THEIR STORY BOOK 3

H25- 'Laatste keer.....'

Oke we zijn paar dagen verder en met Carly ging alles goed alleen vandaag niet. We gingen vandaag naar buiten en het was al warm. Ze had wel een eigen parasol alleen ze begon langzamer te lopen en moeilijkere te ademen en kreeg een bloedneus en haar ogen rolde weg. Met spoed zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Ik zit met een huilende en bange Lizzy. Bongo zit op haar schoot en piept ook. Hij likt Lizzy over haar wang. Lizzy aait Bongo dan. 'Tante ik wil mijn zusje niet kwijt' zegt Lizzy huilend. 'Rustig lieverd. Het komt goed' 'Maar tante. Carly is echt heel ziek. Mama was ook zo ziek' 'Maar met mama ging alles weer goed' zeg ik. 'Jawel' zegt Lizzie. Ik glimlach. Dit klinkt hard maar ik heb al zo'n gevoel dat ze het niet haalt. Luna en Luke komen de wachtkamer inrennen. Ze geven me een knuffel. 'Gaat het met haar' 'We hebben geen idee. Alleen Dylan en Hanna mogen bij haar komen' 'Waar is de rest dan' 'Jack en Logan staan voor de kamer, ze komen terug als ze iets weten'. Luke knikt. Hij gaat ook zitten. 'Je haar is door de war' zeg ik lachend. Luke doet zijn haar weer goed. 'Ja we gingen iets te hard op de scooter' 'Hebben jullie je autorijbewijs nog niet ?'. Beide schudden ze hun hoofd. 'Dan mogen jullie als ik ben bevallen en weer op de been ben krijgen jullie dat van mij'. Ze glimlachen. 'Ah dank je zus' 'Omg' zegt Luna. 'Wat' 'De dood van onze ouders is even helemaal prins heerlijk uitgelegd op een nieuws site'. Luna laat haar telefoon zien. 'What the fuck man' zeg ik lichtelijk kwaad.

Logan en Jack komen aan lopen. 'En ?' zeg ik. 'Ze boden Euthanasie aan' zegt Logan. 'Wat ?' zeg ik. 'En Carly stemde er mee in want ze had veel pijn en dat wilt ze niet. Vanavond gaan ze het al doen. Er valt niks te veranderen'. Ik slik. Lizzy kijkt me aan. 'Wat is dat' 'Dat meen je niet' zegt Luna. 'Ze heeft echt veel pijn' 'Ik wil niet dat mijn kleine zusje pijn heeft' zegt Lizza huilend. Ik zucht. 'Dat mag toch eens niet' zeg ik. 'Ze is 4 ' 'Blijkbaar toch wel. We kunnen wel wachten tot dat ze echt weg is en dat ze de komende weken pijn heeft'. Ik krijg traanogen. 'Hey' zegt Dylan. Hij staat met rode ogen in de wachtkamer. 'Jullie mogen komen'. Ik sta op en we lopen mee met Dylan mee. We lopen de kamer in en ik schrik van Carly. Infuus in haar arm en draadjes bij haar neus. Ze heeft moeite met haar ogen open houden. 'Hey lieverd' zeg ik. Lizzy klimpt op het bed. 'Hey ukkie' . Carly glimlacht. Tranen rollen al over mijn wangen. 'Mama' fluisterd Carly. 'Ja schat' zegt Hanna. 'Ik heb pijn in mijn borst en mijn hoofd'. Hanna aait over het hoofdje van Carly. 'Ik weet het schat' 'mama mag ik het middeltje nu. Dan kan ik eindelijk slapen in rust'. Ik voel me zwak in mijn knieën. Ik pak het bed vast. Ik neem een diepe zucht. 'Lieve schat. Weet je het zeker' zegt Hanna met trillende stem. Dylan zegt geen woord. Iedereen is muisstil hier. 'Carly' zeg ik met moeite. Ik kijk haar aan. 'Wil je rust hebben'. Carly knikt. 'Alles is zo snel gegaan tante. Ik heb veel pijn en dat vindt ik niet fijn en de lieve dokter heeft me gezegd dat ik kan rusten en geen pijn heb'. Ik snik. 'Dat begrijp ik maar we houden van je en gaan je echt missen' zeg ik snikkend. Carly glimlachend lichtjes. Lizzie gaat weer van het bed af en loopt naar Carly toe en legt haar hoofd op haar buik. Lizzie begint te huilen. 'Dan ben ik mijn zusje kwijt' zegt ze huilend. 'Ik wil je niet kwijt Carly'. Carly krijgt ook lichte traanogen. 'Het is okay zus'. De dokter komt binnen lopen. Hij heeft het spuitje bij. 'Weten zeker dat jullie dit allemaal willen' 'Mijn kleine meisje wilt dit' zegt Hanna huilend. Carly sluit haar ogen en zucht diep. 'Het doet pijn mama' 'Ja ons ook' zegt Luna. Ik kijk haar aan. Ze friemelt met haar nagels. Een traan rolt over haar wang. De dokter gaat naast het bed staan. 'Laatste keer...' zegt de dokter zacht. Ik slik. 'Doe maar' zegt Dylan zacht. De dokter zucht en knikt.

En hij duwt de spijt in haar borst en brengt het spul naar binnen. Tranen rollen meer over mijn ogen. Carly hapert met lucht happen na aantal minuten dan....

Geen een beweging of beweging bij haar borst. Geen teken meer van leven

En binnen in mij is weer een stukje van me weggenomen....