THEIR STORY BOOK 3

H9-'Kalm aan' fluister ik

Aubrey

Er word hard op de deur gebonkt. 'Ja ja ja' roep ik als ik naar de deur ren. Ik open de deur en Logan komt kwaad , echt razend, naar binnen gelopen. Ik doe de deur dicht. 'Ongesteld ?' 'Hou op' zegt die fel. 'Ej als je weer zo gaat doen kan je vetrekken' zeg ik. Logan kijkt me aan. Die blik heeft die weer die hij vroeger had. Toen die in gevechten raakte. Het maakt me weer bang. Ik loop naar hem toe en leg mijn handen op zijn wangen. 'Kalm aan' fluister ik. 'Je hebt weer die blik'. Logan ademt hevig op en neer en zijn aderen staan bol in zijn nek. Ik blijf hem aankijken. Na 1 minuut voel ik handen op mijn middel en Logan sluit even zijn ogen en zucht diep. Ik wikkel mijn arm om hem heen en zijn armen gaan ook om mij heen. 'Dank je' fluisterd hij. 'Voor wat' 'Jij laat mij kalmeren op een manier die niemand kan'. Ik wil hem dichter naar me toe trekken maar ik sta al super dicht tegen hem aan. 'Maar vertel alsjeblieft'. Ik laat hem los en laat mijn handen op zijn schouders rusten. Logan neemt een zucht. 'Okay' zegt hij zacht. 'Mijn vader komt misschien vrij en de reden dat hij vrij komt is door je ouders'. Ik krijg meteen een andere blik. Eentje die ik niet vaak heb. Eentje die zegt dat ik langzaam ga uitbarsten van woede. 'Wat' krijg ik er alleen uit. Logan laat me los. 'Ja dat dus. Astrid vertelde het me net. Ze was in Amsterdam'. Ik maak een soort grom geluid. 'Volgende week ga ik naar ze toe, klaar met hun' zeg ik nog kalm. 'HELEMAAL' schreeuw ik. 'Ze verpesten alles. Als alles op de goede weg is moeten ze ALLES verpesten. Letterlijk alles. Echt waar'. Logan slaat zijn armen om mijn hoofd. 'Okay kleine kalm aan'. Ik geef hem een harde stomp maar Logan is nog steeds gespierd. Ik trek pijnsend mijn hand terug. Hij laat me los en kust me. 'Braaf'. Ik rol met mijn ogen. 'Ga jij dan mee'. Logan knikt. 'Ja ofcourse'. We lachen beide. 'Ben je nog boos' 'Jawel maar ik kan niet voor altijd boos blijven toch'. Ik glimlach. 'Dat klopt'. Ik krijg weer een kus. Ik kan het niet ontkennen. Ik heb hem gemist.
Op een manier die ik niet kan plaatsen. Seks gemist ? Nee. Gezoen? Noo. Het is de liefde van Logan. De lieve bezorgdheid en liefde van Logan. Dat heb ik gemist. Voor 5 jaar. Ik hou nog steeds van hem. Met heel mijn hart. Al de gevoelens die weg waren komen als een flis terug. 'Hey dromerd' zegt Logan. 'Uh sorry'. Ik schud lichtjes mijn hoofd. Logan lacht. 'Het was schattig' 'Ha ha ha' 'Je blijft mijn schattige schat'. Ik lach. 'Oh ja'. Logan lacht. 'Je accepteerd maar hoe ik je noem'. Hij knipoogt. 'Trouwens overmorgen om 3 uur ga op de terras zitten. Voor centrum waar jij laatst zat' 'En waarom dat?' 'Doe gewoon'. Ik krig weer een kus. Ik zucht. 'Je gaat geen flashmob houden he'. Logan lacht. 'Als je dat wilt '. Ik lach ook. 'Neee'.

*********************************************