CreepyPasta Türkiye

The Donation

Hayır, kesinlikle kabul etmiyorum."

"Ama Bay Lucjan sizin akrabanız ve yardım edebileceğiniz umudu ile size gelmiş."

"Son kez söylüyorum; hayır. Başka dilde söylememi ister misiniz doktor bey?"

Sinirlerim öyle bir seviyeye gelmişti ki, beni ikna etmeye çalışan doktorun üzerine atlayıp çıplak ellerimle böbreklerini sökmek üzereydim. Doktorun kendisi de farklı bir durumda değildi, konuşmaya sakin başlamıştı ama şimdi sinirli olduğu açık bir şekilde görünüyordu.

Lucjan. İsmini ilk kez duyduğum kayıp kuzenim ya da kendisi öyle olduğunu iddia ediyor, DNA testlerinin ne dediği umrumda değil. İsmi latince bir kere! Ve sırf kan bağımız var diye böbreklerimden birini ona verecek değilim. Hem doktor neden bu kadar ısrarcı ki? Ne zamandan beri organ nakilleri için insanları zorluyorlar?

Doktor derin bir nefes aldı ve konuştu, hala sinirli görünüyordu:

"Pekala, anlaşılan o ki daha fazla ısrar etmenin faydası yok. Öyleyse organ naklini reddettiğinizi belirten formu imzalayıp gidebilirsiniz."

"Sonunda."

Doktorun bana uzattığı kağıdı imzalayıp geri verdim ve rahatlamış bir şekilde ayağa kalktım, böyle saçmalıklar yüzünden zar zor bulabildiğim boş zamanım harcanıyordu.

Ceketimi aldıktan sonra kapıya doğru yürüdüm, bir anda iğnenin boynuma saplanan acısı ile şok olup olduğum yerde kaldım. Arkamı döndüğümde doktorum gülümseyerek elinde bir iğne tuttuğunu gördüm, bana her ne vermişse görüşüm bulanıklaşıyordu.

Doktor diğer elinde tuttuğu kağıdı yüzüme yaklaştırıp bir yeri işaret etti, bu az önce imzaladığım kağıttı. Her şey tamamen karanlığa gömülmeden önce parmağı ile işaret ettiği yeri okudum:

"Sağlıklı durumdaki tüm organlarımı Bay Lucjan Moneo'ya bağışlamayı kabul ediyorum."