Princess Of The Kingdom

6. ~ Anger

Hester rent de trap van de herberg af, met wat muntstukken in haar hand. Ze gooit de muntstukken op de receptie balie, en zegt: "Houd het wisselgeld, het is al veel te laat voor mij."

Snel springt Hester op Midget. Ze heeft Atva al naar huis gestuurd. Hester en Midget galopperen over het weiland. Dan herinnert ze zich weer waarom ze dit deed. De vrijheid die ze toen voelde tijdens het galopperen. Maar ze had nu geen tijd om daar aan te denken. Wie weet wat Cemal al allemaal had gedaan, en wie hij heeft aangevallen. Midget rent zo hard als ze kan. Zodra Hester dicht bij de muren is, hoort ze de bewakers schreeuwen. "Ze is terug!"

Ze rennen de stallen in, en Midget loopt zelf naar haar deel. Hester gooit haar rugzak op de grond. Zo hard als ze kan, rent ze naar de troonzaal. Zodra ze net binnen is, komt een bewaker binnen rennen. "Ze is e- Was ze me voor?" 

Cemal kijkt op, en Hester rent naar Cemal toe. Cemal staat boos op, maar Hester knuffelt hem stevig. "Het spijt me zo erg Cemal." Ze knijpt haar ogen dicht om te proberen haar tranen tegen te houden, maar ze stromen te hard. Cemal staat in shock. "Je bent terug." Zegt Cemal, ook al klinkt het meer als een vraag.  "Ik miste het kasteel, mijn kamer, en jou nog het meeste." 

Cemal duwde Hester voorzichtig, maar toch ruw van hem weg. "Je verdwijnt in de avond, je afscheid is een brief, en vervolgens kom je hier dezelfde dag terug? Je miste het kasteel en mij?" 

Hester bleef huilen, ze kon het niet helpen. "H-Het spijt me Cemal. Ik aanvaard mijn straf wel..." 

"Die avond aan de tafel, dacht ik eindelijk dat ik inderdaad geen gelijk had. Dat je echt verantwoordelijk werd. In de buurt van de muren, en die sprankeling in je ogen toen je vertelde over die vrijheid. Dat maakte mij enorm gelukkig Hester. En die brief. Ik was nog wakker. Iets voelde verkeerd die avond. En ik had gelijk. Ik had je nooit moeten geloven. Je hebt gelogen over dat je bij de muren bent gebleven.

Hester stond maar te kijken naar Cemal. De tranen bleven over haar gezicht stromen. "Ik voelde me hier een gevangene Cemal. Net zoals ik in de brief schreef, wil ik niet alleen binnen deze muren leven."

"Ik had toestemming gegeven als je het had gevraagd, maar in plaats van dat, stel je me teleur en vlucht je stiekem. Ik ben enorm kwaad."

"Ik had gehoopt dat je het zou begrijpen! De oude Cemal had het begrepen!" Hester schreeuwde recht in Cemal's gezicht, maar had er meteen spijt van. Met een harde klap raakte hij haar gezicht.

Hester viel op haar knieën, en de tranen vielen op de prachtige vloer van de troonzaal. Ze schudde haar hoofd. "Oh mijn empire! Het spijt me zo erg Hester. De Empire kant overheerste me Hester, Het spijt me zo erg! Alsjeblieft vergeef me!" Cemal hurkte naast Hester.

"Je hebt gelijk Cemal. Ik ben een enorme last geweest tot je."

"Wat? Nee, sorry Hester. Ik had nooit zo boos moeten worden. Ik probeer het onder controle te houden."

"Cemal, dat vind ik heel lief van je, en normaal had ik het graag gewild, maar dit is mijn schuld."