Princess Of The Kingdom

15. ~ Book

"Land in zicht!" Hester keek op van haar notitieblok, en keek naar haar deur. De deur zwiepte open. "Hester! Land in zicht!" De soldaat keek haar enthousiast aan. Ze kon het niet helpen dat haar lippen omhoog krulden en een glimlach zich op haar gezicht vormde. "Wat een enthousiasme." Ze lachte. Ze pakte haar spullen in, en liep vrolijk haar kajuit uit, het dek op. De haven van Atla was al dichtbij. Ze rende naar de boeg. Zoveel mensen stonden op de kade, wachtend op de boot. Ze zwaaiden allemaal. 

Vlug greep Hester haar tassen, en rende ze de boot af. Ze gooide haar tassen op de grond bij de andere tassen, en rende naar Lars toe. Die was nog aan het praten met een van de soldaten. Ze riep naar hem. "Lars!" Hij keek om, en lachte vriendelijk. Zodra ze voor hem stond, was ze even stil. Hij gaf haar een knuffel, en zij knuffelde terug. "Fijn dat je bent aangekomen." Ze nam een stap terug. "Je bent echt niks veranderd Lars." Ze glimlachte. "Nou Hester, jij bent toch anders groot geworden!" 

"Hallo, ik ben Bram." Ze hoorde de stem achter zich, en keek om. Haar ogen sprankelde als een dure diamant. Ze twijfelde, maar stak haar hand uit. Hij schudde haar hand. "Ik kan niet wachten om alle je verhalen over mij te horen Bram." Ze lachte, en Bram lachte vrolijk mee. "Misschien kun jij Hester een rondleiden geven? Eigenlijk zou ik dat doen maar ik zie dat jullie een klik hebben." Lars glimlachte vriendelijk. "Maar eerst, willen de Atlanen je ontmoeten."

"En dit is onze vernieuwde Tempel van het Gouden Ei." Hester bewonderde het ei, dat in het midden van een lava poel stond. "Lava? Hoe kan dat eigenlijk?" Ze keek Bram vragend aan. "Het is een optische illusie." Hij ging op de rand van de poel staan. "Iemand die ik net heb ontmoet vertrouwen? Vooruit. Maar alleen omdat jij het bent." Ze greep zijn hand vast, en klom voorzichtig op de rand van de poel. "Het kan even warm zijn, gewoon voor extra realisme om de vijand voor de gek te houden." Ze aarzelde, maar Bram sprong al, en Hester sprong achter hem aan. Een vlaag van warmte raakte haar lichaam, tot ze op de grond terechtkwam. Verward keek ze omhoog. "Ik... Ik snap het niet." "Geloof me, zelfs ik snap het nog niet helemaal."

"En jouw huis?" Bram keek haar verbaasd aan. "Mijn huis? Interesseert dat je echt?" "Hester knikte. "Ik ben gewoon nieuwsgierig. En dan weet ik waar ik je kan vinden." Ze glimlachte. Bram stak zijn hand uit. "Dan volg mij naar mijn nederige stulpje."

De deur ging voorzichtig open, en Hester stapte binnen. "Het is klein, maar groot genoeg voor mij." Bram stapte ook naar binnen, en sloot de deur. "Het is perfect. Het is knus, en niet zo groot dat je er in verdwaald als onbekende. Het interieur is simpel. Geen dure zilver of gouden randjes of een gouden troon. Het is... Perfect."

Ze ging zitten op een van de twee houten stoelen die bij de tafel stonden. "Geloof me, dit zit zoveel better dan een gouden troon."
Ze bleven daar nog een tijdje, pratend over van alles en nog wat. "Oh, en niet te vergeten, zal ik je je kamer laten zien?"

Samen liepen ze naar de gastenkamers. "Van mij mag je er eentje kiezen, ze zijn allemaal het zelfde, alleen de matrassen zijn anders." Ze gingen de kamers af, tot ze ieder matras hadden geprobeerd. "Ik denk dat ik dit matras dan het fijnste vind." Ze belande met een plof op het matras, en ging met haar benen en armen gestrekt liggen. "Dit lijkt het meeste op mijn eigen matras." Bram ging langs haar zitten. "Deze vind ik persoonlijk ook het fijnst. En naar mijn mening, het mooiste uitzicht. Je kijkt uit op het centrum." 

Hester kwam met een zwiep van haar benen omhoog, en liep naar het raam. Ze duwde het gordijn aan de kant. Het centrum van Atla. De huisjes, de planten, alles was één harmonie. "Atla lijkt totaal niet op Jenava. Of Nieuw-Falmar. Of Calici. Maar het is nogsteeds zo..." Ze dacht even na. "Als thuis. En de sfeer is gezellig. Ik houd ervan."

Ze ging weer op het bed liggen. "Oh, en niet te vergeten, de Atlaanse bibliotheek ligt om de hoek." Hester's ogen lichtten op als een vuur gevoed met zuurstof. "Bibliotheek?" 

Hester had alle boeken in de koninklijke Jenevaanse bibliotheek al gelezen, en ze was al bijna klaar met alle boeken in de burgerlijke Jenevaanse bibliotheek. Ze kende iedere titel van de koninklijke bibliotheek uit haar hoofd, en had ieder boek minstens drie keer gelezen. 

Dus iedereen kan wel concluderen dat Hester van lezen houd.

Ze liepen samen naar de bibliotheek. Zodra ze het binnen waren, rende Hester door de verschillende rijen, die rijkelijk gevuld waren met boeken. Iedere kast was gelabeld met een letter uit het alfabet, vanaf A helemaal tot Z. Tot ze aan de achterzijde waren van de bibliotheek. De westzijde. Deze was niet gelabeld met enkele letters, deze werden gelabeld met namen van kingdoms. "En dit, is de westzijde. Deze is gevuld met boeken over en uit verschillende kingdoms. Van niet langer bestaande kingdoms zoals Bor en Malino, tot nieuwe kingdoms zoals Kanta-Tribo."

Hester keek Bram vragend aan. "Kunnen de bosjes mannen lezen en schrijven?" Bram lachte. "Het staat zelfs in een van de boeken. Raadgever Dennis heeft het stamhoofd geleerd Nederlands te praten en schrijven." Bij de woorden Raadgever Dennis gromde Hester kort. "De verrader Dennis noemen wij hem liever." 

Een pijnlijke stilte vulde de bibliotheek. 

"Is er nog iets wat je me wilt laten zien?" Bram schudde zijn hoofd. "Nu nog niet, later wel." Hester was nieuwsgierig, maar kon wachten. Dus knikte ze. "Ik wacht wel." 

Ze liep de rijen af, terwijl Bram zelf ook de bibliotheek rondliep. Ze mompelde de namen van de verschillende kingdoms wanneer ze er lang liep. "Atla... Bor... Cali... Calici... Elefteria... Elementos... Empire... Entropia... Firjen... Hellios... Ah! Jenava!" Ze stopte en keek naar de titels. Sommige kende ze, maar de van het merendeel had ze nog nooit van gehoord. 

Haar handen gleden over de ruggen van de boeken, haar ogen volgden de vingers, terwijl ze de titels lazen. Bij één titel liet ze haar vinger staan. "De Jenevaanse prinses." Voorzichtig pakte ze het boek uit de kast. Het boek zag er nieuw uit. Onaangeraakt bijna. De kaft was zandkleurig. De titel was in de kaft gegraveerd met zwarte inkt. Onder de titel stonden de woorden 'Haar verleden en haar geheimen' in rode, krullende letters. Voorzichtig hield ze het boek achter haar rug. Ze liep de gangen langs, maar stopte even bij de rij waar Bram stond. "Bram? Ik ga even op bed liggen. Ik zie je straks wel weer." Voor Bram de kans had om te antwoorden, liep ze naar haar kamer. De deur sloot ze achter zich.

"De Jenevaanse prinses, haar verleden en haar geheimen." De titel bracht rillingen over haar rug. Een boek over haar? Over haar verleden en haar geheimen? Hoe wisten ze over haar verleden? En welke geheimen wisten ze? En hoe wisten ze die? 

Voorzichtig gleed haar hand opnieuw over de kaft van het boek. Ze had daar de laatste twintig minuten gezeten, haar hand op en neer glijdend over de kaft. Ze twijfelde. Wilde ze het boek wel lezen? Het leek erop dat niemand tot bijna niemand het niet had gelezen. Misschien was het boek net nieuw? Ze had zoveel vragen. Ze sloeg de kaft van het boek om. Haar vragen zouden snel beantwoord worden.