Medya>> Byunie *-*
************
Çantanı omzuna astın ve kapıyı çekip kapattın. Okula gitmen gerekiyordu. Hafta içi olduğundan dolayı bugün kafeye gitmeyecektin. Bu hafta sonu oraya gidememiştin. O kurdu yeniden görmek istiyordun. Seni çekiyordu. Merakından dolayı olduğunu biliyordun. Belki de aptaldın. Kim bir kurdu doğal ortamından görmek için kendini riske atardı ki...
Derin bir nefes aldın. Okula gidiyordun. Arkadaşlarının seni çokta umursamadığı o beton yığınının içine gidiyordun. Onlarla iyi anlaşamıyor değildin, ama yakınlık kavramından fersah kadar uzaktın. Zaten çokta lazım değillerdi. Soo unnie ile gayet güzel bir arkadaşlığınız vardı. Senden 5 yaş büyük olmasına rağmen cidden çok iyi anlaşıyordunuz. Belki de bunun nedeni ikinizin de yetim olmasıydı. Yurtlarda büyümemiştin, ama ailenden sana kalan koca evde tek başına yaşamak epey zordu. Neden tek kalmak zorunda olduğunu dahi bilmiyordun. Aile avukatınız bunu yapman gerektiğini ve 18 inden sonra her şeyin yönetimini sana vereceğini söylemişti. 18 olmana çok az kalmıştı. Bundan sonra her şey sana kalacaktı. Avukat babanın çok yakın arkadaşıydı ve sana elinden geldiğince yardım etmişti. Ona müteşekkirdin. Ancak çok fazla görüşemiyordunuz. İşin olduğu zaman ya da onun sana bir şey söylemesi gerektiğinde buluşuyordunuz.
Bazen onun gizli bir ajan olduğunu bile düşünüyordun. Neyden çekindiği konusunda hiçbir fikrin yoktu.
Okuldan sonra ne yapman konusunda hala karar vermemiştin. Yıl sonuna az kalmıştı. Sınavlara en az 1 ay vardı. Çalışma konusunda sıkıntı yaşamayacağına emindin. Okumayı sevdiğin için bir önceki yılın konuları bile biliyordun. O yüzden dert değildi.
Okuldan içeri girerken birbiri ile itişip duran erkek öğrencileri ve kıkırdayan kızları görüyordun. Başın önünde ilerlemeye devam edip, sınıfının olduğu kata çıktın. Arka taraftaki sırana geçtin. Yanı boş olan tek yer senindi. Bundan rahatsız değildin. Bir sürü alan sana kalmış oluyordu. Ders için gerekli olan şeyleri birer birer masana bırakırken, sınıftaki uğultu giderek artıyordu. Herkes ders için yerlerine geçiyordu.
Birazdan hocanız içeri girmişti. Yanında yeni biri ile birlikte. Gelen yeni yüzü tanıyordun. Şaşkınca tahtanın önünden duran oğlana baktın.
''Yerlerinize geçin çocuklar.'' Dedi hocanız. ''Derse başlamadan önce arkadaşınızı size tanıtıp öyle devam edelim. Yarıyılın bitmesine az bir zaman kaldı ama umarım uyum sağlarsın.''
Başı ile selam verdi; sınıfa doğru döndü. ''Merhaba arkadaşlar ben Byun Baekhyun. Bu dönem ve bundan sonraki zamanda birlikte iyi vakit geçirelim.'' Dediğinde bakışları sınıfı gezmiş ve seni görünce şaşkın bir ifade ile gülümsemişti. ''Lütfen bana iyi davranın.'' Dedikten sonra hafifçe eğilip selam verdi.
''Peki, sana boş yer bulalım.'' Dedi hocan. ''Bak en arkada Lee nin yanına geç bakalım.''
Senin yanına geliyordu. Lee senin soyadındı. Pencere kenarındaki yere aradaki koridordan ilerledi. ''Merhaba'' dedi. Gülümseyerek.
''Merhaba.'' Dedin. Diğer yana kayarken, eşyalarını çektin onun için. ''Buyur.''
''Teşekkür ederim.'' Çantasını yana asarken oturdu ve sana döndü. ''Aynı okula gidiyor olmamız ne güzel.'' Dedi.
Gülümsedin. ''Evet, öyle.'' Çok güzel gülüyordu ve utanmana neden oluyordu. Çoğu kişi senin yanına oturmak istemiyordu. Görünüşünle ya da başka bir şeyle alakası yoktu. Garip olduğunla ilgili dedikodu yaptıkları için böyleydi. Büyülü olduğunla ilgili şakalar bile yapıyorlardı.
