The Last Snape

Hoofdstuk 10: Hogwarts Express and Sorting

1 september, eindelijk is het zover. Die ochtend is Layla vroeg wakker, ze buigt zich over haar voeteneind heen naar Nagini, die meteen opkijkt.

'Lieverd, je weet zeker dat je dit wil doen?'

Layla knikt met een brede glimlach.

'Ik weet het zeker, als jij het ook wil.'

Nagini kijkt op.

'Ja, als jij dit wilt, volg ik jou. Dus ik ga in je Trunk?'

Layla knikt.

'Ja, dat is de bedoeling, ik heb de sloten wat losser zitten, dan krijg je wat meer lucht. Het komt goed echt waar.'

Nagini kijkt haar begrijpend aan, dan trekt Layla zich terug en gaat weer in haar kussen liggen, nog een paar minuten, dan zou haar vader binnenkomen. Nagini zou er liggen, en er zou niets aan de hand zijn. Maar vlak voor vertrek, dan zou Nagini ineens verdwijnen, en niemand zou het doorhebben totdat Hannah thuis zou komen met Lizzy. Maar die zouden niet meer in haar kamer kijken, en voor de zekerheid had Layla een namaakslang klaarliggen. Hannah haatte de slang, dus zou er niet in de buurt komen, en Lizzy zou haar nooit verraden. Nagini zou in haar Trunk gaan op het laatste moment, en niemand kon haar tegenhouden. Simpelweg omdat niemand wist dat ze in de Trunk zat.

11.00 precies blaast de fluit van de Hogwarts Express en begint de trein te rijden, iedereen zwaait naar de mensen op het Platform, net als Layla en Ananda, die enthousiast zwaaien naar Hannah en Lizzy. Tenminste, Ananda zwaait naar Hannah, Layla zwaait alleen maar naar haar kleine zusje, die ze nu een jaar moest missen. Maar ze had beloofd te schrijven, zo vaak mogelijk, en daar ging ze zich aan houden. Dan draait ze zich om en gaat met Ananda hun kamertje in van de trein, waar hun Trunks al staan. Snel opent Layla de sloten nog iets verder, maar Nagini komt er niet uit, zoals Layla haar ook al had gezegd. Urenlang spelen ze met Hamlet, het katje van Ananda, maar verder worden ze heel weinig gestoord. Ze kopen wat snoep van de snoepkar en gaan dan rustig tegenover elkaar zitten.

'En, in welk house denk je dat je gaat komen Layla?'

Layla haalt haar schouders op, ze wist het niet. Ananda lijkt zich er niets van aan te trekken en kijkt naar buiten, naar het schotse landschap.

'Ik hoop dat ik in Ravenclaw kom, ik houd van boeken en ze zeggen dat de Common Room van Ravenclaw er vol mee staat.'

Layla lacht om de opmerking van haar vriendin.

'haha, nou Ananda, daar hoef je niet voor naar de Common Room van Ravenclaw hoor, daar kun je ook gewoon voor naar de bibliotheek.'

Ananda lacht ook en kijkt dan weer naar Layla.

'Jij zult wel in Gryffindor of Hufflepuff komen, net als je ouders.'

Layla's blik blijft even hangen op Ananda, ja, Gryffindor misschien, maar Hufflepuff, nooit. Zeker niet omdat Hannah ook een Hufflepuff was. Ze was haar missie nog niet vergeten, op Hogwarts ging ze op zoek naar haar echte moeder. Dan schiet er plotseling een figuur met zwart haar langs, die stopt, zich omdraait en binnenkomt.

'L!'

Layla begint breed te glimlachen als ze ziet wie in de deuropening staat.

'Al!'

Ze schiet overeind en ze vliegt haar vriend om de hals. Hij draagt zijn Hogwarts robes al, net als Layla, maar die van hem hebben de groene details van Slytherin. Ze kijkt er even naar, die details zou zij ook heel snel op haar robes hebben, maar die zouden niet dezelfde kleur hebben als Albus. Of misschien wel, wat nu als ik ook in Slytherin kom, net als Albus. Albus ziet haar kijken en legt zijn handen op haar schouders.