The Last Snape

Hoofdstuk 42: Excuses en een Leugen

Albus gooit de deur van de Dormitory open en kijkt recht in het gezicht van Scorpius, die met een grote glimlach om zijn mond naast zijn bed staat. De ijsblauwe ogen kijken op en de glimlach vervaagd bij het zien van de donkere blik. Hij laat zijn robes vallen op zijn voeteneind terwijl Albus de deur achter zich sluit.

'Al, wat is er gebeurd?'

De bezorgdheid was gemeend, alsof hij Albus net helemaal niet had opgemerkt en nu pas ziet dat er iets mis is. Albus' bloed begint nog meer te koken. Scorpius loopt ondertussen om zijn bed heen en vouwt zijn hand om een van de pilaren om zijn hemelbed.

'Iets met L?'

Albus schudt kort zijn hoofd.

'Nee, tussen mij en L is het hetzelfde als altijd.'

Scorpius laat de pilaar los, er was iets mis, maar hij wist niet wat. De jongens stonden nu recht tegenover elkaar, met maar een paar meter tussen hen in.

'Al?'

'Nee, nu geen Al.'

Scorpius ogen worden groot.

'Wow, wat is er met je?'

Albus blijft aan de grond genageld staan, stomverbaasd over het gedrag van Scorpius, alsof hij nog steeds niet doorhad waar het om ging.

'Met mij? Wat is er mis met jou? Volgens mij ben ik je beste vriend, of op zijn minst een vriend...'

'Je bent mijn beste vriend Al, dat weet je,' onderbreekt Scorpius hem, zijn ogen nog altijd groot van verbazing naar de donkerharige jongen voor hem.

'Waarom merk ik daar dan zo weinig van?'

'Dat ik er niet altijd ben betekend niet dat je mijn beste vriend niet meer bent Albus, want dat ben je echt wel!'

Scorpius zet een stap dichter naar Albus toe, die kijkt nog altijd donker terug. Voor het raam van hun Dormitory zwemt de Giant Squid, die al jaren in the Black Lake woonde, voorbij en blijft met een groot oog hangen en kijkt vol belangstelling naar binnen. Achter zijn hoofd kijkt ook een doorschijnend figuur met lange haren en een bril door het raam naar binnen, maar eerder met een verliefde blik in haar ogen. De vrienden binnen hebben het echter niet door.

'We hadden gezegd dat we er altijd voor elkaar zouden zijn niet? En dat we elkaar niet zouden laten vallen?'

'Dat doe ik toch ook niet?!'

'Waarom deed je dan net alsof je alleen met Layla aan tafel zat!'

Albus' laatste woorden galmen nog even na door de Dormitory, daarna blijft het een lange tijd stil. Albus, wachtend op een antwoord, en Scorpius, zoekend naar de juiste woorden, kijken allebei zonder te knippen naar elkaar.

'Ik....'

Scorpius sluit zijn mond weer, de woorden die op zijn tong lagen was hij weer vergeten. Albus blijft staren.

'Al....'

Albus blijft nog even staan, maar lijkt dan op te geven. Hij draait zich om naar de deur.

'Als je weer weet hoe je een goede vriend kunt zijn, dan hoor ik wel weer van je.'

Hij gooit de deur open en verlaat de Dormitory. In de hal terug naar de Common Room, hoort hij gestommel achter zich.

'Al!'

Hij draait zijn half om, ongeinteresseerd in zijn, tot voor kort, beste vriend, die hem met grote ogen aankijkt.

'Wat is er gebeurd?'

Albus draait zich weer om en loopt verder naar de Common Room. Scorpius blijft stomverbaasd achter, maar draait zich daarna naar de Dormintory, de deur achter zich dicht slaand.