Çünkü Canım Öyle Istedi

"Hissedemiyorum."

    Karanlık ve ıssız sokaklarda ne yapacağımı bilmeden yürüyordum. Ne yapmalıydım? Annemi arayıp onun sıcacık kollarına mı gömülmeliyim yoksa Demir'i arayıp bir randevu mu ayarlamalıyım? gerçekten bilmiyordum. Kalbim delice atıyor, Başım zonkluyor sanki o minnacık beynim kafamdan çıkacakmış gibi hissediyordum, düşünemiyordum. Ağlamaktan gözlerim şişmişti ayrıca. En sonunda karar verdim. En yakın arkadaşım Defneyi arayacaktım.

"Alo Defne?"Dedim sesimin tatlı çıkmasına özen göstererek.

"Alo Sinem? Dedi taklidimi yaparak ama aynı zamanda sesindeki tını acelesi olduğunu gösteriyordu.

 En kötü anımda bile yüzümde bir gülümseme bırakmıştı. O benim herşeyimdi, olaylardan kaçtığımda yanına sığınabileceğim tek dostumdu.

Defne'nin ailevi hiç bir problemi yoktu, derslerinde de gayet başarılıydı, ayrıca çok çekiciydi, kahverengi ve hafif dalgalı saçları vardı, ayrıca ona çok yakışan bir de kahkülü vardı, saçları çok uzun değildi omuz hizasındaydı. Ama gözleri, onun gözleri hayatımda gördüğüm en güzel gözlerdi. Masmavi gözleri vardı, gözlerine baktığımda gözleri ışık saçıyordu. Fiziği de güzeldi, canım arkadaşım benden zayıftı ve kısaydı. Boyu 1.68'di kilosu ise 52 idi. Bense öküz gibi yediğim için bu aralar 60'ı bulmuştum, ama yine de Defne'den zayıf  gözüküyordum. 

"Alo Sinem?"dedi tekrardan, o an kendimi toparladım.

"Sana geliyorum." Dedim sesim itiraz istemiyorum der gibi çıkmıştı. Sert ve sakin.

"Şimdi olmaz Sinem işim var yarın olsa?"

"Ne işiymiş o? yoksa Efe sizin evde mi?"Dedim muzip bir şekilde gülerek.

"Hayır alakası bile yok. Şuan konuşamam sonra seni ararım, seni çok seviyorum dikkat et kendine."

"Ama..."  daha sözümü tamamlamadan telefonu kapamıştı, ne kadar iyi bir arkadaş(!)

  Gidecek kimsem yoktu, çünkü Defne'den başka samimi arkadaşım yoktu. Kimse beni çok fazla sevmezdi çünkü önyargılı bir insandım, her insan bana vıcık vıcık gelirdi. İnsanların çoğunu samimiyetsiz bulurdum. Ama bu bu hayata rağmen öğretmenlerle aram iyiydi derslerim de de gayet başarılıydım.

Bu hayatta beni seven sadece Defne ve Demirdi. Her gün Demir'in beni nasıl sevdiğini düşünüyordum. Ben normal standart bir kızdım, her yerde benim tipimde milyonlarca kız vardır. Demir'se çok seksi fazla seksi. Hergün vücut çalışırdı ama çok abartılacak kadar kaslı değildi. Fiziği kadar yüzü de güzel. Esmer bir erkekti ama hayatımda gördüğüm en yakışıklı esmerdi. Ona fazlasıyla aşıktım. Onun gibi biri beni nasıl severdi? Benim Demir'e yakışacak hiç bir özelliğim yoktu. Saçlarım upuzundu ve siyahtı herkes bunun bir avantaj olduğunu söyleyip duruyordu ama ben kesinlikle onlar gibi düşünmüyordum. Gözlerim sıradan mavi gözlerdi, bir özelliği yoktu anlayacağınız. Bakışlarım falan etkiliydi ama bunun göz renginden kaynaklandığını sanmıyordum. Vücudumda gayet normal ve sıradan ne zayıf ne iri, normal bir vücuttu.

Hala yolda boş boş dolanıyordum, ağlamam durmuştu, şuan sadece kızgınlık vardı. Olanları düşünüyordum. Annem ve Demir çıkıyor muydu? Defne niye telefonu yüzüme kapattı? Bunları düşünmem saçma bunları öğrenmem lazımdı. Ayrca çokta üşümüştüm. Aylardan Ekim olabilirdi ama hava Ekim için çok soğuktu, Ekim ayından olduğumuz için altımda şort vardı, soğuğu çok severdim ama bu kadarını değil.

En sonunda karar vermiştim eve dönecektim, annemle yüzyüze görüşecektim. Bütn sinirimi yüzüne püskürtecektim, bağırıp çağırcaktım. Aklımdaki plan buydu, evet bunu yapmalıyım.Uzun bir yürüyüşün ardından eve varmıştım.

Eve vardığımda kapıyı çalıp çalmama konusunda şüpheliydim. Bir yanım çal gitsin diyordu bir yanımda diyordu ki ya kötü şeyler olursa? Ama merakıma yenik düşüp kapıyı çalmıştım.Bir hışım annem kapıyı açtı beni görünce yüzünde azıcık da olsa bir gülümseme oluştu, bana sımsıkı sarıldı sanki bir daha bırakmayacakmış gibi. Bir adım atacaktım ki annem durdurdu. Beni iyice süzdü ve bir adım geri çekildi. Güzel rüyamda burada sona ermişti.

"Sinem öncelikle şunu demeliyim. İçeri girdiğinde lütfen ama lütfen güçlü dur." Sesi ciddi çıkmıştı. İstemsice titredim.

Anneme gülümseyip içeri girdim, kötü bir şey olduğunu biliyordum ama bu kadarını tahmin etmemiştim.

Karşımda tüm  muhteşemliğiyle Demir duruyordu ama yanında ise benim yerime, kardeşim dediğim kişi vardı hemde el elelerdi.