His Love Story Ft. Dylan O'Brien

7

Dus je bent ook niet een beetje... verliefd op haar?

Dylan

En daar waren we dan. Mijn huis. Ik heb Elizabeth weggehaald van haar ouders en ze zal ook nooit meer terugkeren. No matter what....

Ik wil niet dat ze haar leven omgooit en alleen het graf in gaat. Ik wil dat we hand aan hand alles doen wat ze wil. Al blijft ze dat schattige meisje waar ik verliefd op ben geworden... Verliefd? Oh god, dit gaat echt fout. Krijg ik gevoelens voor haar? Ik bedoel, ja, ik vind haar leuk... Maar gevoelens?

'Dus dit is het... Ik denk dat je wel meer had verwacht, maar ik heb mijn best gedaan...', zei ik nog zacht uitgedrukt. Het was echt klein. Maar groot genoeg voor twee mensen. En omdat mijn huisgenoot hier niet meer woont kan ik toch wel een nieuwe krijgen?

'Waarom doe je dit?', vroeg ze me en ik zag dat de tranen weer in haar ogen opwellen. 'Hoe bedoel je ''waarom doe je dit''?'

Ze wees naar niets in het bijzonder en keek me weer aan en er rol een traan over haar wang. 'We kennen elkaar niet eens een dag en je haalt me weg van mijn ouders... Ik weet niet eens of ik je kan vertrouwen.' Ik had echt medelijden met haar. Het klopte wel: ik heb haar ouders ontnomen van haar. Maar ze behandelden haar niet eens als hun kind...

Ik zette een stap naar voren en er ontstond een kleine ruimte tussen ons. Ik wou niet linia direct zeggen dat ik haar leuk vind. Misschien doe ik dit zelfs wel als vriend en denken mijn gevoelens gewoon niet na. Ja dat is het... We zijn gewoon vrienden.

Ik nam haar gezicht in mijn handen, zodat ze wel moest kijken naar mij. En toen begon ik over alles en nog wat te ratelen.

'Weet je, Elizabeth... Wij zijn vrienden en wat doen vrienden voor elkaar?' 'Elkaars ouders wegnemen?', zei ze terwijl het sarcasme ervan af droop.

'Nee, die helpen elkaar...'

Ik moest wel lachen, omdat het de eerste keer was dat ze een grote mondje had.

'En weten wat goed voor hun is...'
'Dus dit vind jij goed?', de tranen liepen over haar wangen.
'Ja, Elizabeth, want met je ouders zou je dag en nacht alleen zijn. Je mag niemand mee naar huis nemen of je vader schopt hem het huis uit.'

Ik hapte naar adem. Ik snap niet dat se nog steeds niet inziet dat ze bij mij een beter leven kan hebben. En toen wist ik hoe. Het feestje van Casey...

'We gaan ergens naar toe, kom op kleed je snel om.'

***

Toen we haar koffers in mijn kast hadden geladen gingen we met mijn auto naar het feestje. Je kon het eigenlijk geen feestje noemen, maar een echte FEEST.

Jezus, Casey heeft echt alles uit de kast gehaald. Elizabeth droeg een kort jurkje. Hij was zwart en casual. I like that...

Ik pakte haar hand en rende naar binnen. Elizabeth en ik kwamen lachend binnen. Iemand schonk me een roos bekertje aan, maar wees af.

Ook Elizabeth wees af en en we liepen naar mijn vriendengroepje. Er zaten ook wat meiden bij die ik kende. Mellisa, Stephanie en Allison.

Ik mocht ze wel, maar ze waren niks vergeleken met Elizabeth.

'Hey, Dylan!', riep Casey met dubbele tong. Dronkelap. Hij gaf me een 'bro-knuffel' dat uiteindelijk een knuffel werd.

'Gozer, ga van me af'
'Wie blaft?', zei Casey dood leuk.

Ik duwde hem weg en hij viel op de bank. Ik wilde Elizabeth aan mijn vrienden ontmoeten en misschien kon ze het wel goed hebben met de meiden.

'Jongens, dit is Elizabeth', zei ik met een vleugje trots in mijn stem. 'Ze is nieuw...'

Maar voordat ik mijn zin kon afmaken kwamen de meisjes al op haar afgerend.

Alsof ze dit hadden repeteert stelden ze wel honderden vragen.

'O... M.... G... Ben je nieuw?'
'Waar kom je vandaan?'
'Waar heb je die lippenstift gekocht?'
'Je bent zo mooi!'

En met die laatste was ik het wel mee eens. Ze was niet mooi, maar onweerstaanbaar.

'Yo, gast. Heb je me wel gehoord?', dat was Noah. Hij was een kip groter dan mij en gespierder. En voor het eerst zag ik hem zonder boek in zijn handen.

'Zei je iets?'
'Ja, ik vroeg of dat je vriendin was', hij knikte naar Elizabeth.
'Oh nee, ze is gewoon een vriend'

Hij keek me glimlachend aan. Ik trok een wenkbrauw op en moest lachen.

'Dus je bent ook niet een beetje...', hij gaf vorm aan door zijn vingers dicht bij elkaar te leggen,' verliefd op haar?'

'Nee... Hoe kom je daar nou bij?', ik verstarde een beetje. 'Gast, ik zag hoe je naar haar keek', hij imiteerde mijn gezicht en maakte het expres lelijk en deed alsof hij dagdroomde.

Zag ik er echt zo uit? Ik lachte en liep weg. De meiden waren druk bezig met praten over hun lievelings Teen Wolf seizoen.

Grappig genoeg deed Elizabeth ook mee aan de discussie. 'Ik vind dat seizoen 2 en 3 het leukste zijn', antwoordde ze.

Allison knikte. 'Toen zag Scott er zou lekker uit...'

Oké, toen werd het me te veel. Ik liep naar Casey toe die zat te zoenen met een meisje.

'Kuch kuch, tortelduifjes. Je kan tegenwoordig ook snoeptongen bij de snoepwinkel halen, dan hoeven jullie die van elkaar niet in te slikken.'
Ik moest lachen om mijn eigen grap.

'Ha ha, we zijn weer héél grappig hoor', zei Casey en de sarcasme droop ervan af.

Toen keek hij naar iets achter me en toen ik me omdraaide sloeg mijn hart een tel over. Elizabeth werd meegesleurd... Door Brett...

***
Volgend hoofdstuk wordt spannend hoor. Dus afwachten tot morge. ;-)