His Love Story Ft. Dylan O'Brien

17

En daar stond ik dan. Met een vreemd meisje in mijn armen, het meisje dat ik leuk vind in de deuropening en met mij. Alles is met mij. Mij, mij en die verdomde mij.

Stomme mij.

Ik voelde me hopeloos tot ik een stompje op mijn borst voelde. Het meisje- god ik weet haar naam niet eens- stond me ongemakkelijk aan te kijken. Ik duwde haar weg en schraapte mijn keel. Er kwam een schor geluid uit waarvan ik niet geloofde dat het mijn stem was.

'Elizabeth, wat doe je hier?', vroeg ik verward, 'je kan nog gaan stikken, Jezus, ik zei toch dat je buiten moest blijven!'

Ik deed mijn vest uit en ik voelde een scherpe pijnscheut door mijn lichaam schieten. Ik kreunde en mompelde iets en liep met stijve spieren naar de badkamer.

Ik maakte mijn vest nat en rende terug naar de gewone kamer met de engelen. Eentje vind ik leuk en de ander is niet normaal aantrekkelijk. Haar geur was zoet met een vleugje citroen. Haar mond die een hart vorm had. En dan die ogen... ze waren adembenemend.

Ik schudde snel mijn hoofd en liep naar Elizabeth. 'Hier, zo stik je niet.'

Mijn vest wikkelde ik om haar mond. 'Kom!', riep tegen allebei de meisjes. 'We moeten nú gaan!'

Eenmaal buiten aangekomen ademde ik de frisse lucht op. Als ik me niet had ingehouden had ik de grond gekust.

Casey kwam naar me toe gerend en gaf me een stomp op mijn arm.
'Auw!', kreunde ik. Casey keek me boos aan. Tjeez, dat is hij nooit.

'Gast, doe dat ons nooit meer aan! We waren doodongerust. Brett komt ineens zeggen dat hij je kwijt was in het vuur...'. Wat?! Die gast heeft niet eens de ballen om de waarheid te vertellen.

Ik nam Casey in me op en zag dat hij rode ogen had. 'Heb je... gehuild?', vroeg ik.

Casey keek me snel aan. 'Whaaat? Nee, uh- mijn ogen- uh- die... zweten! Ja dat is het zweten.' Ik kon een lach niet onderdrukken en gaf hem een knuffel terwijl ik over zijn hoofd wreef.

'Laat me los!', piepte Casey. 'Dylan, rot op!'

Ik duwde hem weg en keek om me heen maar zag Elizabeth nergens. Is ze al weggegaan?

'Waar is Elizabeth?', vroeg ik. Elke keer dat het net goed gaat moet het weer worden verpest.

'Ze is al weg met Brett.' Dat was Noah. Ik wist dat mijn gezicht een kunstwerk was: grote ogen, mond open en een ader in mijn hoofd zwol op.

Mijn kaken schuurden tegen elkaar gevolgd door een vies geschraap. Mijn linkerborst deed zeer, mijn benen voelde ik niet meer, en ik spande alle spieren in mijn lichaam.

Weer ben ik uit de lijn geduwd, na een leuke avond en nacht met Elizabeth komt er een bocht in die word veroorzaakt door een tornado: Brett.

'... oftewel ze zijn naar zijn huis gegaan. Dylan? Heb je wel geluisterd?', ik schudde mijn gedachten weg en keek hem aan met glazige ogen. Ken je dat. Dat je ineens twee mensen ziet en niet meer kan uitmaken wie de echte persoon is.

Dat gevoel had ik nu. Duizenden vragen spookten nu door mijn hoofd alleen stonden de tekens op verkeerde plaatsen en verkeerde volgordes en toen werd alles zwart.

3 maanden later

'Zo dames en heren. Het schoolbal komt eraan!', joelde de gymleraar. Het is zo'n leraar die altijd zo hyperactief is in de ochtend en je dan denkt van: hou je bek...

Het is vermoeiend. Ik keek naar rechts waar Brett met Eli aan het zoenen waren. Ze zijn nog steeds bij elkaar en ze kunnen geen genoeg van elkaar krijgen.

Ik keek beschaamd weg en nam een plekje aan in het hoekje van de gymzaal.

De laatste maanden sinds het incident ben ik meer een depressieve kant ingeslagen. Ik voel me steeds weer moe, heb nergens zin in en meisjes die naar me lachen en uit vragen wijs ik af.

Ik ben nu vernoemd naar de badboy van de school. Dat is dus het stomste van alles: het "badboy" gedoe...

Meiden staren je aan, jongens gaan met je om, maar ik wil er niks van horen. Ik draag laatste tijd ook donkere kleren. Ik voel me er beter in dan doen alsof ik me...

'Jaaah, meneer Grey! Vijf rondjes!', hij stond zowat in mijn oren te schreeuwen.

Ik stond op en maakte de rondjes. Ik strekte me uit waardoor mijn shirt omhoog viel en mijn buik te zien was. Sommige giechelden en sommige jongens keken met opengesperde ogen aan.

Ik herstelde me snel en ging weer zitten toen een heel stel meisjes naar me toe renden en me vroegen voor het feest. Ik negeerde ze en keek naar het meisje dat alleen zat en mijn leven had gered. De engel van een paar maanden terug...

***
Hope You like it... ik heb mijn best gedaan!!!