His Love Story Ft. Dylan O'Brien

11

Oh wat ga ik je inmaken

Dylan

'Dus wat wil je doen?', vroeg ze aan me.

'Wacht nou maar af', antwoorde ik plagerig. Ik ga er een mooie dag van proberen te maken. En ik weet al hoe...

'Kun je me op zijn minst een tip geven', zei ze als een klein kind dat een snoepje wilt van haar ouders. Ze legde haar handen op mijn, nog wat gespierde borst, en ze keek me met haar mooie felblauwe ogen aan. Naarmate besefte ze waar ze haar handen heeft geplaatst en trok ze gelijk weg.

Ik hield haar handen vast en trok met haar mee. 'Niet zoveel zeuren, wordt je oud en krom van', zei ik terwijl ik genoot van haar handen in de mijne. Ik wou ze op eigenlijk niet los laten. Ze waren kleiner dan de mijne en zacht. Terwijl ze een poging deed me te slaan, al kon dat niet doordat ik haar nog steeds vasthield, viel ze bijna voorover. Ik moest haar lachen om haar gestumper en ik liet haar eindelijk los. Ik sloeg mijn armen om haar heen en gelukkig duwde ze me niet weg.

Ik bedoel: hoe ongelooflijk beschamend zou dat zijn?

'Heb je al iets van je ouders gehoord?', vroeg ik om de stilte verbreken. 'Nee, ik denk dat ze niet eens weten dat ik besta...'

'Oh, kom op zeg! Daar moet je je echt geen zorgen over te maken. 'Ik weet zeker dat ze je missen, maar hoe ze jou behandelden ging gewoon niet.' We stapten mijn auto binnen, een oude Renault, en ik nam plaats achter het stuur. We reden weg en ik scheurde door de straten al zou je dat niet kunnen denken van deze stumper.

Onderweg schreeuwde Elizabeth dingen als: 'Rustig!', 'Oh mijn god we gaan dood!' en 'Ik spring eruit als je niet langzamer gaat!'. Met moeite moest ik mijn lachen inhouden.

'En we zijn er', zei ik triomfantelijk. En je raad nooit waar ik haar toe had gebracht... een paintball zaal. Wacht had je dat verwacht? Damn.

'Wat is dit?', ze las de koeienwoorden op het bord en toen sprong ze in mijn armen.

'Ik...', ze wees naar de zaal.

'Wilde dit al altijd doen!', ik liet kennelijk het beest in haar naar buiten, dat me eerlijk gezegd wel opwond. Wat? Is dat zo raar...

Ik trok haar mee. 'Waar wacht je op dan?'

Toen we eenmaal binnen waren kregen we veiligheidsvesten en een helm. Ze had moeite met haar helm en ik hielp haar. Maar eerst plaatste ik mijn mond bij haar oor. En zei de uitdagendste woorden die ik ooit had uitgesproken.

'Oh, wat ga ik je inmaken', fluisterde ik met een hese stem.

Ze duwde me weg en ik kon niet zien of ze lachte, maar ik hoorde het wel.

'Je bedoelt hoe ík je ga inmaken!', en met die woorden rende ze de donkere zaal in.

***

EXTRA UPDATE!!!

Ik had tijd over vandaag en ik had mijn wisk- BLEGH.

Ik heb mijn wi- BLEGHHHH!

Maar even serieus, ik heb mijn wiskunde *kokhalst* afgemaakt dus had ik tijd over.

Laat nog een reactie achter en dat sterretje daarbeneden schreeuwt gewoon om aandacht...

xChaser