His Love Story Ft. Dylan O'Brien

15

Dylan, blijf alsjeblieft bij me!

Dylan

Ken je dat gevoel dat je in het openbaar je broek scheurt? Of dat je iets verkeerds zegt in de klas? Of dat je voor het meisje dat je leuk vindt ziet hoe ze wordt gezoend door de jongen die je inmiddels al haat?

Zo voelde ik me. Beroerd. Ongemakkelijk. Buitengesloten...

'Elizabeth en ik kennen elkaar al een jaar', zei Brett, 'Ze was mijn beste vriendin- ze woonde immers naast me- en net toen ik haar wilde vertellen dat ik haar al die tijd leuk vond verhuisde ze', hij sloeg een arm om haar middel.

Bij elk ding dat hij deed verstrakte mijn kaak en eerlijk gezegd zou ik liever dat hij nú uitschoot!

'En toen Brett dat zei was ik even gedesoriënteerd, omdat ik hem niet herkende. Maar ik voelde in die tijd ook iets voor hem en ik wilde het toch een kans geven...'

'Heel leuk hoor, maar wat hebben wij eraan?', dat was Casey. Als het al niet zo'n ongemakkelijke situatie was dan zou ik hem nu een knuffel geven en hem nooit meer beledigingen als hij naar een random kont kijkt.

Ik slikte de brok in mijn keel weg en dacht maar aan één ding: als zíj gelukkig is, dan ben jij dat ook!

Hij sloeg een arm om haar heen.

als zíj gelukkig is, dan ben jij dat ook!

Hij kuste haar mond.

als zíj gelukkig is, dan ben jij dat ook!

Hij wikkelde zijn vingers om het hare.

als zíj gelukkig is, dan ben jij dat ook!

Hij duwde haar terug op het.

En dat was 'm. 'Elizabeth we moeten gaan.', zei ik terwijl mijn stem omhoog schoot. Ik kuchte wat en vervolgde snel. 'Je hebt immers al je spullen daar liggen...', ik stak mijn hand uit naar haar.

Ze keek naar Brett voor bevestiging. Hij knikte en kuste haar glimlachend.

'Jullie hebben genoeg gezoend hoor', dat was Casey, 'behalve als jullie tongen chocola smaak heeft, dan mogen jullie dat non-stop doen, maar ik betwijfel het!'

Brett liet haar los en riep nog: 'Ik bel je!'

Ze wuifde naar hem en trok haar mee. Ik blikte naar mijn horloge: 01.34 u.

Ik heb nu pas door hoe moe ik eigenlijk ben en dat ik enorm erg snak naar mijn bed. Met Elizabeth...

Nee! Ze is nu met Brett. Kans verkeken. De eerste tranen prikten al in mijn ogen. Ik dacht echt dat zij het zou worden. Vanaf de eerste keer dat ik haar ontmoette, dat onze band zo nauw is geworden. Twee weken geleden...

In de zaal werd een rustig liedje gespeeld. When I Was Your Man. Ha! Goed uitgekozen hoor God van de gebroken harten!

Er viel een traan over mijn wang en ik wilde gewoon deze verdomde zaal uit.

Elizabeth

Ik keek op naar Dylan. Waarom was hij zo... boos? Misschien is hij gewoon moe. Ja dat zal het wel zijn.

Ik snoof de geur op van de zaal dat te beschrijven was in drie woorden: kots, zweet en brand. Brand? Ik keek voor me en zag een vuurtje onstaan bij de apparatuur. 'Dylan?', ik schudde hem aan zijn arm.

'Wat?'

Zijn ogen waren rood, kaken op elkaar en hij was wel boos. Heb ik iets verkeerds gezegd of gedaan?

Maar daar was nu geen tijd voor.

'De zaal staat in vuur en vlam!'

'Als je wilt feesten mag dat, maar ik wil naar huis...', ik onderbrak hem.

'Nee, de zaal staat letterlijk in vuur en vlam!', ik kan er niks aan doen, maar in Engeland gebruikten we altijd spreekwoorden als er iets ergs gebeurde.

Hij keek om en zag dat het vuur de hele zaal had bereikt. Casey en Noah kwamen nu de trap af. De hele zaal was te dronken om te verwerken wat er nu gebeurde. Maar sommige renden gillend weg.

Dylan pakte mijn hand en we renden in plaats naar de ingang/uitgang naar achteren. Noah en Casey volgden ons voorbeeld.

'Hou je adem in!', schreeuwde Dylan over het rumoer uit. We renden door een dikke laag rook en het enige wat ik dacht was: WE GAAN DOOD!

Toen we eindelijk de uitgang bereikten bedankte ik iedereen die ik lief heb.

Casey en Noah waren al naar buiten gerend. Dylan klemde zijn handen om mijn hoofd en zei in mijn oor: 'Ik ga Brett halen...'.

Ik kreeg rillingen van zijn hete adem op mijn huid. Als een reflex sloeg ik mijn armen om zijn nek, om evenwicht te bewaren. 'Nee, blijf alsjeblieft bij me...', ik wou niet dat hij zijn leven riskeerde voor mijn... vriendje?

Was Brett wel mijn vriendje? We hebben gepraat en het was leuk en toen zoende hij me. Maar ik voelde er niks bij. Niets...

En hoe Dylan mij nu vasthoud, ik krijg er kippenvel bij. 'Blijf bij Noah en Casey, zij brengen je wel naar huis...', zei hij.

Hij duwde me naar de uitgang en deed de deur op slot. 'Dylan! Dylan, alsjeblieft... laat me niet alleen, Dylan!', ik sloeg tegen de grote metalen deur en daar stond ik. In de kou en alleen zijn heerlijke geur op mij achtergebleven.

Dylan

Waarom doe ik dit ook al weer? Oh ja, om het vriendje- die ik haat- van mijn vriendin te redden. Dolletjes dit, zeg!

Ik rende weer door de dikke laag rook en zag de trap. Ik haatte Brett echt waar hoor, maar ik kan er niet aan denken om hem hier levend te laten verbranden om mijn eigen kontje te redden.

Ik bedoel ik heb ook een hart...

Toen ik de glibberige trap op rende gleed ik alweer bijna uit. Lekker dan, Dylan, heel soepel. En lach me niet uit! Ik zag je wel hoor...

Kamer nummer 235 en nu B. Ik hoef niet nog meer trauma's. Brett lag niet meer op het bed. Is hij al naar beneden gegaan?

Ik liep de kamer binnen en toen werden twee sterke armen om me heen geslagen. Ik werd hard gevloerd en kwam met mijn hoofd op de grond terecht. Op hetzelfde plekje als daarvoor! Is dit karma waar iedereen het over heeft? Ik red juíst iemand.

Toen ik mijn ogen opende zag ik de smoel van Brett naar me grijnzen. 'What the...'

'Uh-uh, kleine naïeve Dylan. Niet schelden.'

Ik probeerde me te verzetten en hem echt een heel harde klap geven, maar door de klap van daarnet en eerder op de avond kon me niet verroeren.

'Wat doe je?!', schreeuwde ik tegen hem. Ik was doodsbang voor deze gek- zacht uitgedrukt. 'En ga van me af verdomme!'

'Ik zie wel hoe je naar Elizabeth kijkt, viezerik', zegt hij terwijl hij me minachtend bekijkt. 'En misschien heb je het niet door, maar ze is van mij', toen hij die zin uitsprak klopte mijn bloed in mijn aderen nog sneller dan ooit te voren.

Ik had nergens zin meer in. Het spijt me, Elizabeth...

Hij schoof me naar het bed en ik liet het toe. Ik had hier geen zin meer in. Deze maniak gaat er toch niet zomaar van afkomen. En ik was niet bang dat dit mijn dood zou worden.

Ik zou dood gaan met de liefde van mijn leven. Mijn zielsverwant. Als twee puzzelstukjes. Alleen nu zit ze vast aan de verkeerde.

Ik zal er alles aan doen om haar terug winnen. Letterlijk alles...

***
Het is vakantie dus kon ik snel nog een deel toevoegen hope You like it
xChaser