I Love This Kontrabida Girl (under editing process)

Chapter 24- The Decision

Hiiii! Hehe!

Babawi ako ng konti sa mga utang kong update. XD

---------------------------------

Chapter 24

(December 20)

Ethan’s POV

“Sir, here are the reports and plans for this month.”

“Thank you. You may now go.”

She bowed down tsaka lumabas sa office ko. She is my secretary by the way.

It has been three days.Three days pa lang akong nandito sa Canada pero sobrang dami ko ng ginagawa. Ang daming dapat gawin at asikasuhin. Tiningnan ko ang mga folders na nasa harapan ko. Mamaya ko na lang sila babasahin. Sumandal ako sa swivel chair na kinauupuan ko at tumingin sa kisame.

I’m so tired.

Kinuha ko yung phone ko para tingnan ang lock screen ko. For the past three days, ganito lagi ang ginagawa ko kapag pagod ako. Kapag tinitingnan ko kasi yung lock screen ko, nawawala ang pagod ko tapos napapangiti ako.

Arghh. I really miss her.

Hindi ko na nga siya nakakausap tapos hindi ko pa siya nakikita. Tsk.

Ang bakla lang. Shit. Pero can you blame me? I like Dara so much. She makes me happy. She’s one of the reasons why I am happy.

But she’s getting married. I have to forget this feeling I have for her. Reality sucks.

I want to forget her but I cannot. Lumayo na kami sa isa’t-sa pero wala pa rin talagang epekto. My heart really wants her.

Siguro for now, I will not restrain myself from liking her. Pero kapag dumating na yung araw kung kailan siya ikakasal, gagawin ko ang lahat para makalimutan ang nararamdaman ko sa kanya. They will be together for the rest of their lives at ayokong manghimasok pa sa kanila. Kahit na arranged lang sila, I know Daniel can take care of Dara.

Ayoko sanang aminin sa sarili ko to pero wala naman sigurong mawawala kung magpapakatotoo ako. Konting- konti na lang.

Mahuhulog na ako kay Dara.

And when I do, I will fall really hard.

Dara’s POV

Three days have gone by. Wala pa rin silang decision about sa pag-uurong ko sa engagement namin ni Daniel. Kanina pa ako gising pero ayoko lang talaga lumabas ng kwarto ko. Nakaupo lang ako ngayon sa kama ko.

Well, to be honest, hindi talaga ako makatulog ng ayos. You want to know the reason why?

It’s all because of Ethan.

I really miss him. Hindi ako makatulog dahil hindi siya maalis sa isip ko. Sana bumalik na siya. Gusto ko siyang makita, makausap at mayakap.  Gusto ko nang sabihin sa kanya ang nararamdaman ko. Ngayon, malinaw na sakin ang nararamdaman ko. Siya na yung gusto ko. Ayos lang kung hindi niya ako gusto, hindi ko naman siya pipilitin na magustuhan ako.

Gusto ko lang namang maamin sa kanya yung nararamdaman ko kasi parang sasabog na yung dibdib ko kapag hindi ko pa nasabi sa kanya. Kung naririnig niya lang sana tibok ng puso ko kapag kasama ko siya noon, siguro malalaman na niya kung gaano ko siya kagusto.

Pero it’s me who make a way para hindi kami makapag-usap. I’m the one to blame. I was so scared sa mga mangyayari noon. Ayokong mag-risk ng kahit ano dahil iniisip kong planado na ang lahat sa buhay ko. Pero dun ako nagkamali.