BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

53

Konakta olaylar gelişmeden önce...

Poyraz'dan

Duyduğum bu haberle iki dizimin üstüne Yezda'nın önüne düşerken yolun sonuna geldiğimi hissetmiştim.Canımdan can gitmişti.Evet katil olabilirdim insanların canını yakan biri de olabilirdim ama Hilda'm...O benim için her şey demekti.Can yoldaşı demekti.Beni anlayan, her şekilde kabul eden ,ağlayışımı gören ve beni teselli eden tek kadın demekti.Babamı kaybettiğimizde bile o hariç kimse görmemişti mahvoluşlarımı.Hani canından can gider ya,etlerin lime lime olur işte bende öyleydim kar tanem gitmişti .Vücudumdaki izlerin hiçbirinden acı bile çekmemiştim.Ama şimdi yüreğimi sanki biri ateşe atmış gibi acı çekiyordu.Hilda'm başka bir adamın kollarında mıydı?Ya istemediği şeyler yaparsa Hilda'ma ben nefes alabilir miydim ki?Babamın emanetiydi bize ve benim yaptığım bir hata yüzünden sahip çıkamamıştık.Ellerimizden kayıp gidivermişti.Yere benim yanıma diz çöken bedenle kendime gelmiştim ve düşüncelerimden sıyrılmıştım.Bana hüzünle bakıyordu gökyüzü gözleriyle.Benim hakkımda düşüncelerini bilmesem benim için üzüldüğünü düşünürdüm.Peki neden gözlerine farklı bir hüzün çöküvermişti.Sanki bana bir şey söylemek istiyor da söyleyemiyor gibiydi.Sesimi geri kazanarak

-"Söyle"dedim ve o kekelemeye başladı.

-"A..Ağlıyorsun Poyraz."dedi şaşkınlıkla.Ağlıyor muydum?Onun karşısında ağlıyor muydum yani?Üstelik benim gözyaşlarımı sadece Hilda gördü sanarken...Saçmalıyordu bu kadın.

-"İmkansız!Ben ağlamam!"dedim hırsla.

-"Salak salak konuşma elbette ağlarsın insan değil misin sen?Bak ne oldu sana?Gerçi sen öküz ağasısın ağlamaman normal ama onlarında kalbi olduğunu duymuştum."

-"Ne mi oldu?Ne mi olduğunu soruyorsun bana!Canımı aldılar be benim.Canımı aldılar neden biliyor musun sırf seni kendimin yapmak istediğim için!Allah kahretsin.Allah kahretsin beni anlıyor musun?"diye bağırmıştım var gücümle.

-"Doğru düzgün anlat anlayamıyorum seni.Ne demek istiyorsun sen be!"dedi o da benim gibi bağırarak.

-"Aras varya hani şu senin piç kaynın olan..."dediğim anda kafam sağa doğru dönmüştü.Siktir...Bir kadın nasıl bu kadar güçlü olabilirdi ki.Gücümle anılan ben ,bir kadın tarafından başı sağa döndü.Gözlerimi sakinleşmek için yumdum.Oh ne ala hem kardeşimi kaçırsın hemde tokat yiyeyim o pezevenk yüzünden.

-"Ağzını topla!Benim kardeşim hakkında ileri geri konuşamazsın!Şimdi üslubunu bozmadan anlat"dedi emir vererek.Gözlerimi açmıştım.Öfkem kat be kat artarken her şeye karşı, karşımdaki kadının gözlerine baktıkça ateşi su nasıl söndürüyorsa o gözlerde beni söndürüyordu dakikadan dakikaya...Neden ona kızamıyordum?Bu kadar mı beni etkiledi ağlayışlarımı gösterecek kadar mı ya da bana tokat atma fırsatını verecek kadar mı?

-"Bak Yezda zaten canım burnumda anlıyor musun beni?Canım yanıyor diyorum sen bana tokat atıyorsun ya!Bak hamilesin bir şey yapmıyorum yoksa o çok bilmiş dilini sündürüp kancayla tavana asardım!Anlatıyorum beni iyi dinle bir kere söyleyeceğim!Aras pi..Neyse Aras benim kardeşim Hilda'yı kaçırmış.Ve ben ne yapacağımı bilmiyorum!Babamdan kalan  emanet bana lan!"dedim sert çıkan sesimle.Ellerimi yumruk yapmıştım.Yoksa Yezda'ya zarar verirsem kendimi yaşatmazdım ve şuan nerede ne yapacağımı ben bile kestiremiyordum.

-"Beni evime götür Poyraz.Lütfen bak rica ediyorum gidelim artık yoksa kardeşin ölür bilmezmiş gibi konuşma töreleri.Kaçtılar diye öldürürler.Beni Adar'a götür"dedi yalvarırcasına.Yapacak bir şey kalmamıştı.Abimi aramalıydım.Kardeşimin ölmesindense sevdiğim kadından ayrılıp yüreğimi onun avuçlarına bırakırdım....