BİR PEÇEN İÇİN DÜNYAYI YAKARIM

56

Poyraz'dan

Susma kararı almıştım.Ağzımdan tek bir kelime bile çıkmamıştı abimle yapılan o konuşmadan sonra.Yengem konuşmaya çalıştı ama ben tepki vermemiştim.Bunu gören abim ise yengemle büyük bir tartışma yaşamıştı tekrardan.Canımı yakıyordu abim.Suç mu aşık olmak?Tamam doğru yaptım demiyorum ama aşık olmuştum işte.O mavilikler beni hapsetmişti kendine.Öyleki gökyüzüne gündüz bakamıyordum onu bıraktıktan sonra.Gökyüzü gibi bakıyordu Yezda.Yezda'm demeyi öyle çok isterdim ki.Ama yapamam çünkü o başkasına aitti.Hala yere bakıyordum şu kahrolası başım gökyüzüne çevrilmiyordu.Dışarıdaydım oturuyordum ve olanlar gözlerimin önünden durmaksızın geçiyordu.O sırada bir deli rüzgar gibi içeri girmişti biri.Başımı kaldırdığımda alev saçan gözleriyle göz göze geldim.O zaman anladım ki bu gözlerde yanacaktım alev alev.Peki benim için maviliklerde cennet mi daha iyiydi yoksa kahverengilerde cehennem mi?Bana tüfeğini doğrultmuştu.Bağırdı olabildiğince

-"Bu ne demektir Poyraz?Sana yemin olsun seninle evleneceğime seni öldürürüm daha iyi!"dedi ama ben susmuştum.Manyaktı bu kız keşke öldürmekle kalsa adamı ölümden beter ederdi

-"Düş önüme"dedi ve kolumdan tutup kendi önüne çekti.Tüfeğini sırtımda hissediyordum.O arabaya bindiğimde ya o ölecekti ya ben bunu biliyordum sadece bunu biliyordum.Arabayı sürmeye başlamıştı.Gaza yükleniyordu çok hızlıydı.

-"Lan cevap versene tüfeği bir yerine sokarım senin.Bu ne demek oluyor diyorum susuyorsun.Senin pezevenkliğini ben çekmek zorunda mıyım?Sen git elin karısını kaçır sonuçlarına Dilba katlansın.Bana kendini mi öldürteceksin lan ha!"dedi haykırarak.Ulan susayım diyorum bu deli kadın sabrımı zorluyor.Şurada döveceğim elimden kimse alamayacak.

Beni bir uçurum kenarına getirdi.Tüfeğini aldı ve iki kaşımın ortasına yerleştirdi.

-"İnfaz edeceğim seni Kozanoğlu!Ulan zerre gönlüm yok sende,ben seninle nasıl evleneceğim?Nasıl kocam gözüyle bakacağım.Bak Poyraz Efendi!Senin ile olan davam 6 yaşından beri var, senin yüzünden uzun saçlarımı kestirmek zorunda kaldığımda başladı.O zamandan bu zamana senden nefret ederim.Kaldı ki seninle olacağım ha!Sadece bir saçmalık bu."dedi ve ben dayanamadım kavradım tüfeğin ucunu ve

-"Bak Allah'ın cezası öldüreceksen öldür nefes alamıyorum zaten.Ha sen kesmişsin bu nefesi ha ben ne fark eder.Ama şunu bil eğer beni yaşatırsan öyle ya da böyle benim karım olacaksın bu koyuna da gireceksin.Şunu unutma bedeninin olduğu kadar da bu kalpte bana ait olacak tıpkı adının anlamı gibi.Ve sana her günü zehir edeceğim.Bundan emin olabilirsin."dedim haykıra haykıra içimdeki zehri akıtıyordum Dilba'ya.

-"Demek sıçan konuştu savaş ilan ediyorsun he!Bende açtım savaşımı sana, öldürmeyeceğim Poyraz seni.Bunun yerine her gün ölmeyi dileteceğim sana."dedi ve elinde hedefine doğrultulmuş tüfeği yere  indirdi.Bende Poyraz isem adının anlamına çevireceğim.Benim olacak o kalp rüzgar kalpli....

Adar'dan

Poyraz ile o deli kızı gördüğümde takip etmiştim ve bir uçurum kenarına gelmişlerdi.Kız elindeki tüfeği Poyraz'a doğrultmuştu.İşte şimdi anlamıştım belasını çoktan bulduğunu.Benim bir şey yapmama bile gerek yoktu.Arabamı son gaz eve sürmeye başladım.Yezda'ya güveniyordum.Ona çok güveniyordum hemde ama işte benim merakım ve içime şüphe düşmesi olayları değiştiriyordu.Ama Yezda'yı dinleyecektim.Poyraz'ı serbest bırakacak ve artık her şekilde önüme bakacaktım.Rabbim ben seviyordum karımı, artık mutlu olayımda önüme bakayım...Eve gelir gelmez karıma sarılmıştım o güzel karnının izin verdiğince.Artık bizim mutlu olmaya hakkımız vardı.Her şeyi geri planda bırakıp bebeklerimle güzel bir ömür geçirmek istiyordum sadece.O Allah'ın cezası Poyraz Efendi de zaten cezasını bulmuştu.Benim bir şey yapmama gerek kalmamıştı.Karımın elleri benim belimi kavramıştı.Bu kadının yüreği nasıl yüreğime dokunuyordu bilmiyorum.Ama nefes aldığımı hissediyordum...