---> ung nasa picture si xander...
(yoo seung-ho)
Yvon**pov
Halos magiisang abuwan na ako sa school na to’ o higit pa, ang alam ku lang simula nung nanyari sa gym, kay menchi. Hindi na siya ginugulo nang grupo ni najia. Tahimik lang, o may binubuong balak. Sabi kasi ni menchi hindi daw basta-basta nagpapatalo si najia. Care ko naman! Huh—humanda siya sakin pag kinanti pa niya ako o si menchi.
“Good morning yvon!” narinig kong tawag sakin ni menchi na naghihintay sa may gate. Kumaway din ako bilang tugon at ngumiti. Dali-dali akong naglakad papunta sa kanya.
“Good morning, kanina ka pa!?” tanong ko sa kanya. Umiling lang siya a ngumiti.
Tska nagpatuloy kame sa paglalakad. Habang naglalakad ako madami na din bumabati sakin. Nag—‘good morning’. Pasalamat din ako sa nanari samin ni najia nung araw na yun kasi naging kilala ako sa campus. Madami nang gustong makipagkaibigan sakin. Att madami din akong friends. Haha! kailangan pala minsan maging maangas ka! Sabi nang isip ko. tiyak ako pag ikinuwento ko to kay faith magugulat yun! Ako kasi yung walang paki sa nanyayari sa paligid ko. low profile nga. Hindi din ako nakikialam sa away nang iba. Bakit ako nakialam kay menchi? Siguro naawa lang ako sa kanya and beside sa mismong harapan ko pa nilait-lait yung tao kaya ayan!
“Ayyy!” sabi ko pagkabukas ko nang locker ko… alam nyo’ ba yung tipong umapaw na yung maliit na locker ko puno nang love letter. Tama kayo nang narinig. Love letter nga’. Eto’ lang ang kinapangit sa nanyari. Dumami ang admirer ko minsan napupuno yung locker ko pano ba naman yung books ko pa at extra kong t-shirt (parati akong may extra tshirt kasi para handa kung pagpawisan ako) tapos ngayon nakikigulo pa to’ mga love letter.
Narinig ko naman natawa si menchi nung nakita niyang nagsilaglag yung mga sulat. Pinukol ko naman siya nang naiinis na tingin.
“Anung tinatawatawa mo diyan!” tanong ko. nahinto naman siya at tinakpan ang bibig niya. pero makikita pa din sa mata niya na gustong tumawa.
Tumikhim muna siya. “Pasensia ka na yvon, kaw naman hindi ka na nasanay lagi ka nanaman nakakakuha niyan.” Tapos inayos niya ang eye glass niya. I think mannerism na niya yun.
Sinimsim ko naman ang mga sulat. “Alam mo ayaw ko sa lahat yung lalaking takot sabihin nang nararamdaman niya mismo sa akin. Aanhin ko naman ang love letter kung hindi ko naman kilala yung tao!” I rolled my eye. And take the entire letter and dump it in the trash.
tapos bumaling ulit kay menchi na nakatingin lang. sa mukha niya parang siya pa ang nanghihinayang sa ginawa ko.
“Bakit!?” tanong ko sa kanya habang nakataas kilay.
“Sayang—hindi mo man lang binasa!?” Panghihinayang niya.
“Sabi ko naman sayo. hindi ako magbabasa nang love letter—kung gusto ako nang lalaki—gusto ko harapan niyang sabihin sakin!” malakas yun kasi alam kong madaming taong nakapaligid samin. Wala akong pake. Nakita ko naman yung ibang lalaki parang dismayado.
Huh! Bagay lang yan sa inyo mga duwag kayo! Sabi nang isip ko.
“Yo’ good morning!” napalingon ako sa pinanggalingan nang boses.
Napakunot-noo ako. kilala ko ba siya!? Tapos huminto siya sa harapan ko. “Yo’ good morning!” ulit uli niya sa akin na ngayon ay nakatingin na sakin.
BINABASA MO ANG
My Damage Heart
Lãng mạn(dating ONE OF MY DESIRE. i just change the title name plz read it.) how much can you give in the name of love? kahit gamitin ka papayag ka ba? kahit masaktan ka? ngunit paano ba kung ang puso mo masaktan nang lubusan? how can a DAMAGE HEART. damage?
