My Damage Heart

chapter 8- TnT sakit much.

(A/n

Diba kilala nyo na si najia…  hehe napagisipan kong bigyan na din siya nang POV sa UD ko ngayon…

Najia**pov

“Nakakabweshit ka kieffer!” inis kong sabi habang nasa my likod ako nang school nang tumakbo kasi ako paera lumayo sa kanya nang tanungin ko siya about kay yvon nasaktan ako nang hidni niya sabihin ang totoo. Nagpatuloy ako sa pagiyak sa lugar na yun! Wala naman kasing pumupunta dun ee! Kaya pwede akong ngumawa nang kahit gaano katagal.

“Kasalanan mo lahat to yvon! Kung hindi ka dumating sa school na to hindi sana ngayon nalilito si kieffer! Sinira mo lahat… pati atensyon nang school na to’ kinuha mo na din…” paghihimotok kong magisa.

Inaamin ko nagseselos ako sa atensyon nang binibigay nang lahat sa kanya. Sana’y akong ako lang ang bida… pero nang du8mating siya inagaw na niya lahat. Mayaman ako, mapera nagiisang anak. Nakukuha ko lahat nang gustuhin ko. sanay ako sa buhay na ganun! Ngunit nang dahil sa kanya nawala yun. Feeling ko lagi aagawan niya ako. (Sorry yun na fefeel ko ee!)

“Pero sa totoo lang mali talaga yung ginawa ko kanina!” kausap ko sa sarili ko. hidni naman ako ganun ewan ko ba bakit pag dating kay yvon na-iinsecure ako. maganda naman ako (Hindi sa pagbubuhat nang sariling bangko huh!)

“Aish! Anu kayang nanyari kay yvon!?” tanong ko din sa sarili ko. (Malamang walang ibang tao dito kundi ikaw ee!) nakakaloka pati sarili ko kinakausap ko na.

Makabalik na nga dun… hihingi na din ako tawad kay kieffer sa inasal ko ayaw ko pa naman nagkakasamaan kame nang loob. Nasasaktan ako.

*****

Nasa my corridor na ako papuntang nurse station kasi nang hinanap ko si kief. Nakita daw siya nang barkada at pupuntahan din daw nito si yvon. Tinanggal ko muna ang nakadikit na selos sa katawan ko. my kasalanan ako kailangan kong ayusin to’. Aba kahit naman namamahiya ako nang ibang tao kahit kailan hindi ko pa sila nagawan nang anu man katulad nang nagawa ko kay yvon. Kaya si consensia ko grabe magparamdam.

Nang nasa paliko na ako papuntang nurse station bigla akong napatigil at biglang nagtago. Nakita ko kasi si yvon at kieffer magkasama. (Bakit ba ako nagtatago?!) tanong ko din sa sarili ko. ngunit parang wala akong lakas nang loob na magpakita sa kanila.

Nang magumpisa na silang maglakad sumunod lang ako ngunit hindi ako nagpapahalata sa kanila. (Wow! Parang spy lang ang peg ko!)

Halos nasa kalsada na kami ngunit hindi pa din sila nagkikibuan at naguusap. (That good sign!) sabi ko sa sarili ko ngunit nagtatago pa din ako.

“Y—uhmf !” unang nagsalita si kieffer.  “Yvon pasensia na nga pala sa inasal ni najia kanina… hindi ko alam kung anung nanyayari sa kanya… pero sana patawarin mo na siya.” Bigla akong napangiti (si kiefer na mismo ang himningi nang sorry para sakin!) sabi nang isip ko.

Hindi ko din Makita masyado ang itsura nila kasi nakatalikod sila sakin. Ngunit alam kong wala lang imik si yvon. (Aba ayaw pa yatang tanggapin ang sorry ni kiefer para sakin.) napakunot noo tuloy ako. “Yvon nakikinig ka ba!?”  tapos mabilis kumilos si kieffer para humarang sa daanan ni yvon. Hindi naman to huminto kaya alam kong nakatulala o nakalutang ang isip ni yvon kasi hindi na niya naiwasan si kieffer at bumangga na ito sa katawan nang akin pinaka mamahal na kieffer.

tapos biglang niyapos nang yakap ni kieffer si yvon hindi ko na masyadong naintindihan ang sinasabi ni kieffer kasi parang bumubulong na siya. Parang gusto kong sugurin silang dalawa at sabihin (Mga taksil!) at gumawa nang excena. Ngunit parang ayaw sumunod nang mga paa ko. hanggang sa naramdaman kong naginit ang mga mata ko at my tumutulo nang mga luha.