My Damage Heart

íchapter 13- menchi crush

Menchi**pov

Siguro naman kilala nyo na ako… parati akong binabanggit ni author (^_^) sa hindi sige ako nga pala si menchi bff ni yvon… close kame hehe…

Simula nang dumating si yvon parang naging masarap na pumasok. Walang nangaaway, namimikon sayo. kasi dati lagi akong pinagtitripan ni najia pero simula nang pinahiya ni yvon si najia wala nang umaapi sakin.. si najia lang naman kasi.

Mabalik tayo nung minsan sinugod ni najia si yvon at nahulog ito sa pool. Hindi naman pal marunong lumangoy si yvon.

Nang mga oras na yun napaiyak ako kasi kala ko mawawala na yung kaunaunahan kong kaibigan dahil nanaman kay najia. Natakot ako. inaamin ko sa takot ko nang maahatid na siya sa clinic pumunta ako sa likod nang school kasi walang tao dun ee. Pwede akong umiyak magisa.

Ayaw ko na kasing makakita nang taong mawawala sakin. Sa takot ko dun ako umiyak sa likod nang school. Umupo ako at niyakap ko ang mga binti ko at yumoko habang patuloy sa pagiyak.

TnT gusto ko man bantayan si yvon sa clinic kaso—

“Bakit ka umiiyak magisa dito!?” napatingin ako sa nagsalita.

Nagulat ako sa nagsalita—actually nagulat ako kung sino ang nagsalita. Si EROEL. Nasabi din ba sayo ni author na super crush ko si eroel. Since elem pa ko… naalala ko pa nga kung panno nagumpisa ang lahat.

Flashback>>>

“Aaa—panget—menchi—panget.” Unang araw ko pa lang nun at kakalipat ko pa lang nang pinagtripan ako ni najia… binuhusan niya ako nang coke sa damit ko at tinapunan nang pulbo sa ulo.

“Yan bagay sayo yan! Kasi panget ka…” sigaw niya sakin. Halos lahat na nang tao nakatingin sakin alam nyo yung feeling na lahat nang tao tinitignan ka at pinagtatawanan sa itsura mo. Iyak ako nang iyak hanggang sa tumakbo ako palayo sa canteen.. kaso lahat nang pinuntahan ko nakikita ako nang ibang studiante kaya iyak pa din ako nang iyak habang tumatakbo.

Hanggang sa paliko na ako sa likod nang school…

*boooggg* my nabangga ako napaupo ako sa lupa. Masakit din pwet ko dahil tumama ako sa bato sa lupa.

“Aray ko po..” bulalas ko habang patuloy ako sa pagiyak halos ngumawa na nga ako sa kakaiyak ee… patuloy din ako sa kakasabi nang ‘aray kopo’

“Ok ka lang ba bata!?” tanong nung nakabangga ko. pinapalid ko ang mga luha ko ngunit para silang basag na timba at patuloy pa din sa pagtulo.,

“Waaahhh! Mukha ba akong ok!” ngumawa ako nang bongga… nakakaloko naman kasi tanong ni kuya. Siguro pinagtatawanan niya ako ngayon sa itsura ko. hindi ako tumayo nakasalampak lang ako sa lupa habang umiiyak. Tapos my narinig akong patakbo…

“Waaahhh! Hi-hindi man lang ako t-tinulungan… huhuhu TnT a-ayaw k-ko n-na sa school na to.” Halos kapusin na ako nang hininga. Wala akong paki kung nakasalampak pa rin ako sa sahig.. wala naman ibang tao.. kaya ngumawa ako nang bongga.

“B-bata… ito oh!” bigla kong narinig yung bosses nung lalaki na nang bangga sakin na hindi manlang ako tinulungan. Kaya tumingala ako.

“Hu-hano yan!?” sabi ko habang naghihikbi pa. nakita ko ang isang brown paper bag..

“Ito?!” tinaas baba pa niya ang hawak niya. kaya napatango na lang ako. “Unifor natin!” (O_o) napataas kilay ako.

“Anu yan!?”

“Uniform nga bingi!”

“O-oo nga… alam ko pe-pero anung gagawin ko diyan… ako ba pi-pinagtitripan mo! Alam kong madumi ako dahil pinagtripan nila ako.” tapos nagpunas ako nang luha. “A-anu yan ba-bagong pa-paraan nang pagti-trip.” Sabi ko kahit naghihikbi pa ako.