GÖZLERİ Dokundu

Bölüm-10 "ARTÇILAR BAŞLIYOR!"

Öncelikle bölüm gecikmesi için çok çok özür diliyorum. Umarım son hızla yazmış olduğum bu bölümü beğenirsiniz. Ayrıca belirtmek ve teşekkür etmek istediğim biri var. Önüme hiç bir engel yada şart koymadan yapmış olduğu Yeni Kitap Kapağım yildztozu farkıyla sizlerle tekrar teşekkür ederim. 😊

Bazen..
Hayat nereden vuracağını çok iyi bilir.
O çok iyi bilir de biz darbenin nereden geleceğini hiç bir zaman kestiremeyiz.
Artçı depremlere maruz kalırız bazen.
Tam herşey durulur, zaman yavaş yavaş akmaya devam ederken birden bire küçük bir sarsıntı ve yüksek şiddetle gelen depremle ortalık darma duman olur..
Benim hayatımda bir nevi böyle işliyor.

Yine zihnimin köşesinden bir yerden, Alaz yavaş adımlarla kalbimin görebileceği şekilde yaklaşıyor sol yanıma doğru..

Arkamda ki masalardan birinde oturmuş gergin bir halde karşısındaki adamla konuşuyor.

Arada kafamı hafif sola kırıp omzumun üstünden göz ucuyla bakıyorum. Hiç bu tarafa baktığını görmedim. Değer verse yanıma beş dakika olsa bile uğrardı diye düşünüyorum bu sefer.

Çok geçmeden aklıma kaldığım evin ona ait olduğu geliyor. Değer vermese onun evinde ne işim var ki?
Aykut'un seslenmesi üzerine düşüncelerimin üstünü örtüp ona döndüm.

"Arya seninle konuşmak istediğim bir şey var."

"Evet bende bunu bekliyordum. Çıkar bakalım dilinin altındaki baklayı Aykut bey.." dedim hafif gülümseyerek.

ALAZ

Sezin'le ciddi konular üzerine konuşuyor olsamda aklımın bir ucu Arya'daydı. Çokta mutlu görünüyor. Selam vermemem isabet olmuş. Buraya geldiğimi görmüş olduğundan bile şüphem var zaten. Görseydi selam verirdi diyorum kendi kendime. Belkide konuşmak istememiştir.

Kendimi hangi konuya vereceğimi şaşırmış durumdaydım. Arya ile ilgili olan düşünceleri bir kenara bıraktım. Önce başımdaki beladan kurtulmam gerekiyordu.

Arada bir göz ucuyla masalarına doğru bakıp geri önüme döndüğüm gerçeğini gizleyemem.

Bu kız da bir şey var. Düşüncelerimden atamadığım..

AYKUT

"Şeyy.. Aslında ben buraya senin için geldim."

"Benim için derken? Daha açık konuşur musun Aykut?"

"Halan.. Yani Feray teyze aradı beni."

Gerildiğini görebiliyordum. Ama konuşmam gerekiyordu. Bunun için buraya gelmiştim. Ayağa kalkmak için bir hamle yaptı elini tutup;

"Arya lütfen sonuna kadar dinle. Feray teyze bilmediğin şeylerin olduğunu, en kısa sürede eve dönmen gerektiğini söyledi."

"Ben kalkıyorum. Kendini yorma."

"Arya! O eve döneceksin! Dönmen gerekiyor. Bir kez olsun o adamı dinlemelisin!"

Bunu söylerken sesim olduğundan daha yüksek ve ciddi çıkmıştı. Ve hiç beklemediğim bir tavırla karşı karşıya kaldım.

★★★★

Aykut'un söyledikleriyle beynimden vurulmuşa döndüm. Sinirle ayağa fırlayarak masaya bir yumruk attım.

"Aykut! Ne diyorsun sen? Ne yaptığını zannediyorsun? Hayatıma ne hakla burnunu sokuyorsun sen!? "

Gözlerimden ateş çıktığına yemin edebilirim. Söyledikleri beynimin içinde tekrar tekrar yankılanıyor daha da sinirlenmeme sebep oluyordu. Ben delirmiş gibi masaya elimi vura vura soruları tekrar sormaya devam ederken, Aykut karşım da gayet sakin bir şekilde oturuyordu. Taa ki son cümleme kadar.