One Kiss, One Lie | yoonmin

CHAPTER 48

CHAPTER 48

"Sigurado ka na ba dyan, Jimin?" Tanong ni Annika habang naglalakad kami palabas ng ospital.

Tumango ako. Eto lang naman yung alam kong paraan para makalimot ako at para mapatawad na rin ako ng mga taong nasaktan ko.

After how many days, ngayon lang ako nakalabas ng ospital. Simula nung nag-away kami ng mga kaibigan ko, hindi na nila ako dinalaw pa. Si Annika lang yung nag-alaga sakin hanggang ngayon dahil magkaibigan naman daw kami kahit na hindi ko sya madalas kinakausap.

Simula rin nung nakausap ko si Suga, hindi ko na sya nakita pa. Mas gusto ko na lang isipin na hindi sya nagpaparamdam sakin dahil gusto nya akong maging okay kesa sa isipin na umalis na sya at iniwan na rin nya ako katulad ni Yoongi.

"Hindi ba mas magagalit sila kapag ginawa mo to?" Tanong nya. Binuksan ko na yung pintuan nung taxi nung huminto yon sa harapan namin.

"I need to think, Annika. If I will stay with them, mas maaalala ko lang si Yoongi and it's not good for a suicidal person like me to stay where I can remember all my painful memories." I said that made her shut up. Huminga ng malalim si Annika bago pumasok sa taxi.

Pumasok na rin ako sa taxi at sinabi ko yung address ng bahay nila Namjoon. Ngayon ko na lang sila makikita ulit at may dala akong hindi magandang balita sa kanila.

Gusto ko nang ayusin yung buhay ko. Gusto ko na maging masaya ulit pero para mangyari yon, kailangan kong hanapin yung sarili ko.

"Nandito na tayo." Tumingin ako sa labas at nakita ko yung bahay na malapit ko nang iwan. Hinawakan ni Annika yung kamay ko saka ako ningitian.

Annika treats me as her friend and she wants to support me with every decision that I make. I'm so thankful that there is still a person who wants to be with me even though I push them away.

Lumabas na ako ng taxi. Hindi rin naman ako magtatagal dahil magpapaalam lang ako sa kanila at kukunin ko lang din yung mga gamit ko.

"Hintayin ka namin dito." Sabi ni Annika. Tumango ako saka pumasok sa loob ng bahay.

Kinakabahan akong kumatok at nakita ko ang masayang Taehyung na nagbukas ng pinto. Nawala bigla yung ngiti sa labi nya nung nakita nya ako.

"I'll just get my things." Sabi ko. Pumasok ako sa bahay saka dumiretso sa kwarto ko. Kinuha ko agad yung maleta ko saka nilagay yung mga damit at iba pang importanteng bagay doon.

Habang nag-iimpake ako, narinig ko yung mga footsteps papunta sa kwarto ko. Nakita ko silang lahat sa pintuan habang pinapanuod akong mag-ayos ng gamit ko.

"Pagkatapos mo kaming saktan, iiwan mo na kami?" Tanong ni Namjoon. Napahinto ako sa paglalagay ng mga gamit sa maleta ko saka sila tinignan.

"I want to fix myself. Kapag kasama ko kayo, si Yoongi lang yung naiisip ko parati. Gusto ko na maka-move on sa kanya na dapat dati ko pa ginawa. Kahit ngayon lang, hayaan nyo akong umalis." Sabi ko saka pinagpatuloy yung pag-aayos ng gamit ko.

Sinara ko na yung maleta ko at bigla kong nakita yung teddy bear na binigay ni Suga. Kinuha ko yon saka nilagay sa bag ko.

Paalis na sana ako pero bigla akong niyakap ni Jungkook. Hinayaan ko lang syang yakapin ako. I already hurted him so much at ayoko na dagdagan pa yon.

Jungkook and I aren't really meant to be. I'm meant for someone else.

"I'll miss you." Sabi ni Jungkook. Ningitian ko sya saka naglakad palabas. Tinignan ko yung mga kaibigan ko at si Jungkook at Hobi hyung lang yung sinundan ako hanggang sa labas.