Prolog

212 18 7
                                    

Padał deszcz , na zewnątrz było już ciemno . Siedziałam na łóżku po  ciężkim dniu w szkole . Patrzyłam się w szybę na którą kapały pojedyńcze kroplę . Byłam niczyja . Taka samotna . Tak bardzo chciałam żeby mnie ktoś objął , przytulił. Po prostu poczuć bliskość drugiej osoby , której nigdy nie miałam .
Przez to wszystko chciało mi się płakać . Nie chciałam  spędzić w tym przeklętym miejscu całego życia . Nigdy nie chiałam tu być . Zawsze pragnęłam się stąd wyrwać , uciec i już nie wrócić ...

Naucz mnie ...Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz