Yeni Hayatım (Tamamlandı)

5.

Gül derinden gelen sesleri duysa da gözlerini açmakta zorlanıyordu. Sanki annesi 'kızım' diye sesleniyordu. Bir kere daha aynı sesi duyunca gözlerini yavaşça araladı. Leman ablası ve İlker abisini gördü. Biraz şaşkın oldukları belliydi ve Leman ablası ağlamıştı. Hızla yerinde doğruldu.

-Çok mu derin uyuyordum?

Gülümsediklerini görünce biraz rahatlamıştı. Farklı ortamda olanın gerginliği uykusunu getirmişti. Leman ablası "Hayır tatlım. Yemek hazır. Seni çağırmaya geldik."dediğinde"Tabi üstümü değiştirip geliyorum."dedi. Kalkacağı anda Leman ablası elini tutunca durdu. İçten samimi bakışlarını görünce ne diyecek diye bekledi.

-Bizim yanımızda böyle gezsen olmaz mı?

Yıllarca odasının dışında hiç saçını açmamıştı. Üstünde ki gibi şeyler giymemiştim, ama onları kıramak istemiyordum.

-Sadece sizin yanınızda olacaksa olur tabi.

-Buna çok sevindim. Rahat olmanı istiyorum. Bu arada çok güzelsin.

İlk defa biri ona güzel olduğumu söylemişti. Bunu duymak hoşuna gidince tebessüm etti.

-Teşekkür ederim Leman abla.

-Hanımlar karnım açıktı. İnelim mi artık?

-Tabi hayatım.

Leman ablası kalkınca yataktan kalktı. Banyo olduğunu düşündüğü kapıyı açtı. Artık gördüklerine şaşırmıyordu. Banyoda evin her yeri gibi güzeldi. Eli yüzünü yıkadıktan sonra aynada kendine baktı. Hazır olduğumda emin olunca da çıktı. Çift birbirlerine sarılmış onu bekliyorlardı. Onları öyle görünce gerçek sevginin varlığına inanmaya başlıyordu.

Birlikte odadan çıkıp aşağı indiklerinde kendini aslında biraz garip hissediyordu.  Üstündekiler ile evin içinde gezmeyi kabul etmişti, çalışanları unutmuştu. Vazgeçemeyeceği içinde çekinerek masaya doğru yürüdü.

İki tane genç kız masayı hazırlıyordu. Bir anlık onlara bakınca donup kalmışlardı. Gül yanlış bir şey olduğunu düşünüp daha da tedirgin olmuştu.

-Şaşırdınız değil mi?

-Evet hanım efendi.  Çok güzel bir kız.

Konunun ne olduğunu anlayınca daha çok utandı. Bunlara alışması gerekiyordu. Gözlerini kaçırıp masaya baktığında bu sefer o şaşırmıştı. Yaklaşırken "Sarma, kızartma, dolma, adını bilmediğim yemekler. Kaç kişi yiyeceğiz bu yemekleri?" diye sormadan edemedi. Gelecek olan misafir olabilir miydi? Bir ordu doyar derler ya öyle bir masaydı. Görünürde üç tabak vardı. Bunları sadece onlar yiyecek olamazlardı.

-Senin ne sevdiğini bilmediğimiz için Leman birazcık abartı.

İlker abisi gülerek anlatıyordu. Leman ablası ise aşkla eşine bakıyordu.

-Çok değil ki bunlar.

Dayanamayıp araya girdi. "Abla çok değil mi?"

-Yani birazcık çok olabilir.

İlker karısının cevabı ile gülerek masaya yaklaştı. Sandalyeyi çektiğinde önce karısının oturmasını sağladı. Daha sonra yanındaki sandalyeyi çekerek kızını baktı.

Gül hayranlık ile izlerken kendi için çekilen sandalyeye şaşkınlıkla baktı. Babasından hiç sevgi görmemişti. Daha saatler önce tanıştığı İlker abisi nasıl şefkatle bakabiliyordu? Çocuk dünyası bunu anlamayacaktı. Bekletmeden oturduğunda ilk defa ailecek yemek yiyeceklerini fark etti. Bu yüzden önemliydi. Heyecanla ona evlerini açan çifte döndü.