Could This be Love?

Chapter 8

mutual understanding: pagkakaunawaan, pagkakaintindihan sa isa't isa. arently prepared to a commitment.

*****

Chelsea's POV

Pagkatapos ng nakakapagpainit ng dugong tagpo noong isang araw puro panunudyo na ang ginagawa ng mga kaklase ko! Ang sarap lang nilang balatan ng buhay! Ngingisi-ngisi nga lang yung impaktong Chao na yun eh! Kesyo, huwag daw asarin baka lalong kiligin. Utut niya!

Nung free time namin, gusto niya sabay pa kami eh ayoko nga! Kaya nga lang makulit ang nerve ng unggoy na yun at binuhat ako! Tapos yung mga tao sa paligid namin? Nauna pang kiligin kaysa sakin! Pambihira!

"Chels."

"Oh bakit bestie?"

Umupo si Sasha sa tabi ko at kinuha ang notebook ko. "Kayo na pala ni Aldrin."

Umiling ako. "Hindi ha!"

Napatawa siya. "Mag-ingat ka sakanya ha?"

Agad naman akong naguluhan sa sinabi ng bestfriend ko, all this time kasi inaasar niya ako kay Aldrin tapos biglang magiingat?

Tumingin siya sa kisame at nagbuntong hininga. "Minsan kasi, may mga taong magaling sa pag aarte ng nararamdaman." Pumikit siya ng mariin. "Hindi mo alam kung pinaglalaruan niya lang feelings mo o hindi."

Napaawang naman ang labi ko, hanggang ngayon kasi hindi ko pa rin siya maintindihan. Ano bang mga pinagsasabi niya patungkol kay Aldrin?

"Nabiktima na rin kasi ako niyan dati eh." I saw a tear escaped from her precious eyes.

"Si Kristoph ba?" Diretsyong tanong ko.

"No. Not him!" Depensa niya. "You know that guy Chelsea. Pero it's not the right time para sabihin ko sayo."

Naguguluhan man ako tumango na lang ako kay Sasha, depress siya alam ko. Pero ang hindi ko maintindihan, ay kung bakit nakwekwento na niya ang mga past niya. Usually kasi, kinakalimutan na lang niya yun.

"How's you and To-pe." Tanong ko.

She wiped her eyes and cleared her throat. "We're fine."

I simply nodded ayoko na mag-usisa sa kanilang dalawa, they are fine daw pero hindi nagpapansinan? I know they are in a complicated situation pero wala naman akong karapatan para mangealam.

Sapat na siguro na sinusuportahan ko sila.

"Tara na." Tinapik ni Sasha ang likuran ko at nauna sa classroom.

Until now, hindi ko pa rin gets ang bestfriend ko. Sa mga sinasabi niya, sa mga inaakto niya. Sa tatlong taon na magkaibigan kami, ngayon ko lang nalaman na hindi ko pa pala siya ganuong kilala.

Nagkita kami noong 1st year, transferee siya noon. Kaya agad 'kong nilapitan, tinanong ko kung anong pangalan at binigay naman niya. Tapos nagkakwentuhan.

Ang plano ko lang talaga ay maging kaibigan siya pero hindi ko ineexpect na magiging ganito ka close, siguro rin dahil siya sabihan ko ng mga problema.

Problema ko kay Aldrin! Wala naman akong ibang problema kundi yung garapatang yun eh! Sarap tirisin.

Kaso, naging mas close talaga ata kami noong na-ospital ako. Ayoko na sana maalala yun kasi akala ko katapusan ko na.

Educational fieldtrip yun at lahat sila nasa bus na, bilang ako na isang pilyang bata. Lumabas muna at planong bumili ng espasol.

Sakto, bangin yung katabi namin. Eh siraulo ba naman yung driver itapat sa bangin ang bus namin. Pagkababa ko, may natapakan ata ako? Ayun nadulas. Sinabayan pa ng malakas na hangin kaya nahulog ako. Buti na lang at mababa lang yung bangin.