BEŞZEKLER (DÜZENLENİYOR)

25. BÖLÜM

BERNA'NIN AĞZINDAN

2 HAFTA SONRA

"Lan bir haftadır Pera'yı arıyorum ama ulaşılamıyor kanka." dedi Minel.

"Kanka benim direk meşgule düşüyor sanırım engellemiş beni." dedi Asya.

"Kanka aramayın daha fazla. Demek ki bizimle konuşmak istemiyor ki açmıyor telefonu. Yapabileceğimiz bir şey yok." dedi Anka.

"Kanka ne demek konuşmak istemiyor lan? Daha gitmeden önce görüşeceğimizi söylemiştik." dedi Asya.

"Yalnız bebeğim gruptan bile çıktı daha neyin muhabbetini yapıyorsun." dedi Anka.

"Kanka Anka haklı. Zorlamaya gerek yok." dedim.

"Kanka ben yine aramayı deneyeceğim." dedi Minel.

"İyi ara kanka. Yalnız bu seferde açmassa görürüm ben sizi." dedi Anka.

Minel Pera'yı bir daha aradı ve 5 saniye geçmeden telefonu kulağından çekip kapattı.

"Kanka aradığım numara kullanılmıyormuş." dedi Minel.

"Ben dedim." dedi Anka.

"Kanka ben şu an şoklardayım." dedi Asya.

"Kanka şokta olacak bir şey yok. Demek ki konuşmak istemiyor boşver bundan sonra." dedim.

"Kanka zorlamay gerek yok. Eğer o isterse bize ulaşır ama Onu da yapacağını sanmıyorum." dedi Anka.

"Kanka bu nasıl iş lan?" dedi Asya.

"O biçim iş kanka. Siktir et ne işse iş." dedi Anka.

"Kanka konuşmak istememesini anlarım da en azından bir haber verebilirdi." dedim.

"Kimse kimseye haber vermek zorunda değil kızlar. Hadi sınıfa çıkalım ders başlar birazdan." dedi Anka.

Kızlarla birlikte ayaklandık ve sınıfa gitmeye başladık.

Bundan iki hafta önce Pera'nın babasının tayininin çıktığını öğrenmiştik. Tabiki bunu öğrenir öğrenmez hepimize bu haber koymuştu. Biz bu zamana kadar daltonlardık ve şimdi aramızdan biri eksilecekti.

Biz birbirimize ailemizden kardeşten daha yakındık. Kimsenin bilmediği sırlarımızı biz bilirdik ve bu şekilde aniden ayrılmak bizim için çok zordu. Ama ne olursa olsun ayrılmayacağımıza dair birbirimize söz vermiştik.

O hafta Pera'ya uardım etmiştik. Eşyaları yerleştirmesi için. Hatta kendi aramızda bir gün düzenlemiş ve elimizde vişne suları ile kardeşliğimize içmiştik. Ama ne olduysa geçen hafta cuma olmuştu.

O gün Pera'yı aramıştık ve ulaşamamıştık. Ayrıyetten Pera o gün gruptanda çıkmıştı ve Ona ne kadar ulaşmaya çalışırsak çalışalım ya telefonu açmıyordu ya da telefon meşguldü. Aramızda ilk vazgeçen Anka olmuştu. Onun için ne olursa olsun en azından bunca yılın hatrına haber verilmeyi hak ediyorduk. Bende Onun gibi düşündüğüm için bir zaman sonra vazgeçmiştim.

Aramızda en son vazgeçen ise Asya olmuştu. Sanırım o hepimizin aksine ne kadar asi görünürse görünsün kalbi en yufka yürekli olandı. Onun için değer verdiği birinden vazgeçmek kolay değildi. O sonuna kadar savaşanlardandı.

Ben düşünürken çoktan sınıfa varmıştık. Hepimiz yerlerimize oturduğumuz zaman ön sıra yie boştu. Hepimiz yerimizdeydik ama Pera yoktu ve galiba bundan sonrada olmayacaktı.

"Ders ne kanka?" dedi Anka.

"İngilizce kanka." dedi Minel.

"İngilizce mi? Biri bileğimi dikine dikine kesebilir mi?" dedi Anka.