Married To A Gangster

Chapter -23-

Chanel's POV

"ANO?!!" Sigaw ko sa kausap ko si phone.

Si Mark lang naman.

[ Oo maghanda ka mamayang 3:00. Susubduin kita diyan. Just text me the address. ]

Hindi pwede!

"Talaga bang ngayon na yung acting churva?" Tanong ko. Kinakabahan ako.

[ Oo kaya get ready. ] Ewan. May masama akong nafifeel eh.

"Ano kasi. Kinakabahan ako. Baka magkamali ako eh." I heard him chuckle. Ganyan ba talaga siya? Tuwing nagpapanic ako pinagtatawanan niya.

[ Akong bahala sayo. ] Sabi niya.

Okay. Bat parang may ibang meaning yun.

Chanel Ann Assuming.

Haha. Pinalitan na apilido ko eh.

Joke.

"Okay!" Ibababa ko na sana ang phone ng magsalita siya.

[ Dadaan muna pala tayong parlor bago tayo pumunta. Thanks talaga sayo Girlfriend. Nandito lang ako when you need someone to talk to. ] Natuwa naman ako sa sinabi niya.

"Makakatulong naman tayo eh. Kaya oks na oks lang! Friend nga tayo diba. Kaya tayo nagtutulungan. Bye Boyfriend! See you!" Nakangiti kong sabi kahit hindi niya nakikita.

[ Okay. See you Girlfriend. Im happy to have you. ] Then he cut the call.

Napakabuti nyang kaibigan. Ilang beses niya na akong niligtas. Naalala ko tuloy si P4 Lee. Gusto ko siyang makausap at mapasalamatan. Baka kasi wala na ako kung hindi dahil sakanya. Nasaktan pa tuloy siya nun. Utang ko sakanya ang buhay ko. Sana makita ko rin siya balang araw. Naging mabuti siya sakin.

P4 Lee. Kailan kaya tayo magkikita?

Tama na ang pagrereminisce Chanel.

Ano kayang mangyayari mamaya?

Sana maayos na to ng dalawang bestfriends niya. Napakabuting kaibigan ni Mark. Gagawin niya ang lahat para lang sakanila.

Maswerte sila.

Bigla ko nalang naaalala si Gelay. Nasan na kaya siya? Kamusta na kaya siya?

Hanggang sa pagkain, matamlay parin ako at the same time kinakabahan sa kung anong mangyayari mamaya.

"May problema ba?" Tanong ni Lucky.

Tawag ko sakanya. Ang cute diba?

"Wala po Lucky." Matamlay kong sagot.

"Lucky?" Napatingin ako sakanya. Naku. Nasabi ko pala.

"Ahh. Ano kasi. Kasi.."

"Kasi?"

"Hindi ko makalimutan yung lasa ng Lucky Me. Haha! Noodles yun. Ang chalap eh. Hehe." Sabay inom ng tubig. Muntik na.

"Ahh. Kala ko kung ano na. Feel free to approach me kung may problema ka. Im here." Sabi niya at ginulo ang buhok ko.

Aish. Enebe! Kenekeleg eke eeehh.

"Hehe." Wala na akong masabi eh.

Ewan ko. Sa araw-araw namin na magkasama sa iisang bahay. May iba na talaga sa feelings ko sakanya.

Kung anong iniisip niyo. Well, tama kayo.

Mahal ko na siya.

I love him and I'm ready to confess my feelings for him. Hinihintay ko lang na matapos tong pretend churva namin ni Mark. Ayokong bawiin ang sinabi ko at pinangako ko ng dahil lang sa feelings ko.