it can't be

2

Pov Rikki

I: James Rodriguez
P: echt waar. Maar je komt toch nog wel terug..
I: papa natuurlijk kon ik terug, alleen ik blijf hier nog even.
P: niet te lang weg blijven. Ik wil niet dat iemand aan je komt..
I: pap, je weet hoe ik ben, diegene gaat dan echt dood.
P: jaja, maar doe voorzichtig
I: altijd pap, hou van je.

Ik hang op. Iedereen kijkt me afwachtend aan. "Ik ben geadopteerd en kom uit Colombia." Zeg ik zuchtend. "Dan benoemen we je nou tot Lauren Rodriguez Rubio." Zegt Daniel Carvajal lachend. "Colombiaanse meiden zijn best wel knap." zegt Alvaro heel random. "Echt waar, dat mijn zusje je nog niet heeft gedumpt. Eigenlijk ben je best wel een klootzak." Zegt Sergio Ramos tegen Alvaro. Danilo knikt. "Kristina verdient veel beter.." "wat is er met mij?" Zegt een meisje van denk ik even oud als ik die binnen komt lopen. "Niks krissie.." zegt Sergio. "Hee Big Brother, noem me geen Krissie..." ze drukt een kus op zijn wang. "Hee love.." zegt Alvaro en geeft haar een kusje op haar mond. "Hee Kristina, ik heb een zusje.." "jaja, hou iemand anders maar voor de zijk..." lacht ze en kijkt dan naar mij. "Ooh hee. Jou ken ik niet. Kristina Ramos.." ze steekt haar hand uit. "Lauren Rodriguez, het zusje van James." Ze begint te lachen. "No way.. ik had een kind van twee jaar in gedachten..." ik lach ook. Opeens prikt Marcelo me in mijn buik. Ik spring geschrokken op. "Wat doe jij.." "ooh ik wouweten of je daar tegen kon." Ik lach. "Dat had je ook kunnen vragen." Het is even stil. "Waar kom je vandaan." Vraagt Kristina aan mij. "Calais, Frankrijk." zegt Raphael voor ik antwoord kan geven. "Vroeg ik het aan jou? Nee, hou dan je kop." Ze kijkt weer naar mij. "Calais, Frankrijk.." zeg ik dan ook. Ze wrijft in haar ogen en knippert daarna even. "Ik heb echt teveel gezopen.." zucht ze dan. "ben je dronken?" Vraagt Sergio bezorgd en pakt haar arm vast. "nee, maar zo voelt het wel.. ik ben echt sloom vandaag..." "ook echt, je weet toch dat ik niet uit Calais kom.." zegt Raphael. "Hee, ik vroeg weer niks aan jou.." ze zucht en ploft op Sergio zijn schoot neer. "maar, je komt uit Frankrijk kijken naar een wedstrijd van Real Madrid, en dan zie je je broer niet eens voetballen. Ik was thuis gebleven.." ik lach. "Nou, het was dus zeg maar een examen cadeau, en ik kom er vandaag pas achter dat James waarschijnlijk mijn broer is.." "oohw.. wanneer ben je afgestudeerd?" "Drie jaar geleden.." lach ik.  "Nooit.." zegt mateo Kovacic. "Jawel, alleen mijn ouders hebben niet veel geld dus ik ben ze al heel dankbaar dat ik jullie mag ontmoeten.." iedereen knikt. "Kristina wat doe je hier eigenlijk." Zegt Alvaro bot. "Weet ik niet meer. Uuh..  ooh ja, Marcelo wat wil je voor je verjaardag." Marcelo begint na te denken. "Als je geld zegt dan moet je je schamen..." hij kijkt even raar. "Ooh omdat we al zoveel krijgen.. nee ik wil geen geld. Maar ik weet ook niet wat ik wel wil." Zucht Marcelo. "Daar hebben we niet veel aan..." zegt ik fronzend. "Hee, jij mag ook komen als je wil." Zegt hij blij tegen mij en prikt weer in mijn zij. "Kerel, stop daarmee... en jawel ik wil wel komen." Lach ik na een spastische bewegingen. "Zullen we dan morgen shoppen?" Vraagt Kristina aan mij. "Uuhm, zoveel geld heb ik niet.." zeg ik zacht. "Je kan mijn creditcard gebruiken." Zegt James vrolijk. "Uuhm, dat hoeft niet." Zeg ik tegen hem. "Lieve schat, ik heb meer geld dan dat ik nodig heb, ookal was je mijn zusje niet dan had ik het je nog gegeven." Zegt hij weer. "maar..." "nee je neemt het van me aan..." "oohw.." zeg ik. Het blijft even stil. "wie is de groepsbeheerder van de whatsapp groep?" Vraagt Kristina na een tijdje. "Ikke volgens mij.." zegt Raphael. "Gooi Lauren er even in." Zegt Kristina dan weer. Hij pakt zijn telefoon. "Wat is je nummer?" "Wacht even." Ik pak mijn mobiel weer uit mijn zak en zoek mijn nummer op. Daarna schuif ik mijn mobiel naar Raphael. "Ik hen je erin gegooid." hij doet mijn telefoon uit en bekijkt het hoesje die eromheen zit. "Heb je die zelf gemaakt?" "Uuhm ja." "Vet cool, kan je dat ook voor mij maken? Alleen dan hoef ik er geen JR op." "Ja dat kan ik, alleen dat ligt allemaal in Calais.." zeg ik lachend.  "Haha, heb je er JR op staan? Mag ik eens zien?" Vraagt James. Ik geef mijn telefoon aan hem. "Ooh dat is echt mooi." Van alle kanten krijg ik complimenten. "laten we maar eens naar huis gaan." Zegt Pepé als we nog even gepraat hebben. Iedereen stemt in. We lopen met z'n allen naar buiten. James loopt links van me en Raphael rechts. "Hee, naar dat feest van Marcelo moet je als paar komen, ik heb nog niemand, zullen wij samen gaan?" Vraagt Raphael voor hij naar zijn auto loopt. "Uuhm, is goed denk ik." Ik kijk naar James die met zijn ogen draait. "oke, zie je later.." zegt hij en loopt weg. "We halen je spullen op, je kan wel bij mij slapen, Daniela zal het vast niet erg vinden." "Uuhm, okee." Zeg ik en stap naast hem in zijn auto. "Uuhm, iets over Daniela. Ze denkt dat ik met elk meisje die ik tegen kom vreemd ga, dus niet schrikken als ze je uitscheld." ik lach. "Nou, leuke relatie heb je dan." Hij lacht ook. "Nee, ik hou echt van haar en dat weet ze." Hij stopt voor het hotel waar ik mijn spullen pak en uit check. Daarna rijden we door naar zijn huis.

"Dani!! Ik ben thuis!!" Roept James als we zijn huis binnenstappen. "Papa!!" Roept een schattig stemmetje, een meisje komt de gang in gerent. "Hee schoonheid, hoe gaat het met jou dan." James tilt haar op en drukt een kusje op haar mond. "Goed" zegt ze terug. Dan kijkt ze mij aan. "Hallo.." zeg ik tegen haar. Haar mond gaat open, maar ze zegt niks. Er komt ook een vrouw aan, waarschijnlijk Daniela. "James je moeder belde ze was niet echt..... wie is dat?" Vraagt ze. "Daniela, dit is Lauren, nee ik heb het niet met haar gedaan, ze is mijn zusje." "Leuk geprobeerd, je hebt geen zusje ik ken je mijn hele leven al." Zegt ze boos terug. "Dat is het nou juist, ik wist zelf ook niet dat ik een zusje had, tot vandaag toen ik het aan mijn moeder vroeg." "Ging dat gesorek met iets over 40 jaar jonger?" We knikken allebei. Ze bekijkt me eens goed. "jullie hebben dezelfde ogen, en jij lijkt op je moeder." Zegt ze tegen mij. "Uuhm, is dat goed?" "Ja, beter dan dat je lijkt op pap," hij pakt mijn koffer van me over en loopt naar boven. "Ik zal even een bed voor je klaarmaken." Ik glimlach dankbaar. James heeft Salomé aan mij gegeven dus nu zit ze met mijn haren te spelen. "Kan ik je ergens mee helpen Daniela?" Vraag ik. "Zou je me willen helpen met het eten?" Ik knik en zet Salome op de grond die direct naar de ik denk de kamer rent. We staan in de keuken. "Ga je ook naar het feest van Marcelo?" Vraag ik na een stilte. Ze knikt, "samen met James, ga jij ook." Ik knik. "Echt? Met wie" zegt ze blij. "Raphael vroeg me mee.. nouja, Marcelo vroeg of ik kwam en Raphael had nog niemand om mee te gaan dus hij stelde het voor." Ze wiebelt met haar wenkbrauwen. "De Franse, durf je het wel aan?" "Ik woon ook in Frankrijk.." zeg ik blij. Het is even stil. "Lauren, Maria, je biologische moeder vroeg aan mij dat als ik je zag of je haar wil opbellen." "Uuhm is goed, hen je haar nummer dan bel ik haar nu." Zeg ik. "Bel maar met de huistelefoon." Ik pak de telefoon van haar aan, ze had het nummer al ingetikt. Ik haal diep adem en druk op het knopje waardoor je belt.

M: Hallo James..
I: Hallo, met Lauren.. niet James.
M: Lauren??
I: ja, ben jij mijn biologische moeder?
M: ja, het spijt me dat ik je heb weg gegeven, maar ik kon niet voor je zorgen..
I: ohw.. en mijn vader dan.
M: die zak is er vandoor gegaan toen jij nog niet geboren was..
I: uuhm.. oke, Daniela zei dat ik u moest bellen.
M: lieve schat zeg alsjeblieft jij tegen me..
I: ooh sorry..
M: ik wou graag weten hoe het met je gaat, heb je een goed leven gehad?
I: ik ben nog niet dood..
M: Ach nee, sorry, hen je tot nu toe een goed leven?
I: opzich, ik had niet veel..
M: en je ouders?
I: die zijn echt heel lief. Ze hebben me alleen nooit gezegd dat ik niet hun kind ben, en daarbij stellen ze me wel een beetje teleur..
M: lieverd.. dat doen ze alleen om je te beschermen.
I: maar dan alsnog.. ik had dan wel het recht om het te weten..
M: dat is waar, maar op wie lijk je?
I: James zegt op jou.. wat hij zei aan de telefoon was gemeen, dan zou ik nu 9 moeten zijn ofzo..
M: dat ik lief van je, ik ben nu rond de 50, en jij bent 20, elk jaar op je verjaardag huil ik omdat ik je heb weg gedaan.
I: 28 juni..
M: precies...
I: mam, ik moet hangen, wij gaan eten.
M: is goed schat, eet smakelijk en ik spreek je nog wel.
I: ja, jij ook, doei

Ik hang op en zucht. Dat was zo erg nog niet. "Mijn vader is een zak.." zeg ik lachend. "Ook echt.." zegt James....

Heei mensen, hoofdstuk 2. niet een heel lang stuk, maar ik ga nu slapen en ik wou wel updaten. Ik heb zo veel inspiratie voor dit boek, is het nog leuk? Laten het weten.
Love You!