it can't be

3

Pov Lauren

Op de een of andere manier voel ik me direct thuis bij James. Hij zorgt nu al te goed voor me, beter dan ik verdien. Ik sta nu voor het huis op Kristina te wachten.
Na een tijdje krijg ik een berichtje.

Sorry ik ben wat laat, heb me verslapen..

Ik denk van Kristina. Ik zet haar nummer in mijn telefoon en stuur een berichtje terug.

Geeft niet, tot zo..

Ik blijf nog even wachten. Na ongeveer vijf minuten stopt een Auto voor me. Maar het is niet Kristina die erin zit. Raphael stapt uit. "Hee, Kristina vroeg aan me of ik je naar het centrum kon brengen.. dan wacht ze daar op je." Zegt hij. "Wacht even, ik vraag aan haar of dit waar is.." als antwoord van haat is het waar dus ik stap naast hem in. "Ik vind niet dat je op je moeder lijkt.. je bent veel mooier." Zegt hij opeens. "Is dat een compliment?" Vraag ik ongemakkelijk. "Ja, klonk het niet zo?" "Jawel, alleen ik krijg ze niet vaak.. meestal was het zo, 'rot kind, schiet op straks is dat dier dood.." "welk dier.." "de potvis die aangespoeld is." Het is even stil. "ik zal je nooit pijn doen." Ik lach. "Dat zeiden mijn ouders ook, nog geen minuut later schelden ze me uit omdat ik minder geld heb verdiend dan anders.." "deed je dat ook." "Nee.." het is weer stil. Opeens pak hij mijn hand en drukt hij er een kusje op. Ik glimlach zwak. Hij stopt en ik zie Kristina al staan. "Bedankt voor de lift.." zegt ik zacht en stap uit. Snel loop ik naar Kristina toe die met een grijns staat te wachten. "En? Was het gezellig?" Vraaht ze. "Doe me dit nooit weer aan.. volgens mij keek hij net naar mijn kont.." we beginnen te lachen. "Ik weet wel zeker dat hij daar naar keek." Ik kijk haar hopeloos aan. We lopen een kledingzaak in. we kopen een mooie jurk voor ons bijde voor het feest van Marcelo. "Oke, bij dat feest gaat hij waarschijnlijk zijn arm om je middel slaan." Ik kreun. "Hou op Kristina... ik wil er niet overna denken." "Laat het denken ook maar aan een paard over. Die heeft een groter hoofd.." zeg ze waardoor ik begin te lachen. Ze slikt. "Is er iets?" Vraag ik. Ze glimlacht. "Nee sorry, je lach deed me denken aan een vriendin van me, ik heb haar al langer dan een jaar niet meer gezien, ze woont nu in New York." Ze zucht en lacht dan weer. "Maar dat geeft niet want nu gaan we schoenen kopen.. oftewel hakken die bij deze jurken passen." Ze haalt haar arm door de mijne en zo lopen we naar de dichtstbijzijnde schoenenwinkel. Als we daar weer uitlopen lopen we wat door het centrum. "ik heb honger, zullen we naar de Mac?" Vraagt Kristina. "zolang je me niet vetmest..." lach ik en word meegesleurd naar de Mac. Aan het eind van de middag stappen we in haar auto. "Weet je, jij bent veel leuker dan Rikki, je kon gewoon merken dat die ouder was.. daar kan je veel minder lol mee maken." Ik kijk haar even moeilijk aan. "Je vriendin uit New York?" Ze knikt. "Wacht een. Nu hebben we nig geen cadeau voor Marcelo." Lach ik als we bijna thuis zijn. "Nou, dan gaan we morgen weer.. het enige waar ik nu nog zin in heb is een warm bad met veel te veel badschuim." Ik lach weer om haar opmerking. "ook echt..." ze doet een dab waardoor ze met hand tegen het raam knalt. We lachen weer. "Je bent ook wel een kneus.." zucht ik. "dank je.. wacht even, kijken of Pilar thuis is." Ze toetert. Er komt iemand voor het raam staan, maar het is niet Pilar of Sergio. Het is James. We zwaaien lachend naar hem. Even later rijd James achter ons. Hij haalt ons in. "Ooh, dacht ik niet Rodriguez.." zegt Kristina die hadden begint te rijden. Uiteindelijk is James eerder thuis en doet hij alsof hij al uren staat te wachten. We stappen uit. "We hadden bijna gewonnen." Zegt Kristina. "In je dromen..." lacht James. "Waarom ging je opeens ergens langzamer rijden." Zegt hij terwijl hij mij een knuffel geeft. "anders had ik een boete zoals jij nu hebt." Ik begin te lachen. "Nee, nou ben ik weer een maand mijn auto kwijt.." "lieve schat, dat is pas als je je boete niet betaalt.." hij kijkt me aan. "Je doet me denken aan Rikki..." zucht hij. "Is dat goed?" Vraagt ik voorzichtig. "Ze is mijn ex-vrouw." Zeg hij. "Ooh fijn..." ik pak mijn spullen uit Kristina haar auto. "Hee, wat moeten we kopen voor Marcelo.." vraagt Kristina aan James. "Hee ik kan wel zo'n hoesje voor hem maken. Welke telefoon heeft hij.." "note 7 volgens mij, moet je morgen even vragen..." zegt James. "morgen willen we het graag kopen schat, ik bedenk wel iets waardoor ik het te weten kom..." zeg ik en pak mijn eigen telefoon. Er zitten dikke barsten in. "Wil je een nieuwe?" Vraagt James die naar het scherm kijkt. "Ik ben aan het sparen.." zeg ik. "Wacht eens, dat is een goede, ik vraag in de groep welke telefoon ik moet doen, dan zegt Marcelo uiteindelijk welke hij heeft.." ze stemmen in, "dan moet je ook aan anderen vragen.. anders weet hij waar je het over hebt." Zegt James die zijn telefoon uit zijn zak haalt. "Toe maar, dikke iPhone 6s.." lach ik. "Wil jij hem ook? Ik koop hem zo voor je.." ik schud mijn hoofd. "Je bent te lief." Hij haalt zijn schouders op. "Morgen ben ik wel op tijd, dat beloof ik." Zegt Kristina die weer in haar auto stapt. We zwaaien haar uit en lopen dan naar binnen. "Heb je het leuk gehad?" Vraagt James als we binnen zijn. "Ja, Kristina is echt super gezellig." James kijkt in de tas waar de jurk in zit. "Is hij mooi?" Vraagt hij nieuwsgierig. "Ja, hij is echt heel mooi." Zeg ik blij Daniela komt er ook bij zitten. "Zou je hem aan willen doen?" James zit op het puntje van de bank. "Uuhm oke.." ik ak de jurk en loop naar de gang om hem aan te doen. Even later loop ik terug met de jurk aan. James zijn mond valt open waardoor Daniela hem een tik tegen zijn achterhoofd geeft. "Je staart idioot..." hij begint te knipperen. "Sorry, je ziet er beeldschoon uit." Ik glimlach verlegen. "Dank je." Daniela vind het niet zo leuk dat ik James zijn aandacht krijg. "Hebben jullie mijn jurk al gezien?" "Nee lieverd, doe hem eens aan." Zegt James. Blij loopt Daniela naar boven om haar jurk aan te doen. "Let op hoor, ze is met een pompoen in die jurk.." zegt James zacht tegen mij. Ik begin te lachen. "James doe normaal, zie ik er ook zo uit?" Zijn ogen worden groot en hij schud wild zijn hoofd. "Jij? Nooit! Ik ga liever met jou daarheen, dan sta ik daar niet voor schud.." "kerel, je bent niet goed wijs.." "zit in de familie." We lachen. Even later komt Daniela helemaal blij binnen. Zoals James al zei, ze lijkt in dat ding een pompoen. "Weet je zeker dat je deze aan wil doen? Het lijkt me een beetje koud nu in de herfst..." zeg ik bedenkelijk. "Ik heb nog een andere gekocht.. wacht even, die ga ik nu aan doen.." zegt ze vrolijk en loopt weer naar boven. "Wat zei ik je.." fluistert James. "Je hebt gelijk. Hopelijk is die andere beter.." fluister ik terug. Hij schud hopeloos zijn hoofd. "Arme jij.." "vooral omdat Rikki waarschijnlijk ook komt.." "flikker op met die Rikki, ik weet niet wat er tussen jullie is gebeurd en het maakt ook niet uit, je bent opnieuw getrouwd met en hele mooie vrouw. Wat kan jou het schelen dat ze komt." Hij zucht. "Je hebt gelijk, ze heeft gezegd dat ik verder moest leven zonder haar, en dat heb ik gedaan." Zegt hij zelfverzekerd. Even later komt Daniela weer binnen. Het ziet er gewoon niet uit. "Uuhm Daniela ik ga het gewoon zeggen. Misschien ga je me haten maar dat is beter dan dat je daar voor schut staat.." zucht ik. "Hij is lelijk hè?" Ik knik. "Kijk James, iemand die wel eerlijk is.." lacht ze. "Morgen gaan Kristina en ik een cadeautje kopen voor Marcelo, wil je ook mee dan halen we een andere jurk voor je." Ze schud haar hoofd. "Ik hen een hele mooie, alleen die zien jullie dan pas." "Oke.." zeg ik lachend. Ze loopt weer weg om de jurk uit te doen. "Oke, willen jullie voor de zekerheid een jurk voor haar halen, ik weet namelijk niet of deze wel mooi is." Ik knik en kleed mij ook weer om. "Oke, nu ga ik erachter komen welke telefoon Marcelo heeft.." zeg ik en pak mijn telefoon. Ik ga op whatsapp, dikke spam van iedereen..