it can't be

23

Pov Lauren

Na een week kom ik weer aan in Madrid. Ik had donderdag en vrijdag vrij dus ik ben eerder terug in Madrid. Emiley had ook vrij dus we lopen samen de trainingsvelden op. Ik zie dat Kristina net gaat zitten en James staat er bij. "JAMES!!" roep ik naar hem. Hij kijkt op. "LAUREN!!" Roept Kristina terug. Ik ren naar James toe en spring in zijn armen. Daarna geef ik Kristina een knuffel. "Ik heb jullie gemist." Zeg ik dan heel vrolijk. Dan zie ik dat Toni staat. "ik kom zo terug" zeg ik en ren naar Toni. We vallen om. "Auw.." mompelt hij en ziet dan dat ik het ben dus dat zoent hij me. "He je me gemist?" Vraagt hij. "Meer dan erg.." zucht ik en druk nog een kus op zijn mond. "Ik kom zo bij je zitten, ik ga nu even naar James" zeg ik en geef hem nog een knuffel. Dan loop ik terug naar James en zie ik pas dat er nog twee meiden bij zitten. "Ooh hee, ik ben Lauren." Zeg ik tegen hun. "Amanda.." zegt de ene wat ongemakkelijk. "Eve, zusje van Keylor." Zegt de andere. Ik draai me daarna om naar James en ben dan heel serieus. "Een boze en verdrietige Daniela, je hebt wat te vertellen jongeman." Hij kijkt me onschuldig aan.. "nou. Kom op, ik wil voor zondag weten wat er is gebeurd want dan moet ik weer weg" "wat gaat jou zijn leven aan." Zegt die Amanda. "Hou je kop model, ik praat niet tegen jou." Zeg ik arrogant tegen haar. "Tegen wie denk je wel niet dat je het hebt." Ik draai net mijn ogen. "Wat ik zeg een model ik ik had het nog steeds niet tegen jou." Ze staat dreigend op en komt voor me staan. "Kijk uit wat je doet. Ik wil je geen pijn doen." Zeg ik en steek mijn armen in de lucht. James gaat tussen ons in staan. "Lauren. Dit is mijn nieuwe vriendin, Amanda." Ik knipper een paar keer met mijn ogen en frons. Zei hij dat echt. Dat ga je niet menen. Ik draai me om en loop naar de sportzaal. Daar begin ik zonder voorbereiding tegen de boksbal aan te slaan. Amanda komt in de deur opening staan. "Lauren.." ik sla weer en dan knapt de ketting. "als je het waagt hen van me af te pakken. Ik heb hem net en wil hem niet nu al kwijt." Ik loop naar de volgende en sla daar ook zo vaak tegen aan dat die kapot gaat. "dat begrijp ik heel goed, ik heb een moeilijk leven gehad en James helpt me daar heel erg mee." Ik ga zitten op de grond. "een moeilijker leven dan dat ik heb?" Vraag ik haar en kijk haar chagrijnig aan. "Ik ben verkracht.." zegt ze zacht. "Ik zag mijn vriend vreemd gaan met mijn beste vriendin.." ze zucht en gaat tegenover me zitten. Ik zucht ook, misschien moeten we even praten. "Door wie ben je verkracht.." vraag ik haar. "Marc-Anderé ter Stegen.." ik kijk haar raar aan. "Hoe kwam je aan hem dan.." ze lacht. "Luís Suarez is mijn broer.. toen Marc nog maar net bij Barca was gingen we op date.. het is twee jaar lang goed gegaan." Ik kijk haar medelevend aan als ze verder verteld. Dan lijkt ze het weg te schuiven en richt ze zich op mij. "Toni is toch niet vreemd gegaan." Ik schud mijn hoofd. "Raphael, met Kristina.." ik kijk naar buiten. "Soms denk ik dat jongens ons zien als speelgoed, iets om aan te raken en dan weer weg te gooien." Ik lach. "Ik weet wel zeker dat ze dat denken.." we staan op en looen naar buiten. Als ze Raphael ziet met zijn blauwe kaken begint ze heel hard te lachen. "Wat is er met hem gebeurd." Ik lach ook. "Hij heeft niet nagedacht wat en bij wie hij iets deed.. een kampioen kickboksen is niet handig om uit te dagen..." zeg ik en plof naast Kristina neer op het gras. "hee Kris, jij moet toch weer naar Paulo.." zeg ik dan. Dan word ze boos. "Ja, Sergio wil me niet brengen naar het vliegveld." "Dan breng ik je.." ze kijkt me vies aan. "Ik stap niet bij colombianen in de auto." Zegt ze dan nep arrogant. "wat zei je!" Roep ik boos naar haar. "niks Lauren, sorry Lauren please niet slaan.." zegt ze dan bang en kruipt in elkaar. "Haha tuurlijk niet, je bent mij bff." Zeg ik dan lachend en knuffel haar. Na de training komt James naar ons toe gerend. Nouja, joggen, hij is moe. "Klikt het een beetje tussen jullie?" We knikken. "Weet je hoe blij ik nu ben?" Hij slaat een arm om haar middel. Even verstijfd ze, daarna ontspant ze weer. "Wat was dat.." zeggen Kristina en ik tegelijk. "ik kan er nog niet goed mee om gaan nadat ik uuh, uuh ben verkracht.." jaja dat zal wel. En dan raakt haar vriend haar aan en verstijft ze van top tot teen. James zoekt het maar uit, ik ga niet bij haar in huis wonen. "Ik slaap vannacht bij Toni." Zeg ik. Ik druk een kus op James zijn wang en zeg de anderen gedag voor ik naar Toni loop om hem te helpen in zijn auto te komen. Nouja, ik mijn auto, hij kan niet auto rijden nu..

Die dag daarna lopen Toni en ik door het centrum.. gelukkig rent niemand op ons af om een foto te maken van hunzelf met Toni. "Huh.. wat doet hij hier.." fluistert Toni opeens. "Wie." Zeg ik hardop zonder er bij na te denken dat ik niet zo hard niet praten. "Neymar.." ik trek mijn wenkbrauw omhoog. "Ik weet niet wat hij hier doet, maar hij komt hierheen..." zegt Toni en wil snel door gaan maar hij kan niet zo snel op krukken. "Hee Toni, waarom loop je op krukken." Ik zucht en hij draait met zijn ogen. "Nou, als je wat beter kijkt dan zie je wat er aan de hand is." Zeg ik chagrijnig en wil verder lopen. "Volgens mij is er iets met zijn voet, niet met zijn hand." Zegt Neymar uitdagend terug. "jij bent Lauren, niet? Het zusje van James Rodriguez.. dat kan je zien, net zo bijdehand.." mijn mond zakt een stukje open. Dan klap ik mijn mond weer dicht en loop weg. "Geen antwoord?" Vraagt Neymar. "Jij bent mijn antwoorden niet waard.." zeg ik arrogant terug en loop een winkel ik en hou de deur voor Toni open. Hij kijkt in de winkel om zich heen. "Wat moet je hier dan.." zegt hij. "Nieuwe verf, voor een nieuw hoesje.." zeg ik en pak alles wat ik nodig heb. "Welke telefoon heb jij.." zeg ik tegen hem. "Iphone 6.." zegt hij. "Wis ik ook wel.." zeg ik terug en pak een wit hoesje voor de iPhone 6. "Ga je ook één voor mij maken.." zegt hij blij. "Ja tuurlijk, ik doe alles voor je." Zeg ik en druk een kus op zijn mond. Als ik alles heb leg ik het neer op de band bij de kassa. "Ik betaal het voor je." Zegt Toni "nee ik betaal zelf." "Nee ik hou van je dus ik betaal." "Wat is dat nou weer voor een reden." "De beste die er bestaat." Ik lach. "Ik hou van je." Zeg ik tegen hem. "Ik hou ook van jou, en nee, ik betaal." Jammer het was te proberen. Hij betaald het en dan lopen we de winkel uit. Er loopt net iemand naar binnen die me van boven naar beneden bekijkt. "Marc-Anderé ter Stegen, je blijft van haar af." Zegt Toni boos tegen hem. Ik bedenk me geen moment en trek Marc de winkel uit en duw hem op de grond. "Hoe durfde je Amanda te verkrachten jij vieze, vieze, vieze.." ik geef hem een klap tegen zijn kaak waardoor er ook bij hem een paar kiezen verwijderd zijn. "Wat bezield jou.." zegt hij boos en wil me aanvallen. "Dat zou ik niet doen als ik jou was." Zeg ik. Hij gaat toch door en wil me staan maar ik pak zijn arm voor hij een beweging kan maken. "Ik zei, dat zou ik niet doen als ik jou was..." ik kijk hem heel boos aan. Dan duw ik hem van me af en loop ik samen met een heel erg verbaasde Toni terug naar de auto. "Ik dacht dat je Amanda niet mocht.." zegt hij als we weer in de auto zitten. "Ik mag haar wel.. ik vind haar alleen heel erg overdreven, maar dat vind ik van alle modellen dus..." zucht ik. "En dan sla je de Duitser.." ik kijk hem aan. "Jij weet niet hoe het is om verkracht te zijn." Zeg ik zacht en start de auto. "Jij wel?" Ik knik en rij weg naar huis. "Waarom heb je dat nooit verteld." Ik concentreer me op de weg. "Omdat ik weet dat niet iedereen zo is zoals hij." Ik voel dat hij me aanstaard. "Wie was het, ik hang hem op aan zijn eigen darmen." Ik kijk hem verbaast aan. "Hoe.." "Tja, dat kwam opeens in me op.." ik lach. "Hij heet Gabriël, hij kwam uit Engeland, verhuisd naar Calais omdat mijn vader hem trainde. Ik was al verder dan hem dus ik mocht hem ook wel eens trainen van mijn vader. Mijn vader was er toen die dag niet en liet ons twee alleen." Er loopt een verdwaalde traan over mijn wang. "Het was het eerste dat ik mijn vader vertelde toen hij weer thuis kwam. Ik heb Gabe toen nooit weer gezien..." ik veeg de traan weg en parkeer voor zijn huis. Ik stap uit en help hem uitstappen. Het eerste wat hij doet is mij een knuffel geven. Hij is net groot genoeg zodat ik mijn kin op zijn schouder kan leggen. Hij wrijft over mijn rug en laat me dan weer los.  "We worden bekeken." Fluistert hij en pak zijn krukken om naar binnen te kunnen. Ik draai me om om te kijken wie er naar ons kijkt. Een man met een camera loopt naar me toe. "Ik het uit tussen jou en James." Hoe moet ik even over nadenken. "James is mijn broer.." zeg ik dan en wil weg lopen. "Ik bedoelde ook niet James, maar Raphael." Ik klem mijn kaken op elkaar. "Ja het is uit, ik ben nu met Toni." De man blijft maar doorvragen. "Waardoor is het uitgegaan." "Niet iets waar u  druk over hoeft te maken." Nu draai ik me echt om en loop ik naar binnen waar Toni op me wacht. Marjolein is aan het schoonmaken en kijkt me vies aan. "Goedemiddag Marjolein, heb je een leuke dag?" Vraag ik haar netjes. "Nu ik jou zie niet meer." Vanbinnen begin ik heel hard te lachen. "Ooh, dat is dan heel jammer.." zeg ik en loop door naar de kamer waar Toni op de bank zit met zijn been omhoog. "Ik heb eigenlijk net tegen je gelogen. Gabe was er bij het Europees kampioenschap, hij vertegenwoordigde Engeland." Toni kijkt me raar aan. "Wat hen je dan gelogen." Ik haal mijm schouders op. "Dat was nog geen vijf minuten geleden en je bent eerlijk tegen me, dat is het belangrijkste voor mij." Ik glimlach ik ga dicht tegen hem aan zitten. Aan het einde van de dag val ik tegen hen aan in slaap...

Heei peepzz, nieuw hoofdstuk, hopelijk nog leuk, reageer zodat ik het weet!! Hou van jullie!