it can't be

18

Pov Lauren

Het rare van Kristina is dat ze best veel op mij lijkt. We zijn vandaag weer naar de fitnessruimte gegaan en ze wou weer dezelfde training krijgen die ik kreeg. Nouja ik heb haar gewaarschuwd. Dus ook vandaag schiet ik tennisballen op haar af. Dit keer duurt het minder lang en heeft ze nog geen 150 ballen op zich afgeschoten gekregen. Het klinkt heel veel, maar dat valt best mee. Maarja, de rest van de training is wel zwaar, ik moet haar namelijk slaan en ze moet zichzelf verdedigen. "Ik zal mijn bewegingen laten zien..." ik ga naast haar staan. "Ik doe alleen links rechts links rechts.." ze knikt. Ik ga voor haar staan en begin met een beweging die ze makkelijk ziet aankomen. Aan het einde van de training huilt ze weer van de pijn die ik haar heb aangedaan. "Kristina, weet je zeker dat je zo door wil gaan? Ik vind het niet leuk om je pijn te doen." "Weet ik, maar ik wil dit zelf. Ik moet Sergio kunnen verslaan." Mijn mond zakt open. "Alleen daarom." Ze knikt. "Kerel.. ik moet jou pijn doen omdat jij je broer wil verslaan?" Ze schud haar hoofd. "Ik ga het uiteindelijk opnemen tegen jou in de finale van het kampioenschap in Spanje." Ik begin te lachen. "Dat gaat niet goed komen." Ze knikt. "Dat is waar.." ze lacht nu ook. "Voor jou dan.." zeg ik dan heel serieus. "Dat word hard trainen.. Let op.." ik zet haar neer bij het tennisballenkanon. "jij gaat op mij richten terwijl ik geblinddoekt ben." Ze knikt. Ik ga op de goede plek staan en doe een blinddoek om. "Mijn bovenlichaam alleen." Zeg ik nog voor ze begint. Ik haal diep adem en neem de ruimte in me op. Er komt één recht op mijn gezicht af. Ik vang hem en laat hem dan op de grond vallen. De volgende gaat niet op mijn hoofd maar naar mijn borst. Mijn schouder, andere schouder.. weer naar mijn hoord, nog eens. Naar mijn borst, ga zo maar door. "Tot hoeveel wil je gaan.." vraagt ze na een tijdje. "50 ofzo.." "dan is dit de Laatste." Ze schiet er nog een op mijn hoofd af die ik veer van en laat vallen. Dan doe ik de blinddoek af en zie ik dat er heel wat om me heen zijn gaan staan. "Dat was best wel heel erg cool.." zegt James die een stukje kaas in zijn mond stopt. "Niet teveel kaas eten. Zit veel vet in." Zeg ik als hij er nog een paar in zijn mond stopt. Hij kauwt nu langzaam en stopt het zakje weg. "Maar we gaan in de zaal trainen.." zegt Sergio dan. "Denk maar niet dat jij gaat trainen in de zaal, als je je blessure nog erger wil maken moet je dat vooral doen.." zeg ik en wijs naar hem. "Maar ik wil voetballen." "En ik verbied het je om in de zaal te voetballen nu je geblesseerd bent." Hij wil weer iets zeggen. "Ik ben hier de fysio.. luister nou maar gewoon." De echte fysio komt eraan. "Sergio, je kan gewoon mee trainen." Zegt hij en kijkt mij aan. "Ga je mee, de spullen moeten opgehaald worden van buiten." Ik knik en loop achter hem aan. Even later zitten we in de zaal en begin ik weer met de jongens in tapen. Na een half uur komt Sergio naast me zitten. "Zeg het maar.." "I told you so.." zeg ik terug want ik weet dat hij dat bedoelde. "Luister nou gewoon.. kom op, warme douch die je langzaam aan kouder zet tot lauwwarm. Kouder dan dat niet." Hij staat op. "Sergio, je moet een koude douche nemen." Ik schud mijn hoofd. "Oke.." zucht hi jen loopt dan weg. In de zaal staan twee baskets tegenover elkaar en staat er een heel klein deeltje tegenaan. James is geconcentreerd op de bal en loopt naar voren. Ondertussen zet Cristiano het stoeltje achter de basket. James schiet en kijkt of hij gescoord heeft. "Hee, waar is dat doeltje.." zegt hij dan. Cristiano en ik kijken elkaar aan en beginnen dan heel hard te lachen. Het zag er echt heel grappig uit. Nadat Cristiano en ik na een paar minuten huilend op de grond liggen is de training bijna afgelopen. Casemiro traint ligt mee, Toni ligt eruit na de laatste wedstrijd. Hij heeft een botje in zijn voet gebroken en mag tot Januari niet mee doen. Damn.. dat gaat nog lastig worden voor real. De jongens lopen naar de kleedkamer. "Jongens koude douche.." zegt de fysio. "Dacht het niet. Als je spierpijn wil moet je dat doen. Warme douche naar koud. Lauwwarm is het koudste wat je mag.." zeg ik daarna direct. "Oke.. dus jij denkt dat je het beter weet dan een professionele fysiotherapeut.." "ooh dat denk ik niet.. dat weet ik, we testen het uit, de helft gaat onder een koude douche staan en de andere helft doet het op mijn manier." Zeg ik en maak een groep die mijn voorstel gaat doen. Natuurlijk weet ik dat ik gelijk heb want dat doe ik zelf ook altijd als ik heel fanatiek gesport heb. Ik wou zeggen vraag mijn vader maar na of ik ooit last heb gehad van spierpijn, maar die is er nu niet meer... ik slik en help mee om de spullen op te ruimen. De fysio is boos en dat snap ik, een stagiair die hem verbeterd. Nouja, hij leeft er naar mee.
Die avond wil ik zelf nog even naar de fitnessruimte on op de loopband te gaan. Het licht is er nog aan dus ik ga voorzichtig naar binnen en kijk wie er nog is. Ik hoor wat gegiechel. "Raph.. stop.." zegt een stem die ik ken maar niet kan plaatsen. "Waarom, dit doen we zo vaak.. kom nou maar gewoon, ze komen er toch nooit achter.." hoor ik Raphael zeggen. Daarna hoor ik een paar kreunen. "Ooh Kristina, je bent zo goed... veel beter dan die crimineel" hoor ik Raphael weer zeggen. Ik kijk om het hoekje en zie Kristina en Raphael naakt tegen elkaar aan. Ik slik en draai me snel om om weer weg te gaan. Ik ga toch nog even snel naar het kickboks stuk en sla tegen een nieuwe boksbal aan. Na één keer slaan knapt de ketting al dus ik ga naar huis. Huilend kom ik binnen en loop ik direct naar mijn kamer waar ik neerploft op mijn bed en mijn gezicht begraaf in mijn kussen. Even later voel ik dat iemand naast me komt zitten en een hand op mijn rug legt. "Wil je vertellen wat er is gebeurd?" Vraagt Daniela. "Ik kom aan in de fitnessruimte, er brande nog licht dus ik wou kijken wie er nog was. Het waren Raphael en Kristina.." ik snik. "En ze waren het aan het doen." "Och meisje toch... je verdient veel beterdan Raphael.." zegt Daniela en blijft over mijn rug wrijven. "Nou ik heb mijn record wel gehaakd vandaag. De boksbal lag er na één keer slaan af, en er zat een scheur in." Daniela lacht zacht. "Overal het positieve van blijven inzien." Ik ga rechtop zitten. "Ja.. ik stop met de vriendjes.. je krijgt er alleen hoofdpijn van." Ik zucht. "Waarom kom ik daar nu pas achter..." Dani lacht weer. "Kan jij wel verdrietig zijn?" Ik schud mijn hoofd. "Daar is je leven te kort voor. Oke de enige keer dat ik echt verdrietig was was toen ik mijn vader op de grond zag liggen, of als ik Em zie huilen.." ik haal diep adem, veeg mijn tranen weg en adem natuurlijk ook weer uit. Soms vergeet ik dat. Dat is echt akward, dan zit je in de les. Zegt de leraar, diep inademen. Dus dan adem je in, en dan wacht je tot de leraar zegt dat je niet uitademen maar dat zegt hij niet dus je loopt een beetje paars aan. "Ik heb thee gezet.. ga je mee naar beneden?" Ik knik en loop achter haar aan naar beneden. We zitten een film te kijken als de bel gaat. "Ik ga wel." Zeg ik en sta op. Ik open de deur. Raph staat ervoor dus ik gooi de deur weer dicht. Jammer genoeg is zijn reactievermogen snel en zet hij zijn voet ertussen. "Hee love, wat is er." Ik klem mijn kaken op elkaar. "bedoel je niet crimineel?" Hij pakt mijn handen. "Blijf van me af.." "wat is er met je, ik wil gewoon even met je praten.." ik kijk hem boos aan. "Praten.. en wat wil je dan zeggen? Dat je vreemd bent gegaan met Kristina. Dat weet ik al, nog iets anders?" Zijn mond zakt een beetje open. Hij pakt mijn gezicht nu vast. "Ik zei blijf van me af." Ik duw hem van me af en sla hem tegen zijn kaak waardoor er een paar tanden uit zijn mond vliegen. "Het is over Raphael, ik wil je niet meer." Ik trek mijn ring van mijn vinger en gooi die naar zijn hoofd. Dan goooi ik de deur dicht en loop ik terug naar de kamer. James kijkt me vragend aan. "Dat was Raphael." Zeg ik en plof weer neer. "Waarom laat je die niet binnen." Zegt James verbaast en gaat rechtop zitten aangezien hij op de bank lag. "Ooh die komt hier niet binnen." Zegt Dani en kijkt verder naar de tv. "Heb ik iets gemist?" "Raphael is vreemd gegaan met Kristina." Zeg ik zonder enige emotie. "En dat doet je niks." Ik schud mijn hoofd. "Ik ben er helemaal klaar mee. Geen vriendjes meer voor mij."

De volgende dag komen de jongens bij elkaar. "En wie heeft er spierpijn?" Vraagt de fysio. Een paar steken hun hand op. "Wat voor douche hadden jullie?" "Koude.." ik hou mijn lach in. Raphael komt eraan met een dikke blauwe kaak. "Wat is er met jou gebeurd.." zeggen een paar tegen hem. "Ik liep ergens tegenaan.." liegt hij. "Je kan ook gewoon zeggen dat ik je gehoekt heb." Een paar beginnen te lachen. "Ging het zo hard?" Vraagt Sergio. "Vraag maar aan je zusje, die weet dat beter dan ik.." iedereen fronst. Zidane komt er aan. "Hoe kan het dat de nieuwe boksbal nu al kapot is." Ik begin te lachen. "Dat is mijn nieuwe record, ik één keer." James geeft me een high five. Zidane zucht. "Hoe kan het ook anders."

Na de training sta ik in de kickboks ruimte samen met Kristina. "In de houding." "Welke houding." "IN DE HOUDING!!" roep ik dan. Geschrokken gaat ze in de gevechts stand staan. Alles wat niet goed is verbeter ik door het omhoog of naar beneden te slaan. "Waarom ben je opeens zo hardhandig." "Stilte." "nee Lauren, wat is er." "IK ZEI DAT JE JE KOP MOET HOUDEN." ze kijkt me bang aan. ik pak een stootkussen. "Rechts links rechts kick." Zeg ik. Ze begint. "100 keer." Ze kijkt me verbaast aan. Ik voel dat ze naar mijn hoofd wil slaan. Ik gooi het kussen snel aan de kant, sla haar handen weg en trap haar in haar zij. "Probeer dat niet nog eens, de volgende keer trap ik harder." Ik pak het kussen weer. "100 keer." "Lauren what the hell is er met je aan de hand." "100 keer." "Nee stik erin. Ik wil nu weten wat er is." Ik lach gemeen. "Veel geluk met Raphael, of Paulo, ik weet niet wie je liever bedriegt." Ze slikt. "100 keer." Ze gaat zitten op de grond. "Opstaan, 100 keer." Zeg ik. "nee, ik laat me niet commanderen." "Ik dacht dat je de top wou bereiken?" Ze knikt. "Train dan maar voor jezelf.." ik leg het kussen weg en loop de zaal uit. Ik laat haar huilend achter. Precies wat ze nu verdient...

Heei heei, sorry dit moest ik er even in doen. Wel zielig voor Kristina maar ze komt er wel overheen.. hoop ik.. ik ga weer. Love You..