it can't be

12

Pov Lauren

We staan nu al een half uur met elkaar te knuffelen en Raph denk nu echt, 'waarom ben ik hier bij...' langzaamaan laten we elkaar los en rijden we naar de sportschool. Tja, ze willen mijn normale dag niet anders maken dus ze gaan mee. We blijven niet heel lang en de jongens hebben er anders ook genoeg te doen. Ze willen alleen hun zonnebril en capuchon niet af doen wat ik natuurlijk wel begrijp. Ik zou het ook niet willen als er allemaal gillende fans achter je aan rennen. Na een half uur ofzo gaan we terug naar huis waar blijkbaar mijn hele familie weer zit. Waarom, geen idee. "oke. james... het kan zijn dat mijn ooms em neefje gaan gillen, niet schrikken.." zeg ik voor ik de voordeur open maak. "Echt waar bereid je voor, je denkt dat de drie meiden gaan gillen, zijn het de mannen.." zegt Raphael er lachend achteraan. Ik open de deur en roep dat ik thuis ben. "Pap James is er ook!!" Roep ik ook. Echt al heel snel daarna hoor je Michael Joost en Tom gillen. "Pap doe normaal!!" Roept Maaike dan naar Michael. Lachend maak ik de kamerdeur open en laat ik James en Raph naar binnen. James stelt zich netjes voor en geeft iedereen een hand. Als hij bij Joost komt.. "is dat wel een goed idee als ik je aanraak??" Joost zijn ogen glinsteren van de tranen. "Jawel.." piept hij en schud zijn hand. Ik begin te lachen. "Moet jij je niet voorstellen?" Vraagt James aan Raphael. "Heb ik allang gedaan, ik ben ook gewoon veel sneller dan jij.." "ooh je hebt ze gisteren ook al gezien met de wedstrijd." Ik knik. "ging dat ook zo apart?" "Nee dat ging nog raarder." Zegt Raph en gaat zitten op de bank naast Janine die hem een beetje verbaast aankijkt. "Wij zaten samen op de bank, komen Joost en Michael binnen en begonnen ze te gillen. Maaike werd boos op Michael zoals altijd. Daarna kwam Tom en gilde hij ook.." zegt hij dan. Emiley begint als eerste te lachen. "Je moet wel bij het begin beginnen, ik kwam er als eerste aangerent en knalde tegen de deur. Toen kwamen pap en Joost binnen, Maaike werd boos en ging zitten. Toen kwamen Tom en Janine en Maaike riep naar Tom dat hij niet moest gaan gillen en dat deed hij toch..." "wanneer knal jij niet tegen de deur...." zucht Maaike waardoor Emiley harder lacht. James zit hier een beetje van, hoe moet ik hierop reageren... "ga zitten.." zeg ik en loop naar de keuken om drinken voor iedereen te pakken. Als ik terug kom is iedereen weg. Zelfs James en Raph." Ik zet alles op tafel neer. "Jongens dit is niet grappig!" Roep ik. James komt binnen. "Waar is iedereen?" Vraagt hij. "Geen idee, waar was jij.." "wc.." "Tja dat moet ook gebeuren.." ik hoor iemand fluiten vanuit de keuken. "Oke als hij eraan komt, links of rechts..." vraagt hij. "bedoel je slaan?" James knikt. "Maakt niet uit gewoon hoeken." Fluister ik terug en loop voorzichtig naar de keukendeur. "Geef een gil als iemand je aanvalt.." zeg ik nog voor ik bij de deur ben. James knikt en kijkt angstig om zich heen. Met volle kracht trao ik de deur open, de scharnieren springen kapot en de deur valt met een klap op de grond. Voor me staat zo'n killerclown. Met een keukenmes in zijn hand lacht hij heel eng. "Denk je dat ik bang voor je ben?" Vraag ik lachend. In een soepele beweging heb ik het mes van hem afgepakt en hou ik hem in een wurg greep. "LAU!!" roept James. Ik sleur deze kerel mee naar de kamer waar twee clowns om James heen staan. "STOP!! als jullie willen dat jullie vriend nog blijft leven, dan vertellen jullie mij nu waar mijn familie is en dan vertrekken jullie meteen." De man die ik vast heb begint tegen te spartelen. Ik trap volop tegen zijn bovenbeen die ik hoor scheuren. "Waar is mijn familie of ik breek zijn andere en al jullie beide benen ook." "Je familie is gevlucht, samen met dat vriendje van je." "Dat zullen ze nooit doen!" Roep ik terug. "Het zijn Fransen, egoïsten. Denken alleen aan zichzelf." Zegt de clown weer. "Ik ben ook Frans, denk ik aan me zelf? Nee!!" "Lauren Lauren Lauren... jij bent niet Frans en dat weet je zelf ook." "Lauren is niet mijn naam." Hoe kan dit. Hoe weet die man mijn naam. De man waarbij ik zijn been net brak beweegt weer dus ik breek zijn andere been en gooi hem aan de kant. "James achter me." Zeg ik en kijk de twee clowns boos aan. Ik heb altijd al een hekel aan ze gehad. Snel loopt James naar me toe en gaat hij achter me staan. Een van de mannen voor me haalt naar James uit waardoor ik uithaal naar die man. Daardoor haalt de andere man naar mij uit. Uiteindelijk liggen ze alle twee op de grond met gebroken benen. Ik pak mijn mobiel van de tafel en bel de politie. James pakt de telefoon van me af. "Jij bent te boos, laat mij maar." Zegt hij en houd mijn mobiel tegen zijn oor. "Hallo, James Rodriguez." Hij kijkt me aan en draait met zijn ogen. "Ja, er zijn mij mijn zusje in huis drie killerclowns binnengekomen en die vielen ons aan" hij kijkt naar de mannen. "Jaa, ze liggen met nogal veel pijn hier op de grond" ik grinnik. "Tja, mijn zusje heeft hun benen gebroken.. ja *straatnaam en huisnummer* ja tot zo.." hij hangt op. "Politie komt er aan." Zegt hij en geeft mijn mobiel terug. "Dan bel ik Raph nu om te vragen waar ze zijn.." ik bel hem op.