Joli of Marm (Voltooid)

die ene jongen! 5

Pov. Joost
link liep ze kamer uit en ik stond op en liep naar het raam die ik open dee, ik keek naar beneden als ik spring en weg ga gaat Link me sowieso zoeken dat weet ik nu al, ik dee een been eruit en zat op de reling, ik hoorde de trap en ik sprong naar beneden en rende weg ver van Link's huis vandaan.
Ik kwam bij een plek waar even niemand was en ik liep water en voelde hoe koude wind langs me lichaam ging even rust ik hoorde helemaal niks, niemand weet hoe iemands leven echt kan zijn hoe vrolijk je probeert te doen je heb pijn door je hele lichaam wat niet weggaat hoe graag je dat ook wild het zit in je, je kan niet kiezen ik wordt gelukkig het werkt net als liefde, je moet niet zomaar iemamd nemen het moet op je pad komen niet zomaar iemand nemen je maakt jezelf alleen maar ongelukkig mee, je moet zelf iets van je leven maken afleiding zoeken ookal is het zo ver, zolang je op jezelf gelooft en je niet naar beneden laat gaan komt het goed ooit vind je iemand die je gelukkig maakt al is het liefde of vrienden ze zijn der maar jij moet het laten komen en niet mensen op afstand houden!
Ik schrok uit me gedachten door me telefoon die rinkelde en keek erop, Link belde maar ik nam niet op ik wil alleen zijn net als vroeger... alleen! Me telefoon bleef maar gaan en ik zette het geluid uit nu even niet Link, ik liep veder. Naar me huis toe waar alles alleen maar slechter gaat,  toen ik thuis kwam liep in stil naar binnen "Joost!" schreeuwde me vader "kut" momepelde ik in mezelf en liep de woonkamer binnen "waar was je?" vroeg hij "bij Link" zei ik "je zou meteen thuis komen" gromde hij en een brandent gevoel bij me wang, hij sloeg me "voortaan ga je luister" siste hij me toe "doe je best maar waarom zou ik naar jou luisteren" snauwde ik "spreek je me nu toe" vroeg hij "ja problemen mee" zei ik en liep naar boven en gooide me deur dicht en deed hem op slot en liet me op me bed vallen ik haat me leven, ik haat me leven. Die zin spookte door me hoofd, er werdt op de deur gebonkt "doe die deur open" schreeuwde me vader "nee" schreeuwde ik, ik lieg tegen iedereen me familie denken dat dit gestopt was en dat was het ook een tijdje maar hij drinkt weer en is vaak aggersief vooral tegen mij en Link hij denkt dat het ook afgelopen is dat ik gewoon veilig naar huis kan zonder dat er iets gebeurt maar ik wil het niet tegen hem zeggen...... Dat kan ik niet
Ik pakte me telefoon en had super veel gemiste oproepen en een berichten van Link en me zusje, Link heeft het vast aan haar gevraagt, ik sloot me telefoon weer af en sloot me ogen

*droom van Joost*
Ik stond boven op een flat ik wil niet meer na alles is dit de enige oplossing, ik verlang al zolang na dat ene verlossing ik je lichaam, vallen en nooit meer kunnen bewegen en je ogen open te doen of terwijl dood zijn, me vader heeft alles verpest me moeder heeft me achtergelaten ik heb niemand meer, ik heb geen vrienden niks en wil ik ook niet laat me maar alleen dat boeit me niks ik verdien dit net zoals me vader zei "je bent niks waard". Niemand geeft om je". "Ik zou je moeder achterna gaan weg bij jou" "wie wild er nou een zoon die homo is" (ff voor de duidelijkheid ik heb niks tegen homo's) Tranen vlogen over me wangen het is nu of nooit dacht ik bij mezelf, ik stond nu op de relling en keek naar beneden zo hoog, ik beet op me lip en wilde springen totdat me hand werd vast gegerepen en ik naar achter werdt getrokken "niet doen" zei een stem en ik keek hem aan, het was een jongen met vel groene ogen en bruin haar, en een warm gevoel overspoelde me "dit is geen oplossing" zei hij en vreef over me hand en ik keek ernaar, zelf zei ik nog helemaal niks "wie ben jij" vroeg ik zacht "ik ben Link" zei hij "ik ben Joost" zei ik "waarom wilde je springen?" vroeg hij en keek me aan  "waarom zou ik jou vertrouwen" zei ik "ik ben vertrouw baar geloof me" zei hij en ik trok me hand uit de zijne, het was stil en ik keek naar boven naar zijn gezicht en we keken elkaar alleen maar aan, zijn ogen glinsterde in ze zon licht en hij blooste zacht, ik haalde mezelf uit die trans "ik moet gaan" zei ik en hij pakte me hand en een raar gevoel ontstond er in me buik  "ga met mij mee voordat je weer iets doet" zei hij "jij bepaalt niet wat ik doe" zei ik ik ben met een doel hier gekomen en die wil ik afmaken "geloof me ik doe je niks echt niet.... Ik wil helpen" zei hij en waarom zou ik hem geloven niemand kan je vertrouwen niemand, hij stond op en trok me voorzichtig ook omhoog "ga je mee?" vroeg hij en ik knikte zacht ergens vertrouw ik hem, we liepen naar zijn huis en we hadden elkaar handen nogsteeds vast, hij had er blijkbaar geen moeite in net zoals ik, hoe kan hij dat ik hem zomaar vertrouw? En zins die dag heb ik alleen maar Link vertrouwd hij zorgde voor me en zag als er iets was en dan hielp hij me, hij heeft me vertrouwen aan mensen terug gegeven, die tijd heb ik het nog vaak geprobeert maar of het mislukte of iemand kwam er net aan en meestal was dat Link hij hield me in de gaten wat ik fijn vond maar ook weer niet, ik wilde die verlossing maar hij hield me in leven en het gaf me ook kracht om te vechten tegen me gevoel, ik wilde hem niet kwijt hij betekend veel voor me, maar ik had nooit gedacht dat ik zo op iemand verlieft zou worden maar de knoop was, ik wist niet of hij mij leuk vond en dat bracht me ook in onzekerheid vooral als hij me trooste of wat dan ook hij was er voor me en ik hou van hem, door hem ben ik nog hier en hebben we wat leuke momenten samen meegemaakt waar ik even kon lachen en plezier maken en allemaal door die ene jongen

Ik schrok wakker, een soort gevoel die ik toen had overspoelde me weer, Link was er voor me alleen hij ik had niemand anders nodig, dit is al 3 jaar geleden, een jaar later gingen we toen samen naar een feest van zijn school en toen ook pas mijn school en daar kuste hij me en sins die dag hadden we wat (willen jullie hier ook een flashback/ droom van??) voor mij was het 1 van de beste dagen uit me leven en nu hebben we al 2 jaar wat met elkaar en die vertrouwen is nogsteeds niet weg, hem kan ik alles vertellen! Het was ondertussen al ochtend en ik keek naar buiten, vandaag blijf ik thuis, het moet wel me vader heeft me opgesloten in me kamer en de sleutel van me raan ligt beneden, maar ik vind het niet erg ik vind het prima eigenlijk, ik plofte weer op me bed en keek weer op me telefoon, weer heb ik veel gemiste oproepen van Link, maar ik ga niet terug bellen of uberhoud op wattsapp ik wil even met niemand contact, gewoon allen zijn in me gedachten verzonken maar toch hopend dat er niks in me hoofd ga uithalen.
Het was ondertussen middag en ik heb me kamer deur open gekregen en ik liep naar beneden, me vader was er niet gelukkig en ik maakte wat drinken voor mezelf en maakte een broodje, ik ging voor de tv wat kijken en later liep ik weer naar de keuken me spullen op te ruimen, en ik kwam een mes tegen en pakte hem, met deze mes heb ik me vroeger gesneden voor dat pijnlijke gevboel wat ook weer heerlijk voelde, voorzichtig ging ik met me vinger erover heen en sneed mezelf perongeluk en het voelde goed ofzo dat gevoel tenminste,  het mes vallen en pakte een doekje waar ik het bloed van me vinger haalde, nu weet ik weer hoe goed het eigenlijk voelde om pijn te hebben en het bloed langs je lichaam loopt, ik liep naar boven en had het mes mee, het ging automatich, ik zat op me bed en keek naar het mes.
Er is niemand thuis, niemand kan me tegen houden en ookal heb ik het Link belooft om nooit meer te doen, 1x is toch niet erg?
Ik stroopte me mouw op en zette het mes op me boven arm......

Hooi, laat ff weten of je een droom/ flashback van de eerste "kus" van Link en Joost was

Ik heb hier siri een uur over gedaan ben gwn tesnel afgeleid en 1500+ woorden is best veel voor mij gedoe, je krijgt dan ideeën maar die kan je niet nu hier in verwerken mwoan
Oke genoeg geluld. Doei