"Boxerlarından simpson ailesini bana bırakmaya ne dersin hyung?" odamdan banyoya seslendiğinde sırıttığına emindim.
Hızla odama doğru yürürken aynı anda söyleniyordumda.
"Seni salak onlar en sevd-" bana arkasını dönmesi herşeyi anlamama sebep oluyordu.Ensesiyle bir süre bakıştım.
"Yine o salak karşıdaki evi mi izliyorsun?" soru sormuş gibiydim ama bu tam bir soru da değildi.
"Üzgünüm hyung beni bilirsin.." onun ağlamayı sevdiğini ama kimsenin yanında ağlamadığını iyi biliyordum ve belki şuan da ağlamıyordu.
Elbette ağlamıycaktı benim için ve bu saçma şeyden dolayı ağlamamalıydı.
Gözleri her dolduğunda bana arkasını dönmesini ve bir süre susmasına alışmıştım.Onu bu yüzden de seviyordum basit şeylere sevinirdi evet ama kolayca yıkılmazdı yada gösterişli ağlama şovları yapmazdı.
Arkasını dönüp direkt olarak yüzüme sabitledi bakışlarını.Bende karşılığında aynısını yaparken ağlamış gibi görünmemesi hoşuma gitmişti.
"Simpsonları ne kadar sevdiğimi biliyosun hem onlar koleksiyon nasıl verebilirim ki?" diye sorduğumda şu küçük ama yaratıcı beyinin cevabını bekledim.
"Yaani sen şimdi bana boxerlarını verebilceğini mi söyledin" diyip gülmeye başladığında dayanamayıp bende güldüm.
"Seni salak sürekli benimkilerden aşırdığını bilmediğimi mi sanıyorsun?" diyip güldüğümde oda gülmüştü.
Tekrar arkasını döndüğünde kapıyı kapattım ve yanına yürüdüm.
Kollarımı onun bedenine sarmayı düşünüyordum ama yapamazdım.Jinyoung hep herşeyden umutlanmıştır ve bunu yapması hep daha çok üzülmesine sebep oluyordu.
Asıl komik olan şuydu Jinyoung bana alıştığı için beni seviyordu ama bunu hiç fark etmemişti.Şimdi gittiğimde biraz ben olmadan yaşadığında bunu fark edebilceğini biliyordum.Ve daha komik olanı ise bunu fark etmesini hiçbir zaman içten bir şekilde istememiştim.
___
devamınıda atıyorrröm
