Dolaba doğru yürürken arkada Mark'ın itiraz seslerini duymuştum ama ne dediğini tam olarak anlamamıştım hepsi sanki buğuluydu.
Ve evet şu an karşımda Yugyeom ile gömme dolapta suspustuk. Neden bu kadar heyecanlanmış korkmuş ve şaşırmış olduğumu kendime sorup duruyordum ama bulamamıştım tek istediğim şu 2 dakikanın hemen geçmesiydi.
"Hyung artık beni görmeni diliyorum. B-ben.. beni görmen benim seni sevdiğim gibi beni sevmen için ne yapabilirim bilmiyorum ama seni çok seviyorum!" öylece kalakalmıştım bunu bana hiç direk söylememişti ve ben şu an ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.
"Yugyeom ben çok üz-" lafımın yarıda kalması ve dudağımda hissettiğim sıcaklıkla gözlerimin kararması bir olmuştu.
---
Kendime gelirken utançtan gözümü açamıyordum. Tamda o anda bayılmak zorunda mıydım cidden?
Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda herkesin bana baktığını gördüğümde daha da ürkmüş kendimi koltuğun kenarına gömmüştüm.
Şu an gülüyorlardı ama her an sinirlenip ağızlarına sıçabilme potansiyelimi kimse bilmiyordu anlaşılan.
Jaebum herkesin oyuna geri dönebilceğini söylerken beni eve bırakmayıda teklif etmişti. Kaçarcasına çıkmıştım evden.
Olanları tam olarak anlattığımda Jaebum yere oturmuş kahkahalarla gülüyordu. Komik olan neydi tanrı aşkına?!
Ona Yugyeom'u sorduğumda kimseye bişey anlatmadığını ve benim iyi olduğumu anladıktan sonra gittiğini söylemişti.
"Jinyoung eğer hislerinin gerçek ve önüne geçilebilcek durumda olmadığının farkındaysan artık içinde tutmaktan vazgeç ve söyle!" çok ciddi konuşmuştu.
"Ama ya onu kaybedersem diyelim oldu ama öyle de bir gün kaybedicem" isteksizce ağzımdan çıkanlar daha da üzmüştü.
"Jinyoungie insanlarla ilişkin ne olursa olsun zaten gidiyorlar işte böyle her zaman birileri tarafından terk edilceksin bu hep olcak ama en azından yaşayamadığın şeylerin içinde tuttuklarının pişmanlığı seni hüzne boğmayacaktır. Emin ol bunu yaşadım ve kendim için en umursamaz insan olduğumu sanarken bile öyle çok kırılmıştım ki bunu kaldırabilecek gücü kimsede bulamadım."
Gözleri ilk defa dolarken içimde bir şeyler ona bağlandığımı hissetmeme sebep olmuştu. Kendimi durduramayarak ona bir koala gibi sarılmıştım.
Bir baba gibi sırtımı sıvazladığında "Jaebumie bunu aklından sakın çıkarma ben hep güç bulabilceğin biri olacağım." Bana sıkı sıkı sarıldığında iç çektiğini duymuştum.
______
Yo wassup
Millet üzgünüm resmen hiç yazmıyorum ama bu sefer sözüm söz hikaye bitene kadar bir yere ayrılamayacak ve her gün bir bölüm mutlaka atacağım.
Sevdiğiniz ve desteklediğiniz için ayrıca yb isteğinde bulunduğunuz için çok teşekkür ederim. Sanırım tek moral kaynağım burası sizi seviyorum, Teşekkürler!
Bu bölümün başlığındanda anlaşılmak üzere biraz markjini random geçip arkadaşlık hakkındada yazmak istedim.
Düşüncelerinizi bekliyorum🖤🖤🖤
