Όλα άρχισαν απο...

Κεφάλαιο 15

Άννα'ς POV

Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου κοιτάζωντας το ταβάνι. Ελπίζω τα μάτια μου να μην είναι κόκκινα, δεν έκλαιγα πολύ, προτιμώ να πιω και να μεθύσω, αν και αυτό είναι λάθος.

Σηκώθηκα και πήγα στο δωμάτιο του αδερφού μου,σπρώχνωντας την πόρτα για να ανοίξει. Ο Δημήτρης καθόταν μπροστά απο το laptop του και είχε τα ακουστικά στα αυτιά του, δυνατή μουσική ακουγόταν αμυδρά προς τα έξω.

Απορώ πως δεν κουφάθηκε ακόμα.

"Δημήτρη?" είπα αλλά δεν με άκουσε.

Κουνούσε το κεφάλι του στον ρυθμό της μουσικής και χτυπούσε το πόδι του στο πάτωμα. "Δημήτρη." φώναξα πιο δυνατά και γύρισε να με αντικρύσει με ένα έκπληκτο ύφος.

Κατέβασε τα ακουστηκά στον λαιμό του "Τι?" απάντησε ενοχλημένος.

Τον κοίταξα και δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπο μου. Μην κλάψεις! Δεν έχει νόημα!

"Είχες δίκαιο." ψυθίρισα.

Έβγαλε εντελώς τα ακουστηκά και σηκώθηκε "Τι?" ρώτησε.

Ακόμα ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου "Είχες δίκαιο Δημήτρη, συγνώμη" ψυθίρισα "Τον είδα έξω μ-με την Τζένη." Η εικόνα τους ξεπήδηξε ξανά στο μυαλό μου, κάνοντας την καρδιά μου να πονά.

Είναι εντάξει. Είναι εντάξει. Ήταν μόνο ένα φιλί ηλίθια, σταμάτα να υπερβάλλεις.

Σκούπισα γρήγορα τα μάτια μου και δάγκωσα τα χείλη μου. "Περίμενε, περίμενε. Σου πήρε το πρώτο σου φιλί και τώρα φιλιέται με άλλην?" Όχι φιλιέται με την Τζένη, την αδερφή μας." ρώτησε αηδιασμένος.

Έγνεψα καταφατικά και ο Δημήτρης έσμιξε τα φρύδια του και με τράβηξε κοντά του κάνοντας μου μια σφιχτή αγκαλιά "Γλυκιά μου λυπάμαι τόσο πολύ." μου είπα τρίβωντας μου απαλά την πλάτη.

Με άφησε και βγήκε απο το δωμάτιο "Ένα λεπτό!" φώναξε και έμεινα σιωπηλή στο δωμάτιο του.

Δέκα λεπτά αργότερα ο Αχιλλέας μπήκε μέσα κοιτόντας το πάτωμα ενώ το μάτι και το σαγόνι του φαίνονταν ελαφρώς μελανιασμένα.

"Συγνώμη Άννα" ψυθίρισε και με κοίταξε. Άφησα μια ανάσα όταν κατάλαβα ότι ο Αχιλλέας έκλαιγε.

Τον γνωρίζω για χρόνια και δεν τον είδα ποτέ να κλαίει.

"Το μάτι σου..." ψυθίρισα.

"Ναι... ο Δημήτρης με χτύπησε και μου είπε να έρθω να απολογηθώ" μου είπε και έγνεψα.

"Α, οπόταν λυπάσαι επειδή πρέπει." 

Ο Αχιλλέας με πλησίασε και έβαλε τα χέρια του στους ώμους μου "Όχι, όχι Άννα. Σε... σε αγαπώ." είπε αφήνωντας με άφωνη.

Με αγαπά.

Ο Αχιλλέας Χριστοδούλου με αγαπά.

Κοίταξα οπουδήποτε αλλού εκτός απο τα μάτια του. Αυτό είναι πολύ γρήγορο. Ήμουν μια χαρά και δεν με ενοχλούσε ότι ήμουν ερωτευμένη μαζί του και μετά μου έπεσαν τα παπούτσια και όλα έγιναν σκατά.

Το ξέρω πως με γνωρίζει αρκετό καιρό αλλά δεν γίνεται να με αγαπά. Δεν γίνεται, ειδικά τώρα αφού φιλά και πάει με διάφορα κορίτσια.

"Σε παρακαλώ, πες κάτι." είπε παρακλητικά χωρίς να με αφήνει να φύγω.

Τον κοίταξα στα μάτια "Κάτι" ψυθίρισα χαρίζοντας του ένα ψεύτικο χαμόγελο και απομακρύνοντας τα χέρια του απο τους ώμους μου έκανα μερικά βήματα μακριά του.

-----------------------

Αχιλλέας POV

Ένιωσα την καρδιά μου να ραγίζει και απλά έγνεψα κοιτάζοντας αλλού. Τα σκάτωσα τόσο άσχημα.

"Απλά πες μου γιατι, Αχιλλέα. Τι έκανα? Μου άξιζε αυτό? Τι έκανα λάθος? Εννοώ, το κατάλαβα πως δεν είμαστε μαζί αλλά... με την Τζένη?" ρώτησε.

"Άννα έκανα λάθος, συγνώμη." ψυθίρισα και απλά με κοίταξε.

Σιγή.

"Και εγώ." ψυθίρισε και αυτή βγαίνοντας απο το δωμάτιο.

----------------------------------------------

Είχαμε και POV του Αχιλλέα. 

Η Άννα πληγωμένη πολύ. Περισσότερο γιατί φίλησε την Τζένη.

Εσείς τι λέτε? Θα τον συγχωρέσει?

Φιλάκια