Όλα άρχισαν απο...

Κεφάλαιο bonus

Άννα'ς POV

"Εντάξει, μπορείς να το βγάλεις." μου είπε ο Δημήτρης και τράβηξα το μαντήλι που ήταν δεμένα τα μάτια μου, ανοιγοκλείνοντας τα στην προσπάθεια μου να συνηθίσω το φως του ήλιου.

"Γύρνα." μου είπε και έτσι και έκανα, το σαγόνι μου έπεσε στο πάτωμα αντικρύζοντας τα μεγάλα γράμματα που ποτέ μου δεν πίστευα πως θα έβλεπα στα αλήθεια.

Disneyland

"Δημήτρη! Αστιεύεσαι!" είπα και έτρεξα στην αγκαλιά του, σφίγγοντας τον όσο μπορούσα.

"Που είναι ο Αχιλλέας?" τον ρώτησα περνώντας την πύλη για να αγοράσω εισητήρια. Ο ενθουσιασμός μου όλο και αυξανόταν θέλωντας να αρχίσω χοροπηδάω σαν παιδί. Επιτέλους θα συναντήσω τον Stitch, δεν ξέρετε πόσο καιρό βασάνιζα τον καημένο τον Αχιλλέα για να με φέρει.

Όχι, σοβαρά το λέω, είμαστε μαζί με τον Αχιλλέα εδώ και πέντε χρόνια. Είμαι αρκετά σίγουρη πως ακόμα είμαστε τρελοί ο ένας για τον άλλο.

"Δεν είμαι σίγουρος," ο Δημήτρης συνοφρυώθηκε "έπρεπε να ήταν εδώ, είμαι σίγουρος πως μόλις έρθει θα μας συναντήσει μέσα." είπε και έγνεψα, περιμένωντας στην μεγάλη ουρά για την είσοδο.

Δεν μπόρεσα πραγματικά να εξηγήσω πόσα πολλά σημαίνει ο Stitch για μένα. Εννοώ ναι, όταν ήμουν μικρή συνήθιζα να παρακολουθώ Lilo και Stitch κάθε μέρα, αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Ο Stitch ήταν πάντα εκεί για μένα, όσο βλακώδες και αν ακούγεται. Είχα ένα ψεύτικο Stitch που κοιμόταν μαζί μου κάθε βράδυ. Τον έπερνα μαζί μου παντού και πρωτού χωρίσουν οι γονείς μου, έκλεγα μαζί του όταν τους άκουγα να καυγαδίζουν στο διπλανό δωμάτιο, γιατί ήθελα να είμαι'μεγάλο κορίτσι' και να μην κλαίω μπροστά στον Δημήτρη. Είναι ο φανταστικός μου φίλος και τώρα επιτέλους θα τον συναντήσω. Εντάξει, μια εκδοχή του, αλλά όπως και να έχει είναι αυτός.

Μόλις μπήκαμε στο πάρκο, τράβηξα τον Δημήτρη προς την κατεύθυνση που ήταν ο Stitch, βάσει του χάρτη, και περιμέναμε σε άλλη ουρά. Ευτυχώς αυτή δεν είναι τόσο μεγάλη όσο αυτή στην είσοδο, για την ακρίβεια ήταν μόνο τέσσερα άτομα μπροστά μας.

Μόλις ήρθε η σειρά μου, αγκάλιασα τον Stitch και με αγκάλιασε και αυτός κάνοντας με να νιώσω πολύ ζεστά λόγω της απαλής μπλε γούνας του κοστουμιού του.

"Γεια σου Stitch." του ψυθίρισα και μου έγνεψε έχωντας ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο του.