...รับน้อง...
นี่มันรับน้องตรงไหนไม่ทราบเนี่ย !?
เซียร์ เฟอร์ดินาล แทบกุมขมับ เมื่อคำสั่งตรงจากประธานหอ รุ่นพี่คาร์ไลน์ เคอร์เซส ท่านชายแห่งเฟรติส ผู้เป็นหัวหน้าชั้นปีห้าพี่ใหญ่ประจำหอ และยังเป็นประธานหอวาโยอีกต่างหาก ให้เหล่านักเรียนปีหนึ่งของหอวาโย ต้องไปเด็ดธงมาจากรุ่นพี่ปีสาม หญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีฟ้ามาให้ได้
และนั่นก็คงจะไม่ยากเย็นสักเท่าไหร่ หากไม่ใช่ว่าแม่เจ้าประคุณจะหายตัวได้อย่างกับภูตผี ความเร็วเทียบเท่าสายลมพัดผ่านเลยก็ว่าได้
ดีนะ...ที่พี่ท่านไม่มีองครักษ์เป็นกองหนุน
บรรดาเด็กน้อยว่ากันไปสารพัด แถมพี่สาวเองก็ใช่ว่าท่าทางจะน่าคบเสียที่ไหน ผิวขาวจัดอย่างกับหิมะ ร่างบางนั้นมักจะอยู่ในเสื้อคลุมนักบวชสีขาว กลมกลืนไปกับเส้นผมสีออกฟ้าสว่างแปลกตายาวจรดพื้น แต่นั่นก็ไม่เท่ากับดวงหน้าหวานสวย กับนัยน์ตาสีเลือดของเจ้าหล่อนหรอก
มันทำเอาคนมองแต่ละคนถึงกับขนลุกเกรียว
" กำหนดการ จะต้องทำภารกิจให้เสร็จก่อนเริ่มสอบกลางปี คงไม่ต้องบอกใช่ไหม ว่าชาวหอวาโยไม่เคยทำงานใดไม่สำเร็จ และถ้าไม่สำเร็จ..." เสียงทุ้มเงียบหายไปพักหนึ่ง ให้แต่ละคนได้จินตนาการเอาเอง ก่อนที่รุ่นพี่คาร์ไลน์จะเอ่ยขึ้นอีกครั้ง " กิจกรรมรับน้อง ปีสองจะเป็นคนดูแล แนะนำได้ แต่ห้ามช่วย เข้าใจแล้วใช่ไหม "
" ครับ / ค่ะ "
ชายหนุ่มผมทองมองด้วยสายตาพอใจ ก่อนที่รุ่นพี่ทั้งหลายจะพากันกลับห้อง ปล่อยให้รุ่นน้องตาดำๆแตกฮือเป็นนกกระจอกแตกรัง ยิ่งเด็กน้อยหันกลับไปมองสาวสวยผมฟ้า สบกับนัยน์ตาสีเลือดนั่นแล้ว...
คงไม่ต้องบอกเลยว่า แต่ละคนขวัญกระเจิงกันขนาดไหน
ชาวหอวาโยปีหนึ่งหลังเลิกประชุมเช้าก็มีอันแจ้นออกไปหาข้าวเช้าในโรงอาหารแล้วรีบไปเรียนเสียก่อนที่จะไปเข้าเรียนวันแรกสาย ในรั้วพระราชวังแห่งฟาร์เวลล์ ปราสาททั้งห้าหลังที่ตั้งตรงใจกลางเป็นที่ประทับและทรงงานของกษัตริย์ ขณะที่ตึกเรียนของนักเรียนโรงเรียนพระราชสำนักนั้นค่อนข้างอยู่กระจัดกระจายล้อมรอบจุดศูนย์กลาง การแยกหอเรียนก็เท่ากับแยกห้อง ชั้นปีหนึ่งของแต่ละหอก็จะแยกกันเรียนตามอาคารต่างๆกันไป
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tharanthear อาณาจักรมนตราแห่งภูต
Fantastikคุณหนูเซลิเนียร์แห่งตระกูลไลโคเนสงัดข้อกับบิดา ผู้เป็นแม่ทัพใหญ่แห่งเมืองแวนคูเวอร์สำเร็จ จนได้ไปศึกษาร่วมกับพี่ชายทั้งสองในพระราชวังแห่งฟาร์เวลล์ เมืองหลวงของอาณาจักรธารานเธียร์ โดยมีข้อตกลงแสนพิลึกว่าต้องปลอมตัวไป สาวน้อยจำต้องถูก...
