Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yukarıdaki kapak ve isimle, Deli'nin devamına başladım. Bu Deli kitabına sadece ilk bölümünü koyuyorum. Karater resimleri ve hikayenin gerisi için Wattpad den, Deli Kız kitabını kütüphanelerinize indirmeniz gerekiyor. Instagram: gk_guney Tekrar DELİRMEYE HAZIR MISINIZ DELI TAYFASI?
Heyecandan elim ayağım birbirine dolanmış vaziyette telefonuma gelen mesaja bakıyordum. Pınar yani sevgilim, askerden dönüşümü kutlamak üzere benimle bulaşmak istediğini yazmıştı. Hatta daha fazlasını...
"Kadir, ben Pınar. Telefonum suya düştüğü için arkadaşımdan yazıyorum sana. Askerden döndüğünden beri doğru düzgün buluşup konuşamadık. Çok özledim seni. Eğer bu gece yarısından sonra, uygun bir yer bulabilirsen ben de oraya gelebilirim. Senin için hazırlanacağım, yatak olan bir yer olursa iyi olur."
Mesajın sonundaki göz kırpan imojiye ben de sırıtan suratımla cevap veriyordum. Patronumuz Emre Abi'nin benden tarafa bakmadığına emin olduktan sonra iki kulak arası ağızla cevap yazmaya koyuldum.
"Geçmiş olsun telefonun için. Ben de seni çok özledim bitanem. Ama gece, babanlara yakalanmadan evden çıkabilir misin?"
Cevap hiç gecikmeden geldi: "Sorun olmaz benim için. Ne o yoksa istemiyor musun gelmemi?"
"Olur mu hiç öyle şey aşkım? Sadece gece gece yalnız başına sokaklarda dolaşmanı istemiyorum. Sen sokağınızın başına gelince mesaj at, ben seni alırım."
"Olmaz. Hem telefonum yok haber veremem sana hem de komşular görürse babam bacaklarımı kırar."
"Peki sen nasıl istersen. O zaman bizim mobilyacının deposunda buluşalım mı?"
"Olur. Ama ışıklar kapalı olsun lütfen. Utanıyorum şimdiden."
Allah'ım! Pınar, mesaj sonuna o göz kırpan imojileri koydukça beni hava durumuyla alakasız olarak sıcak basıyordu. Ama mutluluğum Emre Abi'nin "Kadir!" diye seslenmesiyle yarıda kesildi.
"Efendim abi."
"Oğlum, pişmiş kelle gibi sırıt diye mi işe aldık seni? Boyahanedeki dolapları paketleyip kamyona yükleyin sonra da doğru montaja."
Patrondan paparayı yemiştim ama hiç önemi yoktu. Pınar'la bu gece buluşacaktık ya dünya yansa umurumda olmazdı. Boyahaneye geçer geçmez.
"Tamam aşkım, sen nasıl istersen. Anlaştık. Bu gece görüşürüz," diye yazıp bu kez de ben göz kırpan ifade yolladım.
Kamyona malı yüklerken en yakın arkadaşım Zafer geldi. "Kolay gelsin gençler," deyip o da işe el attı. Hep birlikte çalışırken Zafer hâlimi fark edip "Hayırdır? Yüzünde güller açıyor," dedi.
