Annem ve babam, bana karşı hiçbir zaman, o sevgi dolu ve ilgili anne babalar gibi olmadılar.O yüzden ben de küçüklüğümden beri kendimi, rengârenk hayaller kurarak mutlu etmeyi öğrendim.En sevdiğim hayalin rengi ise beyazdı.Beyaz bir gelinlik... Beya...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İnstagram: gk_guney
Ayşe, hemen onu saran korkuyla kapıya koştu ama açıp açmamak da tereddüt ediyordu. Bir cenderede ezilir gibi atan kalbi açmamak, çaresizliğini ona hatırlatmayı görev edinen aklı ise açmak taraftarıydı. Bu ikilemde eli, kapı koluna gidip gidip geliyordu. Artık daha yüksek sesle çalınmaya başlayan kapının ardındaki adam sabırsızlanmaya başlamıştı. En sonunda, menteşelerinden sarsılmasına neden olan bir yumruk kapıya inince Ayşe, komşularının duymasından korkup "Allah'ım affet," diyerek kapıyı açtı.
Diğer taraftaki Kenan, kapıya yaslandığı için kapının açılmasıyla sendeleyip Ayşe'nin üstüne doğru düştü. Ayşe, dengesini yitirip yere düşmeden bu ağırlıktan kurtulmak için çırpınırken, Kenan kapıyı kapatıp onu duvara yasladı. Başındaki yazmayı çekip yere attı ve büyük bir açıkla önce boynunu ardından dudaklarını öpmeye başladı.
Kenan'ın alkol kokan nefesi yaşadığı durumla birleşince Ayşe'nin midesini bulandırıyordu ama hiçbir tepki vermedi. Ne kendisini deli gibi öpen dudaklara ne de vücudunda dolaşan bir çift yabancı ele hiç tepki vermedi. Ne durdurmak için ne de karşılık vermek için...
Ta ki Kenan uzun basma etiğini kalçalarının üstüne kadar sıyırıp bacaklarını okşamaya başlayana kadar. Daha yukarı çıkmadan Kenan'ın bileğini yakalayıp "Odaya geçelim," diye mırıldandı zar zor. Yüreğini kötü bir sıkıntı, korkuyla karışık bir vicdan azabı kaplamıştı, gözyaşlarını salıvermemek için kendini zor tutuyordu.
Kenan "Olur, deyip onu bırakınca kaçar gibi antreden çıkıp salonu geçti ve odanın kapısını açtı. Kenan da kara bir gölge gibi soyunarak peşinden geldi. Yatağın yanında durduklarında üzerinde sadece kot pantolonu kalmıştı. Zifiri karanlık odada, hiç beklemeden onun kıyafetlerini de çıkarmaya başladı ve tüm bunlar olurken put gibi dikilen Ayşe'yi yatağa itip üzerine eğildi...
***
Ayşe, sabah ezanı okunmadan yataktan kalktı. Zaten hiç uyumamış, daha doğrusu uyuyamamıştı. Yüreğindeki ağırlık tüm vücuduna yayılmış onu ağırlığıyla eziyordu. Yanında uyuyan genç adama bakınca tüm derdini unutturan bir telaşa kapıldı. Bir an önce uyandırıp onu evden yollamalıydı yoksa evden çıkarken konu komşu görebilirdi. O zaman rezil olur "Daha beşikte bebeği varken eve adam alıyor," diye adı çıkardı.
Kenan'ı uyandırmak için birkaç kez seslense de adam, bir iki kez homurdanıp diğer tarafa dönmek dışında tepki vermedi. Onu uyandıramayacağını anlayınca banyoya girdi Ayşe ve çıktığında okunan ezanı duyunca çekine çekine Kenan'ı dürttü. Yine hiç tepki vermeyince çekingenliği bir kenara bırakıp sertçe sarstı omuzundan. Kenan, gözlerini araladığı ilk an "Saat kaç?" diye sordu. Ayşe, bu soruya "Gün açacak birazdan, gitmen gerek," diye cevap verip elbiselerini adama uzattı.
