“SENİ SEVİYORUM!”
Kress devam etti.
“Janessa lütfen söyle-“ benden neden nefret ediyorsun?..
Derken ortada büyük bir duraksama yaşandı. İçinde Janessa’nın yüzünü kapayıp hıçkırdığı, Kress’in donmuş bir şekilde kaşlrını kaldırdığı uzun bir duraksama…
Janessa’nın tutamadığı bir hıçkırıkla beraber Kress kendine geldi.
“Sen- ne dedin?” dedi kaşlarını çatarken.
Janessa bakışlarını başka bir yere çevirdi.
Hıçkırıklarını tutmaya çalışsa da hala ağlıyordu ve o ağlarken konuşamazdı. Gerçekten konuşamazdı.
“Duydun!” diye bağırdı zar zor tek nefesinin arasından.
Kress masumca kaşlarını kaldırdı. Sanırım kalbi teklemişti bir an. Janessa “Seni seviyorum.” Demişti her halde.
Öyle mi demişti?
“Beni seviyor musun?” deid bir fısıltıdan farksız.
Janessa Kress ne dediğini de anlamamışken reddedebilirdi belki. Ama yoksulluğunun arasında daha fazla kendiyle boğuşmak istemiyordu. Kress’siz geçen süre onun için sevgisiz, bomboş bir yoksulluktu…
Görünen o ki eninde sonunda ayrılacaklardı, doğrusu ne zaman birleşmişlerdi bilemiyordu Janessa.
Ama madem ayrılacaktı yolları, daha fazla içinde tutamazdı bu aşkı. Hayatının erkeğine, kendine erkeğine aşıktı ve bunu o da bilmeliydi.
Artık reddetmek istemiyordu, bu bir gerçekti. Janessa Kress’i seviyordu. Hem de çok…
Bu yüzden Janessa her şeyin bombok olması pahasını kafasını evet anlamında salladı.
Evet, Seni Seviyorum.
“Janessa… Ben de Seni seviyorum.”
Ortaya bomba gibi düşen bu cümle ardından Janessa’nın hıçkırıkları durulmaya başladı. Ve nefesi bir düzene girmeye başladı. Doğruyu duymuş olamazdı.
Kress onu seviyor olamazdı.
Başını kaldırıp kaşları kalkık, dudakları büzülmüş halde -o kadar masumdu ki Kress’e öylece baktığında- Kress’e sorarcaısna baktı.
“Beni Seviyor musun?”
Kress zorlukla yutkunarak, kalbinde atların nal tuttuğunu hissederken boğukça konuştu.
“Evet…”
Tek kelime, bu tek kelime o kadar çok şey vaat ediyordu ki… İkisi de bunu hissederken Janessa başını olumsuz anlamda salladı.
“Beni seviyor olamazsın…” diye mırıldandı sessizce.
Bu ona çok fazlaydı. Kabullenemiyordu bu durumu ruhu. Kress onu duymasıyla , ona nasıl dokunacağından emin olamasa da o anda ona doğru yürüdü.
Janessa bunu o başına gelince fark etmişti. Yine de başını kaldırıp dahi bakmadı ona. Bakarsa kendini kaybetmekten korkuyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Mucize Bebek.
General FictionHayat ne garip,lanet ..ve boktan bir dönemeçten ibaret!' diye düşündü genç kız..Onun için hiçbir şey normal değildi artık.. Hiçbir şey olması gerektiği gibi değildi..Her şey hem de her şey istemediği gibiydi artık. Barda tanıştığı adamla tanımadığı...
