Mucize Bebek.

✌16✌

Janessa gözlerini yavaşça açmaya çalıştı. Kendini yorgun hissediyordu.

Zorlukla açtığı gözleriyle gördüğü ilk şey tavan oldu. Konuşmak için ağzını açtı ama sesi gelmeyince hafifçe öksürme gereği duydu.. Tam o anda Kress’te olduğu yerde uyanmıştı.

“Janessa?”

Janessa başını sağına çevirdi. Kaşları o farkında olmadan çatılırken Kress devreye girmişti.

“İyi misin ? Nasıl hissediyorsun?”

Aceleyle sorulmuş bu soruya hemen karşılık verdi Janessa. “İyiyim.”

Kress gülümsedi. Yatağın kenarında ki bir tuşa basarken Janessa’da olanları kavramaya çalışıyordu.

“Şey..ne oldu?” derken oda olanları hatırlamaya çalışıyordu.

Kress artık rahattı. Onun yanında olabilecek en yakın şekilde oturdu ve dikkatle, onu anlamaya çalışır gibi gözlerinin içine baktı.

“Hatırlamıyor musun?” diy temkinle sordu .

“Ben…hayır.” Janessa hatırlamıyordu ama bazı şeyleri hatırlmıyor olması bebeğini unuttuğu anlamına gelmiyordu. Eli refleksle karnına gitti. Gözleri irileşirken Kress hemn atıldı.

“Sakin ol,bebek iyi.”

Janessa anlamayarak ona baktı. “Bebek mi?”

Kress şaşkınlıkla kaşlarını kaldırdı. Her şeyi unutmuş muydu Janessa? Yine de Janessa’nın reflekslerini göz önüne alacak olursa, anladığı tek şey bu bebeği her şeyiyle sevdiği ve belki de ona taptığıydı.

Vay canına…

O çok iyi bir anne olacaktı.

Tam bunları düşünürken içeri doktor girdi. Kress ayağa kalkerken doktor gülümseyerek Janessa’ya yaklaştı.

Janessa ne olduğunu anlamak ister gibi bu iki adama bakıyordu.

Doktor elinde ki dosyayla Janessa’nın baş ucuna kadar gelip baktı. Durumundan olumlu bir şeylr olduğu ortadaydı.

“Nasıl hissediyorsun Janessa?”

“Şey, iyiyim. “ Janessa duraksadı. “Nerdeyim?”

Doktor başını sallayıp kısa bir an için Kress’e baktı. “Tahmin ettiğim gibi.”

Sonra Janessa’ya döndü ve açıklamaya girişti.

“Şu an hastanedesin Janessa, merdivenlerden düştün ve kocan seni buraya getirdi.” Janessa tek kaşını kaldırarak Kress’e baktı.

“O benim kocam mı?”

“Evet.”

Kress bundan daha tuhaf bir konuşma duyamayacağını düşünerek dikkatle ama kararsızlıkla dinlemeye devam etti.

En azından Janessa iyiydi.

“Bu akşam taburcu edileceksin ve mümkünse en az 1 hafta yataktan çıkmayacaksın. Şu an bir şeyleri hatırlayamıyor olabilirsin, bu başından aldığın darbe yüzünden oldu. Bundan öncede bir ameliyat geçirdiğin için daha dikkatli olmalısın. Ama ileride bu düzelecektir. Zaten hatırlayamadığın kısım küçük,geçmişe yakın bir kısımdır. “

Kress lafa girdi.

“Ne kadar küçük?”

Doktor bakışlarını Kress’e çevirdi. “1 ay veya biraz daha uzun bir kısım olabilir..”

******

Kress Janessa’yı yatağa dikkat ederek yatırırken Mary dayanamadı ve lafa girdi.

“İyi olmana çok sevindim Janessa.”

Janessa gülümseyerk başını salladı ama Kress Janessa’nın aklındaki düşünceleri tahmin edebiliyordu.

“O Mary. Evin en kökenli hizmetkarı ve manevi olarak annemde diyebiliriz.” Diye sessizce açıkladı ve Janessa başını tamam der gibi salladı.

Kress doğrulurken Mary’ye gülümsedi.

“İstediğiniz bir şey var mı Kress?”

“Önemli olan şeyleri düşündüğüne eminim Mary. Özel olarak istediğim bir şey yok,teşekkürler..”

Mary gülümseyip odadan çıktı. Kress o zaman Janessa’ya döndü. Janessa’da onu izliyordu.

Janessa onu inceliyordu. Kress kaşlarını çattı ve geniş yatağın kenarına oturdu.

“Merak ettiklerini sorabilirsin Janessa.”

Janessa hafifçe doğruldu ve gözleriyle onu incelemye devam etti.

“Seni hatırlıyorum.”

Kress’in farkında olmadan kaşları kalktı.

B*ku yedik… Olanların acısını çıkaracak.

Bu düşünce aklından geçerken belki de kendinden utanmalıydı ama bildiği bir şey varsa Janessa’nın istediğinde nasıl da bela bir kadın olduğuydu. Doğrusu onunla kavga etmeyi de özlemişti… Hiç proplem olmazdı ama…

“Neyi hatırlıyorsun?” diye sordu sözünün devamına teşvik ederken.

Janessa’nın yanakları mı kızarıyordu.?

“Sen otelde birlikte olduğum adamsın.”

Kress dondu. Daha önce bu konuya değinmemişlerdi. Yani Janessa hatırlaya hatırlaya o geceyi mi hatırlıyordu.

“Bebek için mi evlenmiştik?”

Kress bu zekiliğe karşı kaşlarını çattı. Janessa gerçekten zekiydi. Ve Kress’te onun zekiliği kadar oyunbazdı.

Janessa’ya bazı şeyleri farklı anlatsa neler olurdu acaba?

Farklı bir hayatı onunla nasıl yaşayabileceğini merak ediyordu Kress. Sonra bunu halledebilirdi. Janessa hatırladığında olayları kaynatabilirdi.

Neden olmasın?

İnsanın başına ne gelirse meraktan gelir deyip konuya daldı Kress.

“Bebek için evlendik, ama ondan önce sevgiliydik Janessa.” Dedi anayışlı sevgili pozunu vermeye çalışarak.

Janessa her şey i hatırlamaya başlayınca kızmazdı. Tamam belki kızardı, ama oda bir oyun oynar ödeşirlerdi.

Kress saçma düşüncelerine son verdi, ne olacaksa olabilirdi. Kress Janessa’yı merak ediyordu. Sevgili olarak…

Bir aşık.?

Janessa kaşlarını kaldırmıştı.

“Sahi mi?”

“Evet, evet sevgiliydik..” dedi Kress günahlarına bir günah daha katarak.

Janessa gülümsedi. “Tamam, bu iyi. Peki burası neresi?”

Bu iyi…

Janessa’nın da istediği bumuydu ?

“Evimiz,burası bizim evimiz.”

Janessa bu kez gözlerine ulaşacak bir şekilde gülümsedi. Sonra bir an duraksadı.

“Gerçekten hamile miyim?”

Şu hastalık meselesi. Kress gülümsedi. “Evet hamilesin.”

Janessa mutlu gülümsemesine devam etti. “Son bir ayı hatırlamamak büyük bir kayıp desene. “

Kress’te onun gibi gülümsedi. Ama bu gülmsemenin altında başka şeyler gizliydi.Janessa’nın yanağına uzanıp sevgiyle okşadı yanağını.

Çok yumuşaktı. Teni Kress’e farklı bir şekilde iyi hissettirmişti birden. Yine de Kress bu yola giriştiğine pişman olmadan konuştu.

“Son bir ayı hatırlamasan da önümüzde bir ömür var ,üzülme Janessa…”