Mucize Bebek.

✌6 ve 7✌

Hayat garip oyunlarla dolu bir oyun bahçesi diye düşündü Janessa.

Olduğu yerde Kress’e ve sarıldığı kıza bakarken şaşkındı. Gerçkten şaşkındı.

Evlilik sebebi bir bebekte olsa bir metresle birlikte bu karara evet diyebilmek cesaret isterdi.

Ve ne yazık ki Janessa’da fazlasıyla cesaretliydi. Bu görüntü karşısında kızmalımıydı?..

Belki evet,ama ya buna hakkı var mıydı?

Sanırım bir dakika öylece durmuşlardı, şaşıran tek kişi Janessa olmalıydı.

Kress kızı kendinden uzaklaştırmaya çalışırken Janessa olayı kavramaya çalışıyordu.

İçinden gardını alıp yüzünü ifadesizleştirmişti çoktan. Saddece ortada ne olaylar döndüğünü anlamaya çalışıyordu.

Kız gülümseyerek geri çekildi. “Neden hiç açmıyorsun telefonlarını?..Seni çok özledim..” dedi sonuna doğru fısıldarken.

Kress Janessa’ya bakıyordu. Zoraki bir gülümseme yerleştirdi yüzüne.Bakışlarını Janessa’dan çekip karşısında ki kadına çevirdi ve kadının bileğini tuttu.

“Janessa sen yukarı çık ve dinlen.” Dedi Kress itiraz kabul etmeyen sesiyle.

Janessa başı arkada kalmış onları izlerken ayakları Kress’in emrine uymuş yukarı çıkıyorlardı.

Yavaşça odasına girerken ne kadar da yalnız olduğu bir kez daha çarptı yüzüne. Sonra yüzünü buruşturdu.Bunu düşünmemeliydi,böyle düşünmemeliydi.

Eli şefkatle karnına giderken fısıldadı. “Ben artık yalnız değilim,değil mi bebeğim?..”

*******

Kress şaşkınlıkla yukarı çıkan Janessa’nın gitmesiyle bakışlarını Marianna’ya çevirdi.

“Burada ne işin var Anna?!”

“Alışmadığın bir şey değil Kress,her zaman seni görmek istediğim de seni bulurum.” Genç kadının meydan okuyan gözlerine karşın Kress bir şey yapamıyordu.

Kress’in zaafı o olaydan sonrası olmuştu. Marianna’ya dokunamıyordu.

Ona istesede dokunamıyordu. Ondan hiçbir şeyin acısını çıkaramıyordu.

Yavaşça ondan uzaklaşırken Kress’in bakışları çaresizdi aslında ama bunu belli etmemeyi öğrenmişti.

“Bu kez neden geldin?” dedi bezmiş sesiyle.

Marianna’nın kaşları çatılmıştı.

“Evleneceğini duydum, komik ama gerçekten duydum.” Yavaşça genç adama yaklaştı Marianna. “Ve sadece bu da değil,kadın hamileymiş, sende onu seviyormuşsun falan..” Marianna’nın buna gerçekten inanmadığı belliydi.

Kress kaşlarını çatmıştı şimdi.

“Doğru duymuşsun.”

Marianna bir kahkaha patlattı ellerini beline koyarken.

Kress ona dümdüz bakmaya devam ederken kahkahası kesilmiş,gülümsemeye, sonra yavaşça gülümsemesi donuk bir tebessüme dönüşmüştü.

“Sen…ciddisin?”

Kress güldü bu kez. “Şaka yapan birine mi benziyorum?”

Marianna sinirle kasılırken Kress’in göğsüne vurmaya başlamıştı.

“Bunu nasıl yaparsın?! Nasıl biriyle evlenirsin,seni bekledim hep! Çocuk muydu istediğin,bunu da yapabilirdim Kress!Lanet olsun,neden yapıyorsun bunu?!”