Mucize Bebek.

✌25✌

Janessa onun masum öpücüğüne tam bir kabullenmeyle ve aynı duygularla karşılık verirken  oturdukları yerde iç içe kalmışlardı.

Kress tek eli Janessa’nın yanağında ona daha çok yaklaşırken hava da ki gerilim tamamen dağılmış yerine yepyeni bir tutkuyu getirmişti.

Janessa’da olduğu yerde doğrulurken, öpüşmeleri bambaşka bir boyut kazanmaya başlamıştı. Janessa’nın eli Kress’in ensesine onu hiç bırakmak istemezcesine sıkıca tutunurken, Kress elleriyle Janessa’nın yanaklaını sabit tutuyor,onun bir milim bile uzaklaşmaması için ona en yakın şekilde duruyordu.

Onu kaybedebilecekmiş gibi hissetmek istemiyordu artık, bu duygu ikisi içinde geçerliydi.

İkisi de birbirlerini sonuna kadar hissetmek, birbirlerinin tenine sonuna kadar  nüfus etmek istiyorlardı.

Kress yavaşça ayağa kalkarken Janessa’yıda beraberinde, kollarına destek verek ayağa kaldırdı. İki genç beden birbirine aşkla sarılır, birbirlerinde sahiplenmeyi, aşkı ararken bu belki de en güzel kabullenmesiydi hayatlarının.

Artık sır yoktu, gizlilik, anlaşılmazlık ve aşkın engeli gurur falan yoktu.

Onlar artık dürüst, her şeyi birbirine bariz bir şekilde açık iki aşıktı. Onlar artık birbirinin ailesiydi…

Kress Janessa’nın üzerinde ki mantoyu sıyırırken dudaklarını ondan ayırdı. Janessa başını onun omzuna yaslarken gözlerini kapadı, yorgundu.

Kress’te bunu hissetmişçesine mantoyu yere bırakırken usulca beline sarıldı ve saçını okşamaya başladı nazikçe.

Dudaklarını Janessa’nın mis kokulu kulağına dayarken Janessa hafifçe titredi.

“Yorgun musun bebeğim?.” Diye fısıldadı Kress Janessa’nın kulağına şefkatle.

Janessa ellerini Kress’in boynunda birleştirirken, Kress sarılışını sıkılaştırdı. Janessa Kress’in boynuna bir öpücük kondururken titreme sırası Kress’teydi.

“Seninle güzel bir gece geçiremeyecek kadar değil.” Diye fısıldadı anlam yüklü tebessümüyle.

Kress pis pis sırıtırken kendine engel olmaya çalışarak onu yatağa taşımak için hareketlendi. Bu hareketlenmeyle Janessa bacaklarını Kress’in belinde birleştirdi ve Kress’te onu kalçasından tutarak destekledi.

“Eminim öyledir.” Diye mırıldandı hınzır gülüşüyle.

Janessa başını kaldırıp masum ama delici bakışlarla direk Kress’in kara gözlerine baktı.

“Öyle…” diye fısıldadı şehvtli olduğunu tahmin ettiği bir ses tonuyla. Ama gerçekten yorgundu diğer yandansa Kress’i çok özlemişti.

5 günde bu mümkün müydü? Bu kadar özlemek?..

Kress bakışları ciddi bir hal alırken onun dudaklarından tatlıca öptü. “Şimdi değil Janessa…”

“Ama neden…Seni özledim.” Diye fısıldadı Janessa sessizce.