Mrs. Hemmings

5

Michael's POV

Μπαίνω στο σπίτι το επόμενο πρωί, περιμένοντας να βρω την καημένη την Stella να κλαίει επειδή ο πατέρας της είναι βλάκας. 

Αντί όμως για εκείνη την σκηνή στο μυαλό μου, βρίσκω τον Luke να την κρατάει στην αγκαλιά του και να γελάει. Απέμεινα να τους κοιτάζω μη πιστεύοντας στα μάτια μου. Τελικά η Liz είχε δίκιο.

"Καλημέρα!"λέω. Γυρνάει και με κοιτάει. Φαίνεται χαρούμενος. 

"Καλημέρα! Που ήσασταν όλοι χθες?" Ωχ! Την πάτησα!

"Εεεεεεε.... εγώ...είχα πάει έξω με.... μια κοπέλα που γνώρισα προχθές..." Μαλακία είπα!

"Λες ψέματα!"λέει χωρίς καν να με κοιτάξει.

"Εντάξει! Η μαμά σου μας έπεισε να μην σε βοηθήσουμε με το μωρό γιατί πιστεύει πως πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες των πράξεων σου και να καταλάβεις πως αγαπάς την μικρή..."δεν μου αρέσει να λέω ψέματα. "Αλλά μην το πεις σε κανέναν πως στα είπα όλα." τον παρακάλεσα.

Γέλασε λίγο και μετά γύρισε να με κοιτάξει. "Δεν θα το πω." Σηκώθηκε με την Stella αγκαλιά και προχώρησε προς την σκάλα. "Και ευχαριστώ... Ευχαριστώ που το κάνατε όλο αυτό. Αν θες να ξέρεις δούλεψε."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Liz's POV  

Ανοίγω την πόρτα του δωματίου του και κοιτάω μέσα. Τον βλέπω να κρατάει την μικρή και να της τραγουδάει. Μακάρι να δούλεψε...

"Γλυκέ μου πρέπει να την ετοιμάσεις. Σε λίγο θα έρθουν να την πάρουν." λέω διστακτικά.

"Δεν θα έρθουν. Ειδοποίησα πως άλλαξα γνώμη. Το μόνο που χρειάζεται τώρα, είναι να υπογράψω τα χαρτιά που έστειλε η Rose και έχω την πλήρη επιμέλεια της μικρής." απάντησε χωρίς να σηκώσει το βλέμμα του από πάνω της. 

Την άφησε στο κρεβάτι του, έβγαλε το κινητό του και άρχισε να την τραβάει φωτογραφίες. Σαν να το ήξερε, εκείνη έκανε διάφορες γκριμάτσες και προσπαθούσε να χαμογελάσει. Ο Luke γελούσε και την τραβούσε όλο και περισσότερες φωτογραφίες. 

Έκλεισα την πόρτα χωρίς κανένα θόρυβο. Αυτή ήταν μια σκηνή που θα ήθελα να θυμάμαι για πάντα. 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Luke's POV

"Τι εννοείς δεν μπορώ να ανεβάσω μια φωτογραφία της στο Instagram?" φωνάζω, εντελώς εξαγριωμένος με τον μάνατζερ μας που δεν με αφήνει να ανεβάσω μια φωτογραφία με την Stella. 

"Δεν καταλαβαίνεις ότι οι φαν σας θα παραξενευτούν? Οι αντιδράσεις δεν θα είναι καλές, όπως νομίζεις."απαντάει προσπαθώντας να μου εξηγήσει. 

"Δεν με νοιάζει τι θα πουν! Εγώ θέλω να μάθουν όλοι πως έχω τώρα μια κόρη και πως είμαι χαρούμενος!"

Παραιτείται από την προσπάθεια να με πείσει με ένα νεύμα του κεφαλιού του. Ξέρει πως θα χάσει. "Κάνει ότι θες, αλλά μετά θα αντιμετωπίσεις μόνος σου τις συνέπειες."

"Σύμφωνοι"απαντώ και τρέχω να ανεβάσω την φωτογραφία που είχα στο μυαλό μου.  

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Όλες οι εκπομπές συζητούν τη φωτογραφία που ανέβασα. Δεν κατάλαβα? Γιατί παραξενεύτηκαν? Επειδή είμαι λίγο μικρός? Σιγά!

Ο μανατζερ μας γκρίνιαζε και μου φώναζε πως εγώ έπρεπε να λύσω όλα τα προβλήματα. Και αυτό έκανα.

Για μέρες μας τηλεφωνούσαν για μια συνέντευξη. Οπότε μίλησα σε μια ραδιοφωνική εκπομπή. Τους είπα τι ακριβώς έχει γίνει, γιατί αποφάσισα να την κρατήσω και πως την αγαπάω πολύ. 

Μερικές μέρες μετά, όλοι είχαν σταματήσει να συζητούν και επιτέλους δεχόμουν συγχαρητήρια από τις φαν και όσους ήξερα. 

"Στο είπα πως θα τα φτιάξω όλα" λέω στον John και με κοιτάει έτοιμος να γελάσει. Δεν το κάνει. Μάλλον είναι ακόμα θυμωμένος μαζί μου. Δεν πειράζει! Με τον καιρό θα μάθει να την αγαπάει, όπως έκαναν άλλωστε όλοι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Τοποθετήστε τα στοιχήματα!"φωνάζω. 

Ο Calum, δεξιά μου, ρίχνει 50 δολάρια στο πάτωμα και ο Michael άλλα 50 αριστερά μου. Ο Ashton κάθεται απέναντί μου σαν διαιτητής. Αν δεν το καταλάβατε ως τώρα, βάζουμε στοιχήματα για το ποια μεριά θα γυρίσει η Stella.

Την αφήνω κάτω και αρχίζουν και οι δύο να της φωνάζουν να γυρίσει από τη δική τους πλευρά. Τελικά κερδίζει ο Michael αφού η μικρή γυρνάει προς τα εκείνον.

Πανηγυρίζει και τη σηκώνει στον αέρα τραγουδώντας το 'We are the Chanpions'. Εκείνη γελάει με την ξαφνική αλλαγή κατάστασης.

"Δεν είναι δίκαιο!"παραπονιέται ο Calum.

"Γιατί?"ρωτάει ο διαιτητής - Ashton.

"Γιατί κέρδισα εγώ!"διαπιστώνει ο Michael.

Δεν το συζητάμε άλλο. Απλώς καθόμαστε εκεί και παίζουμε με τη Stella. 

Τελικά, ίσως να είναι καλό όλο αυτό που έγινε. Είμαι χαρούμενος πια. Έχω την μικρή και δεν σκέφτομαι την Rose. Αν ποτέ την ξαναδώ, θα την ευχαριστήσω. Δεν με νοιάζει που πρέπει να την μεγαλώσω μόνος μου. Απλώς χαίρομαι. 

Επίσης χαίρομαι που τα παιδιά την αποδέχτηκαν τόσο εύκολα. Μπορεί να είναι μαζί μας μόνο 2 εβδομάδες αλλά ξέρω πως την αγάπησαν. Όλα αυτά, είναι απλώς ένα σημάδι πως στο μέλλον, θα είμαστε όλοι χαρούμενοι.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~