Mrs. Hemmings

16.

Rose's POV

Ήταν το καλύτερο συναίσθημα. Κρατούσα ξανά την κόρη μου αγκαλιά, τελείως απαλλαγμένη από όσα με βασάνιζαν. Ήταν το μόνο πράγμα που ήθελα από την στιγμή που άρχισα την θεραπεία μου και μετά.  

Μπήκε μέσα στο σαλόνι, όπου καθόμουν με τον Calum και τον  Ashton σώζοντας με από την αμηχανία της απόλυτης σιωπής, φωνάζοντας μαμά και τυλίγοντας τα μικροσκοπικά χέρια της γύρω από το πόδι μου. Την έπιασα απαλά και την σήκωσα στην αγκαλιά μου. 

Ο Luke καθόταν αμίλητος δίπλα στην ακόμα ανοιχτή πόρτα και κοιτούσε την σκηνή με ένα ουδέτερο βλέμμα. Ήταν θυμωμένος? Χαρούμενος που είχα γυρίσει στην Stella? Ανήσυχος? Δεν μπορούσα να καταλάβω.

"Κοίτα!"φωνάζει η μικρή μόλις την αφήνω κάτω. Τρέχει προς τον Luke και του τραβάει το μπατζάκι. "Stefan!" του λέει και εκείνος βγάζει το κινητό του και της το δίνει. Τρέχει ξανά προς εμένα. Παραλίγο να σκοντάψει σε ένα χνουδωτό κουνελάκι στο πάτωμα, αλλά τελικά καταφέρνει να μείνει όρθια. Μου δίνει το κινητό για να δω μια φωτογραφία. Είναι η Stella και ένα ξανθό αγοράκι στην ηλικία της. Κάθονται σε δύο διπλανές κούνιες και χαμογελάνε στο φακό. Δεν μπορώ παρά να προσέξω πως το αγοράκι μου θυμίζει κάποιον που ξέρω καλά, μόνο που δεν μπορώ να αντιστοιχίσω το προσωπάκι του μικρού αγοριού σε κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο. 

"Είναι φίλος σου?"ρωτάω την μικρή και προσεκτικά τείνω το κινητό προς τον Luke που δεν έχει ακόμα πει κουβέντα. Το παίρνει χωρίς να με κοιτάξει και πηγαίνει προς την κουζίνα.

"Ναι!"φωνάζει, ή βασικά στριγγλίζει, και χαμογελάει δείχνοντας μου τα δύο μπροστινά δόντια της. Μετά με παίρνει από το χέρι και με πηγαίνει προς τις σκάλες. Ανεβαίνουμε μέχρι την μέση και μετά βλέπω τον Ashton να μας ακολουθεί. Βλέπω πως δεν με εμπιστεύονται πολύ. Δεν τους κατηγορώ. 

Μόλις φτάνουμε στον επάνω όροφο μια πόρτα ανοίγει και βγαίνει μια κοπέλα με λαμπερά κόκκινα μαλλιά, φορώντας ένα παντελόνι φόρμας και ένα, προφανώς, ανδρικό μπλουζάκι. Χαμογελάει σε κάποιον μέσα σε κάποιον μέσα στο δωμάτιο, που υποθέτω πως είναι ο Michael, και μετά προσέχει πως έχει παρέα στον διάδρομο. Ανοίγει τα μάτια της διάπλατα και δαγκώνει τα χείλη της. Πάει να πει κάτι, αλλά την σταματάει η εύθυμη φωνή της Stella. 

"Glace!"φωνάζει και αφήνει το χέρι μου για να την αγκαλιάσει, ή καλύτερα, για να τυλιχτεί γύρω από τα πόδια της. Η κοπέλα, που δεν κατάλαβα το όνομα της όταν το είπε η Stella, γονατίζει και την αγκαλιάζει. Από πίσω της κάνει την εμφάνισή του ο Michael, την στιγμή που η κοπέλα ρωτάει την Stella αν είδε τον φίλο της στην παιδική χαρά.