Mrs. Hemmings

2

5 μήνες μετά

Μπορεί να έχει περάσει καιρός από τότε που την είδα τελευταία φορά, αλλά δεν μπορώ να σταματήσω να την σκέφτομαι. Θυμάμαι το πρόσωπο της και όλα της τα χαρακτηριστικά απ'έξω. 

Προσπαθώ να της τηλεφωνήσω, αλλά δεν το σηκώνει. 

Το μυαλό παίρνει φωτιά κάθε μέρα, προσπαθώντας να καταλάβει τι ήθελε να μου πει.

"Αν θες να ξέρεις, κάθε ευκαιρία να είσαι χαρούμενος, χάθηκε σήμερα."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

12 μήνες μετά

Ο καιρός πέρασε πολύ γρήγορα. Η περιοδεία έχει ήδη τελειώσει και δουλεύουμε πάνω στο καινούριο άλμπουμ. Έχω να χαμογελάσω...ούτε κι εγώ ξέρω πόσο καιρό. Αλλά δεν πειράζει...

Οι άλλοι, προσπαθούν να με βοηθήσουν, αλλά η αλήθεια είναι πως δεν θέλω βοήθεια. Το μόνο που θέλω είναι η Rose.

"Luke, μας ακούς?"ρωτάει ο Calum. 

"Ναι. Ναι! Ακούω."λέω ψέματα.

"Ωραία. Αφού άκουγες, τι λέγαμε?"ρωτάει και ο Ashton. Είναι ανάγκη να το κάνουν αυτό?

"Οκ, δεν άκουγα!"φωνάζω

"Ρε Luke, εμείς προσπαθούμε να σε βοηθή-"αρχίζει να λέει ο Calum αλλά η φωνή του Michael τον σταματάει. "Σκάστε λίγο!"φωνάζει.

"Δεν είναι ώρα για μαλακίες τώρα, ρε Mike! Προσπαθού-"

"Σκάσε!"ξαναλέει. "Ακούτε κι εσείς κλάμα μωρού?"ρωτάει τελικά.

"Όχι! Επειδή εσύ έχεις κουφαθεί δεν σημαίνει πως κι εμεί-"

"Σκάσε και άκου!"

Όλοι σταματάμε να μιλάμε. Το σαλόνι είναι αρκετά ήσυχο. Κάθε ώρα της ημέρας και της νύχτας υπάρχει ένας ήχος. Μόνο που τώρα, δεν ακούγεται τίποτα. Εκτός από ένα μωρό που κλαίει.

Μισό. Ένα μωρό κλαίει!

"Το ακούω κι εγώ!" λέω τελικά.

"Είδες?"ο Michael κοιτάει τον Calum που τώρα φαίνεται κάπως θυμωμένος.

"Κοντά στην πόρτα ακούγεται."μας φωνάζει ο Ashton από το χολ. Τόση ώρα είχε σηκωθεί κι έκανε βόλτες για να βρει την πηγή του ήχου. 

Όλοι μαζί, ανοίγουμε την πόρτα. 

"Μαλάκα, ένα μωρό!"φωνάζει ο Michael. Κοιτάω κάτω και πραγματικά, υπάρχει ένα μωρό στο χαλάκι. Είναι τυλιγμένο σε ροζ κουβέρτες και δεμένο σε εκείνα τα πράγματα που βάζουν τα μωρά.