THEIR MARRIAGE

CHAPTER 7: Home Sweet Home

CHAPTER 7: Home Sweet Home

“Wow Joshua! Ang ganda ng tanawin mula sa itaas.” Ako. “Ayan oh, ang ganda picture-an kaya lang ang hirap naman mula dito.”

“Talon. So you can take pictures. Para wala ng maingay dito.” Siya.

“Ang sungit mo naman. Akala ko ba friends na tayo.” Ako while pouting.

“Ang ingay mo kasi. Alam mo bang antok na antok ako. Magpatulog ka naman.” Siya.

“Wag ka ngang mag freak out jan.” Ako.

TT____TT J

“Hehe. Joke lang po.” Ako.

Ang sungit talaga. Sa ang ganda eh. Pero hindi ko na nga kukulitin. Imbes na friends na kami. ^__^ Gusto ko din matulog kasu sayang ang view sa baba kaya titiisin ko na lang. Buti na lang hapon pa lang.

.

.

.

.

“Ui Joshua…gising na. Andito na tayo.” Ako. Gumising na siya at nag-ayos ng sarili. Nanalamin pa. Masyado namang conscious sa itsura. Pakababa namin, may sumundo saming kotse.

Inihatid kami sa bago naming bahay. Linibot ko ang bahay pero siya, dumiretso lang sa sala at nahiga sa sofa. Hindi naman siya inaantok masyado noh at mukhang hindi ako masyadong pagod noh.

Malaki ang bahay pero hindi kasing laki ng mansion namin. Sapat para lang sa dalawang mayamang gaya namin. May dalawang palapag. May pool at garden sa likod. May tulay pa in the middle of the pool. Ang cute cute naman.

Dito na ko titira. Di pa rin ako makapaniwala.

Bumalik na ko sa loob para gisingin ulit si Joshua. Kasi naman, doon siya natutulog sa sofa, eh may kwarto naman. Tsaka di pa kami nagdi dinner.

Masyado akong concern sa new found friend ko noh. ^_^

“Ui Joshua. Gising. Wag ka ngang matulog dito.” I poke him in his face. Ayaw magising. “Ui ano ba! Gumising ka nga. Wag ka dito matulog.” Siya.

“Hmmmm…” Siya. Gumalaw lang at tumalikod sakin. Ano bang problema nito? Dinaig pa ko. Eh pareho lang naman kaming kulang sa tulog pero ang OA niyang antukin ha. At dahil hindi ko na napigilan ang sarili ko, sinabunutan ko siya.

“Aaaaargh. The heck! Stop it. Masakit. Bakit ba?!” Siya.

Napaupo siya sa sofa at inayos ang buhok. Hindi naman ganun kasakit yung sabunot ko kasi half-awake pa yata siya kaya nagising agad. Ayun, napigilan ako. Sayang naman.

“Gumising ka na muna kasi. Wag ka muna matulog kasi di ka pa kumakain friend.” Ako. Hindi na ko takot sakanya. Nasanay na yata ako.

“Bakit? May pagkain na ba?” ~___~ Siya. Sabay higa ulit at linagay yung braso niya sa ulo niya para takpan ang mukha.

“Ay oo nga noh. Wala pa pala. Magpapaluto muna ako. Sige matulog ka na muna.” Ako.

“Kanino ka naman magpapaluto?” Siya.

“Eh de sa katulong. May personal chef ba? Sige, sakanya na lang.” Ako.

“Crazy. May nakikita ka bang katulong?” Siya.

(tingin tingin sa paligid)

“Hala! Wala tayong katulong na kasama?!” Ako.

“Obviously.” Siya. Nakahiga pa din siya at nakatakip ng braso ang mukha.