BENİM TEK UMUDUM

2. BÖLÜM

Multimedya'da bölümden bir sahne var. Okuyunca hangi kısım olduğunu anlayacaksınız. 😉

Umut, toplantıdan çıkar çıkmaz Baler'i aramış, Sezar'ın ne durumda olduğunu ve doktorun ne söylediğini sormuştu. Sonunda koltuğunda otururken derin bir nefes almış kahvesini yudumlamıştı.

Bugün çok yoğun olduğu için Sezar'ı kendisi götürememiş ama aklı hep Sezar da kalmıştı. Şimdi biraz olsun rahatlamıştı içi. Sezar onun için çok değerliydi.

Hayvanları her zaman severdi ama üniversiteden beri daha çok seviyordu. Sezar'ı ilk gördüğünde, o yaralı ve zayıf haliyle içi acımıştı. Sezar'ı yanına almasındaki en büyük etken ise aklına gelen anılardı.

Üniversite yıllarındaki anıları düşmüştü aklına. Birgün sevdiği kızla birlikte sahil kenarında tatlı bir bahar akşamı gezintiye çıkmışlarken, gelen acı inlemeleri duymuşlardı. Genç kız bu sesi duyar duymaz koşarak sesin geldiği yöne koşmuş yaralı ve yavru bir köpek görmüş hemen yanına gitmişti.

Köpek bacağından yaralanmıştı, zavallı hayvan acı içinde inliyordu. Bunun üzerine genç kız boynundaki fularını çıkarmış, köpeğin bacağına tampon yaparak sarmaya başlamıştı bu esnada da Umut'u eczaneye göndermiş ve birkaç malzeme aldırmıştı. Köpeğin yarasını temizlemiş, kırık çıkık olup olmadığını kontrol edip veterinere götürmüştü.

Umut bu anıları hatırlayınca yavru köpeği yanına almıştı. Bunu kendisine görev bilmiş, kalbindeki acıyı az da olsa dindirmeye çalışmıştı.

Genç adam, eve gider gitmez Sezar'ı kontrol etmişti. Henüz değişen bir durum yoktu. Ama zaten Baler'in dediğine göre tedavi süreci 1 ay sürecekti. Sezar'ın eskisi gibi olması için elinden geleni yapacaktı.

Ertesi gün sekreterine tüm programını, tedavi günlerine göre ayarlamasını söylemiştim."

Umut, Baler'in mesaj attığı adrese gelmişti. Ama kapının ardında karşılaşacağı kişi aklının ucundan bile geçmezdi.

Kapıyı açıp içeri girip kapıyı kapattıktan sonra kafasını kaldırdığında neye uğradığını şaşırdı. Eli ayağı boşaldı bir anda. Dondu kaldı. Yüzündeki şaşkınlık gözlerindeki hasretle karşısında, raflardaki ilaçları not alan kadına baktı.

İçi eridi onu görünce. Duran kalbi sanki yeniden atmaya başladı. İçindeki kurak arazi bir anda su bulmuş gibi yeşerdi cıvıldadı. Bu nnasl bir şeydi Allah'ım. Nasıl bu yüzü görmeden bunca sene yaşıyorum demişti kendine. Hayır, yaşamamıştı,o yaşamak olamazdı; buydu işte yaşamak. Karşısındaki kadındı bir zamanlar, ona hayat enerjisini veren. Henüz gözlerini bile görmeden, böylesine etkilenmek, hiç iyi değildi bu.