Sırrımı Saklar Mısın?

"Giriş"

🌙

Alacakaranlık...
Korkum tüm bedenimi sardığında zar zor nefes alıp verdim. Tam anlamıyla donup kalmıştım.
Tek bir ses, tek bir cümle...
Annemi benden alıp götürmüştü.
Hastaneler benden hep sevdiklerimi almıştır.
Belki de sevdiklerimi benden alan hastaneneler değil, zamandır. Annemi burada uğurlamıştım. Türkiye'nin en iyi doktoru yarım saat önce bana gelip annemin öldüğünü söylediği andan beri olduğum yerde öylece kıpırdamadan duruyordum. İçimde ki o şey öyle güçlü bir duyguydu ki tam olarak ne konuşabiliyor ne de sinirlenebiliyordum.
Tek bir gece diye düşündüm...
Tek bir gecede annem gitmişti, o artık yoktu. Babamın tüm ısrarlarına karşı gelerek eve gitmiyordum tek yaptığım şey burada öylece dikilmekti, aslında tek yapabildiğim şey buydu.
Sıcak gözyaşlarım soğuk yüzümden süzülüyordu. Çığlık atmak istiyorum, bağırmak...
Oysa sadece ağlıyordum. Ağlamak Annemi geri getirecek miydi? Onun sıcacık kalbini etrafımda hissedebilecek miyim?
Annem bir keresinde bana "Allah kimseye çekemeyeceği acıyı vermez." Demişti. Peki, ben bu acıya nasıl dayanabilirdim.
Çok üzüldüğümü Allah bilse onu bana geri getirir miydi? Allah'ım ne olur annemi bana geri getir söz onu bir daha üzmeyeceğim yine kızsın bana bağırsın yeter ki geri dönsün.
Annemin bana küçükken korktuğum zamanlarda söylediği ninni aklıma gelmişti sessizce mırıldanmaya başladım.

  Güzel bir akşam gülerdin
Güzel bir sabah sevinirdin
Evimize neşe verirdin
Dertlerimizi senle atardık
Senle unuturduk
Benim güzel bebeğim
Şimdi kocaman oldun
Benim tatlı bebeğim     

Derince nefes alıp gözlerimi sabitlediğim hastane koridorundan çekip babamın yanına gittim.
Babam her ne kadar belli etmese de ağladığını anladım. Suçluluk gözlerinden okunuyordu arabayı babam sürüyordu ikimize de bir şey olmazken annem artık nefes almıyordu kalbi durmuştu.
Babamın gözleri bana döndüğünde kısık ve güçsüz çıkan sesimle "gidelim" dedim.
Babam başıyla onaylayıp yerinden kalktı. Hastanenin çıkışına doğru ilerledik...
***
Giriş bölümüydü umarım beğenmişsinizdir✨