Sırrımı Saklar Mısın?

1.Bölüm"Gece"

Herkese tekrar merhaba. Arkadaşlar ilk bölümler Ana iki karakterin küçüklükleri ile ilgili olacak onları böylelilikle daha iyi tanıyacağınızı düşünüyorum.

Bölüm şarkısı: Sezen Aksu- Vay
****

1 ay sonra...

Annemin ölümünden geçen 1 ayın sonunda hiç okula gitmemiştim sömestr tatilinin sonlarındaydık ve 2.dönemin başlamasına çok az kalmıştı. Akşam yemeğini babamla hazırladıktan sonra masaya oturup yemeğe koyulduk.

" kızım 1 aydır okula gitmiyorsun yemeklerde tek tük bir şey yiyorsun. Bak bu böyle olmaz biz... Biz bu evde daha fazla kalamayız her yer annenin anıları ile dolu. Ankara'da bir ev kiraladım yarın oraya gidelim" babam bunları söylerken göz teması kurmaktan kaçınmıştı aslında biraz düşündüğümde ona hak veriyordum. Benim iyiliğimi istiyordu pilot olduğundan dolayı pek vakit geçiremezdim babamla. Çoğu zaman evde olmazdı da zaten. İzmir'de yaşayan biri olarak Ankara'da yapabilir miydin? yeni okul yeni insanlar...

Belki de yeni bir başlangıç iyi olabilirdi sevdiklerimi burada bırakıp gitmeliydim belki de. Annemi de burada uğurlamıştım kötü anıları bırakıp gitmek kolay olur muydu?yoksa onlarda benimle gelir miydi? Haftalar sonunda ilk kez gülümseyerek "tamam" dedim. "olur" babam memnun olmuşcasına gülümseyerek yemeğini yemeğe koyuldu

Sonra da sofrayı toplayıp yatmıştım zaten. Sabah da hazırlık ile geçmişti.

*******

Ankara'ya vardığımızda hava limanından bir taksiye atlayıp Beysukent'e gittik. Her ne kadar Ankara'yı çok bilmesem de oranın ismini hep duyardım villaları ile ünlüydü diyebilirim. Kısa süren taksi yolculuğunda kafamı cama dayayıp müzik dinlemiştim. Beyaz villaların dizili olduğu bahçeli evlerdi. Babam önden ben ise etrafa bakınarak arkasından gidiyordum. Evin önünde durunca babam anahtarı deliğe sokup çevirdi ve işte yeni evimiz...

Geldiğimiz yer lüks olduğun belli etmekle kalmayıp resmen bağırıyordu. Ev eskiydi ama büyüklüğü beni daha çok ilgilendirdiği için aldırış etmedim kahverengi deri koltuklar büyük televizyon salonun büyük bir kısmını oluştururken biraz ilerlediğimde Amerikan tarzı mutfağı görünce gülümsedim. Harika görünüyordu.

Mutfak ta ki kocaman yemek masasına bakıp iç geçirdim büyük ihtimalle her akşam yemeğini burada tek başıma yiyecektim. Evi biraz daha gezdiğimde en son çatı katı kalmıştı yavaş adımlarla merdivenden çıktıktan sonra iki tane kapının olduğunu fark ettim kaşlarım çatılmıştı hafızamı yokladığımda ise babamın çatı katında tek bir oda olduğu O odanın da bana ait olduğunu söylediğini anımsadım.

Belki de babam yanlış hatırlıyordu zaten bu aralar çok dalgındı. Kafama fazla taktığımı düşünüp sağdaki kapıya yöneldim ve krem renginin yoğun olduğu büyük odanın kapısını açtım. Gözlemlerimin önüne kocaman bir oda serilirken burası benim odam olmalı diye düşündüm. Tek kişilik yatağın yanında gardırop vardı onun yanında ise kitaplık, birkaç Çekmece ve ayna...

Gözlerimi odanın içinde gezdirdikten sonra odadan çıkıp çatı katında ki diğer odaya bakacakken babamın seslenişini duydum.

"Geceee"

"Geliyorum" dedikten sonra merdivenlerden aşağı indim. Babam telefonunuyla uğraşırken benim geldiğimi fark edip " Kızım ben çıkıyorum gece uçuşum var" dedi. Ah yine gidiyordu ne bekliyordum ki babamın işi buydu babam hep giderdi. 18 yaşında olsam da yalnız kalınca korkuyordum. Aklıma seneler öncesi geldi...

2006 Şubat.

" Baba bugün işe gitmesen olmaz mı?" diye mırıldandım.